به گزارش هورنیوز ماه مبارک رمضان هم از راه رسید، ماهی که در حقیقت یکی از نعمات بزرگ پروردگار به منظور شستشوی وجودمان از گناه است؛ لذا باید از این شانس طلایی به منظور محو کردن اشتباهات، خطاها و گناهانمان، استفاده کنیم.

رمضان، ماه خودسازی و امساک است این ماه، ماه امساک و ماه اخلاص و ماه پاکی است اما متأسفانه توجه بیش‌ازحد به‌ظاهر و آداب این ماه، ما را از عمق و باطن و محتوای آن بازداشته است.

غذاهای لذیذ و تنوع در آن و سفره‌های رنگین باروح و فلسفه روزه‌داری سازگاری ندارد و مهم‌تر اینکه در افطاری دادن نیز بعضاً  فلسفه آن گم می‌شود.

متأسفانه از مهم‌ترین مسائلی که همه‌ساله با آغاز ماه مبارک رمضان شاهد آن هستیم ورود اسراف و تجمل‌گرایی در پای سفره‌های افطاری است که گاها نتیجه عکس ازآنچه که همسو بافضیلت ماه مبارک رمضان است روی می‌دهد.

امام صادق (ع) نیز در مورد فضیلت افطاری دادن فرمودند: هر مومنی برادر مومن خود را شبی از ماه رمضان افطاری دهد، خداوند برای او پاداش آزاد کردن سی بنده مومن در راه خدا را می‌نویسد و در برابر هر کدام (مهمانان افطاری) دعایی مستجاب را نیز دارد.

حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر نصیر عابدینی، روان‌شناس در این خصوص می گوید: اگر در یک مهمانی با یک نوع غذا از مهمانان پذیرایی شود، این پذیرایی را رفتاری غیرتجمل‌گرایانه و به نوعی بی‌حرمتی از سوی میزبان می‌پندارند؛ اما در مقابل اگر در مراسم افطار از چند نوع غذا استفاده شود، مهمانان این پذیرایی را شاهانه و رفتاری درخور تمجید و تعریف می‌دانند و این یکی از عوامل تقویت‌کننده تجمل‌گرایی به شمار می‌رود.

این روان شناس تصریح می‌کند: در حقیقت بیشتر یادگیری‌ها و الگوبرداری‌ها از این نوع ضیافت‌ها مشاهده‌ای است؛ یعنی فرد با مشاهده رفتار و عکس‌العمل دیگران و از طریق دیدن یاد می‌گیرد که چه کاری انجامش در میان افراد محبوبیت بیشتری دارد و بیشتر مورد تعریف و تمجید قرار می‌گیرد، بنابراین آن کار را انجام می‌دهد و این شروع یک‌رقابت ناسالم به نام چشم و همچشمی است.

… و اما جای بسی تاسف دارد که این چشم و همچشمی ها در بسیاری از سفره‌های افطار موجب اسراف می‌شود، سفره‌های رنگینی که عمدتا نه برای مستضعفین که برای مرفهان بی درد پهن می گردد! این سفره‌های رنگین افطاری گویا به یک رویه تبدیل شده؛ رویه‌ای که حتی کسانی با وضعیت مالی متوسط رو به پائین نیز خود را ملزم می‌دانند به آن پای‌بند باشند!

این در حالی است که در ماه مبارک رمضان یکی از چیزهایی که بسیار اهمیت دارد، اطعام نمودن و سفره میهمانی پهن کردن برای فقیران و مستمندان در راه رضای خداوند است که از ثواب و منزلت بسیار بالایی برخوردار است.

به هر تقدیر چقدر خوب است کسانی که قصد دارند سفره افطاری پهن کنند، از تجملات آن کاسته و کیفیت اخروی آن را افزایش داده و به جای صدها نفر، هزاران نفر را افطار دهند تا علاوه بر اجر و ثواب توصیه شده، پاداش دیگری هم نصیبشان گردد؛ پاداشی که برای ترویج فرهنگ صحیح افطاری دادن در جامعه داده می‌شود.

ماه رمضان ماهی است که دارای ابعاد معنوی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی است. اگر به احادیث و روایات و ادعیه‌ی این ماه توجه شود و به‌دقت مطالعه و ترجمه شوند می‌بینم که به همه ابعاد مهمی که اشاره شد موردنظر است و با فلسفه وجودی این ماه بابرکت فاصله زیادی داریم. باشد که هرساله با آموزه‌های این ماه آشنایی بیشتری پیداکرده و حرمت این ماه عزیز را پاس داریم.