بحث فیلترکردن تلگرام بحث جدیدی در کشور نیست و سابقه مشابهی با محدودیتهای اعمال شده در ایران دارد. از ممنوعیت ویدئو و تفتیش منازل و پشت بامها، گشتن دنبال دیش های ماهواره ای بگیر تا فیلتر کردن رسانه های جمعی در فضای مجازی. و هیچکدام هم نتوانسته در مقابل پیشرفت دانش بشری ایستادگی کند. اینکه عده ای جمع شوند و بنا بر تحلیل خود چیزی را محدود کنند در اصل خود را محدود کرده اند که نتوانسته اند از جامعه خود درکی داشته باشند.

قبل از فیلتر کردن تلگرام، توئیتر و فیسبوک را فیلتر کردند همچنین یوتیوب. اما با کمال خونسردی در رسانه ی میلی ببخشید ملی هیچ شبی نمی گذرد که خبری از تویت دشمنان به اصلاح خودمان نقلی نکنیم. مثلا ترامپ در یک تویتی چنین گفت، فلان نخست وزیر اروپایی در تویتی مخالف با ترامپ چنان گفت و….. حتی مسئولین کشوری نیز روزانه پیامهایی در این رسانه جهانی ارسال می کنند. دقیقا مثل ویدئو و دیشهای ماهواره ای شده است که کم کم بیخیال آن شده اند. اما آیا به هزینه روانی آن در جامعه فکری کرده اند؟ که جامعه چه برداشتی از این کارهای بدون اندیشه و تعقل فقط مبتنی بر جزمیت و تک نگری خواهد داشت؟

گیریم تلگرام را فیلتر کنید، گیریم نت را ضعف کنید، اصلا گیریم فضای کشور را مثل کره شمالی بکنید کما اینکه قبل از آن رسانه های مشابه را فیلتر کرده اید. چه تاثیری در زندگی روزمره مردم ایجاد شد؟ آیا اختلاس ها کم شده اند؟ بیکاری رفع شد؟ مسئولین دست از اشراف گری برداشتند؟ جلوی سقوط پول ملی گرفته شد؟ پس اگر این موارد رفع نشده اند چرا کشور را در مسیر بی اعتمادی بین دولت و ملت قرار دهیم؟

جلوگیری از تبادل اطلاعات در دنیای دیجیتال در حیطه قدرت و چمبره هیچکدام از کشورهای جهان نیست. خودمان را خسته نکنیم مگر چند هفته پیش روسیه با آن کبکبه و دبدبه تلگرام را فیلتر نکرد؟ در عرض ۴۸ ساعت مدیران شرکت تلگرام نسخه ای را عرضه کردند که از فیلتر دولت روسیه گذشت و علنا مدیر تلگرام آقای پوتین را عاجز از فیلتر کردن تلگرام خطاب کرد و کل ابهت این کشور را زیر سوال برد.

از طرف دیگر تحمیل و قالب کردن رغیب برای تلگرام در کشوری که از ضعف تکنولوژی و زیر ساختها، سرعت پایین اینترنت رنج می برد همانند کاری که صنعت خودروسازی در ایران آنرا ایجاد کرد حادث میشود.

مثلا پراید و پژو و سمند را تحمیلی رقیب بنز، بی ام و و دیگر مارکها کردند. که هم اعتماد عمومی را از دست دادند و هم چند مشکل جدید در کشور بوجود اوردند. و الان حتی نتوانستیم رقیب کشورهای درجه چندم آسیای شرقی شویم هیچ مردم را دادگاها و زندانها و بیمارستها و بهزیستی و کمیته امداد و….فقط جهت رقیب سازی در صنعت خودرو که حرفی داشته باشیم اما با کدام هزینه ؟

سیل خروشان تبادل اطلاعات در فضای مجازی جهانی دیگر هیچ سدی مقابل آن قابل ایستادگی نیست و اگر خوب مدیریت نشود و با جریان آن مماشات نگردد تخریب آن بیش از آنچه مسئولین تخمین می زنند خواهد بود. پس چه بهتر بگذاریم ملت در تبادل اطاعات جهانی آزاد باشد و خود ملت مدیریت کند. قرنطینه کردن مردم و واکسن زدن آنها جز با ثبات اقتصادی و ایجاد فرصتهای شغلی و اقامه عدل و مساوات و رفع تبعیض در کشور چیز دیگری نمی تواند در مقابل هجمه دنیای مجازی مقاومت و کشور را واکنسیاسیون کند .

اما اگر بیاییم با واکسن فیلتری جلوی تبادل اطلاعات را بگیریم خطای نابخشودنی در حق ملت و کشور و نسل های آینده و ظلم در حق علم و دانش بشری کرده ایم که روزی از جای دیگر سرباز خواهد کرد که هزینه ای به مراتب بیشتر متحمل کشور خواهد کرد.