هورنیوز – چه بخواهیم چه نخواهیم هیچ کس به اندازه مردم از مشکلات یک شهر اطلاع ندارد. مردمی که از صبح با جز جز شهر روز خود را شروع می کنند و تا شب در لایه های مختلف آن درگیر و در حال کشاکش هستند، اما چرا زمانی که از طرف آنها مشکلات بازتاب داده می شود، این صحبت ها اهمیتی برای مسئولین شهری ندارد.

فعالیت مسئولین برای آرامش و افزایش سطح رفاه مردم جامعه است. به عبارتی مسئولین متصدیان امری هستند که وضع مردم را از حالت موجود ارتقا دهد و شرایط بهتری را برایشان ایجاد کند. اما این اصل مهم به مرور زمان فراموش می شود و مسئولین خود را برتر از مردم و گاه قیم آنها می دانند. آنها می پندارند که مردم قدرت تمیز و تصمیم گیری درستی ندارند و باید برای آنها سیاست گذاری و تصمیم گیری کرد.

اما بد نیست که گاهی نظر مردم در کنار نظر مسئولین مطالبه شود تا ببینیم درک درست از شرایط فعالی توسط کدام گروه بالاتر و نزدیک به واقعیت است. گاهی مسئولین و مشاورانشان طرحی را روی کاغذ پیاده می کنند که به ظاهر بسیار مطلوب و کارگشا است، اما در عمل خواهیم دید که طرح صد در صد باطل و مردود است. در حوزه تصمیمات شهری خوب است که گه گاه نظر مردم پرسیده شود تا آنها به عنوان کسانی که بیشترین قرابت و نزدیکی را با تصمیمات و طرح های شهرداری دارند برای پروژه های بعدی نیز نظر بدهند.

برای ما ایرانی ها شاید عجیب باشد که در کشورهایی چون کشورهای شمال اروپا و حوزه اسکاندیناوی بسیاری از شهرداری ها نظر مردم را برای انجام پروژه ها جویا می شوند و به عبارتی مردم تصمیم گیر اصلی برای برنامه های شهر خود هستند. ای کاش می شد در شهرهایی چون اهواز شهرداری به جای پروژه های شکست خورده و عمری آزمون خطا برای بسیاری از کارها همه پرسی بر گذار می کرد تا مردم نظر خود را به آنها اعلام می کردند. اهالی یک محل بهتر از هر کس دیگری مشکلات محله خود را می دانند و این درحالی است که نظر این مطلعین هیچ تاثیری در روند تصمیم گیری نداشته و ارزشی برای آن قائل نیستند.

بصورت مثال: طرح بی سرو ته پارکبانان، یکطرفه شدن خیابانهایی همچون سلمان فارسی، جمع آوری دست فروشان و عدم آمادگی محل اسکان آنها، مسکوت ماندن جابه جایی بازارچه کیان و چندین مورد دیگر که با شکست مواجه شده است، اما این مسئله تنها روی کاغذ جواب داد و تبلیغات رسانه ای بیشماری را درپی داشت و همچنین مشکلات بسیاری را برای مردم ایجاد نمود. حال اگر نظر مردم این محله ها برای چنین پروژه ای پرسیده می شد و در کنار کار کارشناسی صاحب نظران قرار می گرفت قطعا خروجی بسیار بهتری داشت و طرح چند روزه یک شکست واقعی نبود.

این مسئله نشان می دهد دغدغه های فرعی جای بینش درست و تصمیم صحیح را گرفته و عملا به جای رسیدن به هدف در کوتاه ترین راه پر هزینه ترین و گران ترین مسیر انتخاب می شود. ای کاش شهرداران ما نیز مانند شهردار استکهلم برای ورود ممنوع کردن چند خیابان و افزایش چند سنتی بلیط مترو و اتوبوس شش ماه نظرسنجی و تبلیغ کردند تا هم طرح به خوبی به اذهان معرفی شود و هم این که مردم در قبال یک برنامه آمادگی لازم را به دست بیاورند. اما در اهواز شب می خوابی و صبح بلند می شوی خواهید دید همه چیز تغییر کرده ومضحک ترین کار همان نظر سنجی مردم است. وقت آن رسیده که شهرداری ضمام کار را به صورت متلق به دولت یا شهرداری ها نسپارند و نظر مردم را نیز در انجام بروژه های خود اعمال کنند.