سگهای رها شده در برخی مناطق و حواشی شهر، بدلیل ناقل بودن آنها، از جمله حیواناتی هستند که اگر از محیطهای شهری حذف نشوند می توانند به بزرگترین تهدید کننده سلامت شهروندان تبدیل شوند لذا جهت منع گسترش امراض منتشر شده از سگهای بی صاحب و ولگرد، کم کردن مزاحمتهای آنها و مراقبت از زیبایی چهره و منظر شهری، شهرداری ها موظف به حذف آنها از محیط شهری هستند اما در اهواز شاهد ازدیاد بی رویه سگها در مناطق حاشیه ای مختلف هستیم که با توجه به نسبت زاد و ولد و تکثیر زیاد آنها، بیم آن می رود که با امکانات محدود موجود، کنترل و مدیریت این موضوع از دست متولیات امر خارج شود و انگاه شاهد شیوع

بیماریهای مشترک بین انسان و حیوان، آلوده شدن هر چه بیشتر محیط، سلب آسایش مردم و خطر حمله و گزش از سوی چنین حیوانات ولگرد باشیم.

می دانیم یکی از شیوه های کنترل جمعیت سگهای ولگرد در گذشته شکار و اتلاف آنها با سلاح گرم بود اما پس از اعتراض برخی گروههای مدافع حقوق حیوانات این شیوه از مبارزه با جمعیت سگها کنار گذاشته شد و از دیماه سال ۹۲ طبق دستور العمل ابلاغی از سوی وزارت کشور، زنده گیری سگها جایگزین کشتن آنها شد.

شاید دلیل افزایش این حیوانات در اهواز طی دو سال گذشته همین مسئله باشد زیرا شهرداری اهواز در زمان شکار و اتلاف آنها (که شیوه بسیار ساده و راحتی بود) نتوانست موفق عمل کند قطعا در بحث زنده گیری و جمع آوری آنها در اماکن معین (بیرون از شهر) و درمان و… آنها نمی تواند موفق ظاهر شود.

البته بنظر من بسیاری از شهرداریها به دستور العمل وزارت کشور عمل نکرده و کماکان به شیوه حذف فیزیکی سگها ادامه می دهند.

در همین ارتباط باید گفت که شهروندان اهوازی خواهان جدا کردن این حیوانات خطرناک از محیط شهری هستند و برایشان فرقی نمی کند که شهرداری به کدام شیوه می خواهد این کار را بکند.

در هر حال ضروری است که جهت کنترل اصولی و اساسی این حیوانات بر اساس بند ۱۵ از ماده ۵۵ قانون شهرداریها مبنی بر << شهرداریها جهت جلوگیری از شیوع امراض مسری و انسانی و حیوانی و جمع آوری حیوانات بلاصاحب و دفع انسانی حیوانات مریض، مزاحم و ولگرد … اقدام نمایند>>. به هر ترتیب این موضوع از وظایف ذاتی شهرداری بوده و شهرداری اهواز موظف به عمل به این ماده الزام آور قانونی است.

چنانچه گفته شد هنوز هم بسیاری از شهرداریها به روش زنده گیری روی نیاورده اند اما در مقابل بسیاری از شهرداریها با فراهم کردن مراحل اجرایی از جمله محل نگهداری و قرنطینه، و تفکیک سگهای سالم از سگهای ناقل بیماری (زیر نظر دامپزشک) و شناسایی نوع اصیل از غیر اصیل، سگهای سالم و اصیل قلاده گذاری و شناسنامه دار می شوند و آن دسته از سگهای بیمار یا آنها که قابلیت اصلاح نژادی ندارند، به روش تزریق معدوم و به مراکز ویژه دفن منتقل می شوند.

چنانچه ملاحظه می شود این طرح اگر وفق اصول و ضوابط به اجرا در بیاید، طرح خوبی است اما مشکل اصلی و همیشگی مردم، پیاده شدن و عملی شدن طرح ها و دستور العمل ها است.

در پایان می توان گفت که وجود رو به ازدیاد سگهای ولگرد و سایر حیوانات موذی از جمله مشکلات و معضلات شهر اهواز است که متاسفانه بصورت شایسته به آن پرداخته نشده است.

محمد لفیتی/کارشناس مهندسی عمران/کارشناس ارشد مهندسی حمل و نقل/مدرس دانشگاه