نزدیک به ١١٠ سال از اکتشاف و استخراج نفت  در  ایران می گذرد. بدون شک از آن پس تنها منبع غالب توسعه ایران این منبع عظیم خدادادی بوده است. به عبارت دیگر، توسعه ایران مرهون خوزستان است.

بعید می دانم هیچ انسان منصفی منکر این  امر باشد. خوزستان هم تنوع اقلیمی دارد، هم از نظر توپوگرافی جغرافیایی متنوع است و هم از نظر قومی متکثر است.

همانگونه که تنوع توپوگرافی جغرافیایی خوزستان آن را زیبا کرده است، تنوع قومی آن نیز نعمت بزرگی است. در خوزستان اقوام مختلف (عرب، بختیاری، بهمیی، شوشتری، دزفولی، بهبهانی و ….) سالهاست برادروار در کنار هم زندگی  مسالمت آمیزی دارند. هیچگاه سالهای دوران دبیرستان در دهه ۵٠ را فراموش نمی کنم که در آن دوران در یک مکان آموزشی، این تنوع قومی وجود داشت و نه تنها هیچگونه مانعی برای دوستی میان ما ایجاد نمی کرد بلکه پیوندی ناگسستنی میانمان ایجاد کرده بود که بیش از ۴٠ سال است این دوستی و برادری ادامه دارد.

خالق ما نیز چنین تنوع و تکثری را در قرآن کریم به زیبایی برای ” شناخت” بیان کرده است و آن را برتری قومی بر قوم دیگر و طایفه ای بر طایفه دیگر ذکر نکرده است بلکه ” تقوا” را مایع وجه تمایز و برتری بیان داشته است. خوزستان و بویژه شهر اهواز را باید ایران کوچک نام نهاد زیرا بدون اغراق هر آنچه تنوع قومی در ایران است و در شهرهای مختلف خوزستان نیز وجود دارد، در اهواز به چشم می خورد. همانگونه که تنوع رنگها طبیعت را زیبا کرده است، تنوع قومیت نیز اهواز را بسیار زیبا نموده است. خوشبختانه عناصر تشکیل دهنده وحدت در کثرت  در این شهر فراوانند. همه ابرانی هستیم، بنابراین همه جای ایران سرای من است. همه مسلمان هستیم پس همه برادران  و خواهران ایمانی هستیم. قانون اساسی  میثاق ملی ماست، پس ما را به هم پیوند می دهد. رهبری معظم نظام ستون این خیمه است و وحدت بخش و وحدت آفرین برای همه ایرانیان و همه اقوام ایرانی است.

پس با وجود چنین اشتراکات مهمی که ما را به هم وصل کرده است، صحبت از انفکاک و جدایی، جایی ندارد. بدون شک اگر کسی صحبت از جدایی و تفرقه بنماید و بخواهد میانمان فاصله ایجاد کند نباید او را دوست خود بدانیم. ساختن  و توسعه همه جانبه خوزستان نیازمند وحدت همه ماست. از آنجا که شهر اهواز نه یک خوزستان بلکه بلحاظ تنوع قومی یک ایران کوچک به حساب می آید، لذا: دست در دست هم دهیم به مهر میهن خویش را کنیم آباد.

از این رو، توسعه پایدار و آمایش سرزمین خوزستان علاوه بر اینکه نیازمند دارا بودن  برنامه و سرمایه های مختلف است، به عزم همگانی، اتحاد و همدلی نیاز دارد تا فارغ از مباحث قومیتی همه از آن منتفع شوند.