خیابان سلمان فارسی یا نادری سابق تنها یک گذر ساده ی سواره یا پیاده رو در کلانشهر اهواز نیست که بتوان بسادگی از آن عبور نمود ولی توجهی به تاریخ و نوستالژی آن نداشت ، این خیابان یکی از اصلی ترین شناسنامه های هویت شهر اهواز و حتی استان خوزستان است که بدلیل شرایط و موقعیت استراتژیک اهواز در دوران دفاع مقدس برای اکثر رزمندگان کشور یادآور بسیاری از حوادث تلخ و شیرین آن روزها است که امروز در جای جای کشور سکونت دارند و در تمامی خاطرات مکتوب و گفتاری خود از آن یاد می کنند ، گاهی هم برای یادآوری خاطرات دوران گذشته هر وقت فرصتی باشد به شهر اهواز سفر می نمایند تا بتوانند بخشی از خاطرات قدیم خود را احیاء و یا برای همسر و فرزندان بازگو نمایند البته این گفتمان فقط تمثیلی از صدها مورد اهمیت این اصلی ترین معبر مظلوم شهر است.
در حال حاضر خیابان سلمانی فارسی تقریبا نبض بازار تجاری و اقتصادی شهر اهواز است که همه روز با اهداف گوناگون سفر مانند خرید ،سفرهای پزشکی و ترددهای عبوری شهروندان (به جهت اینکه این خیابان تقریبا نقطه عبوری و اتصال اکثر مناطق شهر از جمله شرق به غرب و شمال به جنوب است و مبدا و مقصد اصلی ترین مدهای حمل و نقل شهر در اطراف آن قرار دارند)‌ از آن عبور می نمایند. شاید بتوان گفت روزانه بطور متوسط تا هفتاد هزار سفر بمنظور خرید مستقیم و شاید تا حدود پانصد هزار سفر گذری و عبوری در این معبر انجام می گیرد.همچنین عدم برنامه ریزی و اقدام های نامناسب گذشته سبب گشته تجمع و تراکم مراکز درمانی مانند مطلب های پزشکان متخصص ، داروخانه های تخصصی و دیگر مراکز پر تردد خدمات پزشکی مانند آزمایشگاها ، اسکن و عکسها و غیره در اطراف این خیابان بالا باشد و همه روزه افراد زیادی که شاید آمار روزانه سفرهای آنها به تقریب بین پنج تا هفت هزار نفر باشند به این خیابان مراجعه می نمایند.
البته می توان دهها هدف و تعریف دیگر هم از این معبر عنوان نمود که بیان آنها از حوصله ی این بحث خارج است. اما وضعیت فعلی خیابان سلمان فارسی چگونه است؟ همانطور که همه مطلع هستند طی سنوات گذشته جهت اصلاح و ترمیم آن اقداماتی انجام شد و عرض سواره رو کاهش و به عرض پیاده روها اضافه گردید و روگذر نامتناسب و غیر کاربردی چهارراه مرکزی آن تخریب گردید، اما با تاسف باید ابراز نمود بدلیل کیفیت نامطلوب کارهای انجام شده علیرغم مدت زمان کم بهره برداری تقریبا تمامی سنگ فرشهای سواره و پیاده رو در حال تخریب یا نشست کردن می باشند و مدتی هم هست که نرده های نامتناسبی نصب گردیده که توسط دست فروشان در حال تخریب و از بین رفتن هستند، بعد از افتتاح رسمی تا مدتها سواره رو خیابان بلاتکیف ماند و عملاً در ساعت هایی از روز بطور کامل به اشغال دست فروشان در می آمد اما چند ماهی است که ظاهرا به عبور خودروهای حمل و نقل عمومی اختصاص داده شده است ولی در عمل چنین نیست و در ساعاتی از روز مجدد در اشغال انواع خودروها قرار دارد. از همه اسفبارتر اینکه پیاده روها در اکثر ساعت های روز بطور بسیار نامطلوب و ناشایستی در اشغال انواع دستفروشان قرار دارند که همه نوع محصول از جماد، نبات، حیوان و خوراک را عرضه می نمایند و تراکم بالای دست فروشان خصوصاً در ساعتهای غروب وضعیت را اسفبارتر می نماید بطوری که راه رفتن که هیچ حتی گاهی در هوای شرجی و گرم و گاهاً پر از غبار تابستان نفس کشیدن هم بسختی انجام می شد.
مجموعه نابسمانی های ذکر شده که به اختصار عنوان گردید موجب بروز مشکلاتی مانند سد معبرهای شدید و تقریبا مسدود شده،عبور بسیار نامطوب شهروندان بخصوص بانوان،ایجاد مزاحمت های عدیده جهت کسبه محل که باید جوابگوی هزینه های بالاسری خود باشند و عوارض قانونی به شهرداری و دولت پرداخت نمایند، فرهنگ نامطلوب بکارگیری الفاظ نامطلوب و گاها رکیک توسط دست فروشان و ایجاد آلودگی های صوتی، ریختن انواع زباله و پس ماند های نامتعارف در خیابان بطوری که بعد از خلوت شدن معبر و اتمام ساعات دست فروشی تصاویر بسیار زننده ای هویدا می گردد و نیروهای شهرداری تا ساعت ها باید به نظافت این خیابان بپردازند و این مستلزم هزینه ای است که کسبه محل و دیگر شهروندان باید آن را بپردازند ولی سود و منفعت آن را دست فروشان برده اند، ارائه انواع محصولات غیر بهداشتی و فاقد استانداردهای لازم، عدم بازرسی و نظارت صنفی و ارائه انواع اجناس به دلخواه فروشندگان و گاهاً بروز درگیری های شدید بین دست فروشان بدلیل اشغال محل های فروش توسط یکدیگر که شاید بتوان آن را تملیک سرقفلی محل دانست ، همچنین برخوردهای شدید با شهروندان در حال ل عبور بدلیل برخورد با بساط های پهن شده آنان که این برخورد بدلیل ازدحام بیش از حد پیاده روها اتفاق می افتد و این درگیری ها گاهی آنچنان شدید است که سبب ایجاد وحشت همگانی می گردد.
کوتاه سخن بنظر می رسد دو سالی است پدیده دست فروشی و بی نظمی بر این اصلی ترین خیابان شهر سایه افکنده و عزم و اراده ای هم برای جمع آوری آنان نیست و این ناهنجاری اجتماعی روز بروز در حال گسترش می باشد و دامنه آن به تمامی خیابان های فرعی اطراف سلمان فارسی هم در حال گسترش است و می رود که در آینده نزدیک بصورت اپیدمی کامل در آید،شاید باورش سخت باشد که تعدادی از محل ها توسط افرادی اشغال می شوند و بعد در ساعت های شلوغ و پر ازدحام به دیر دست فروشان فروخته یا کرایه داده می شوند همچنین بدلیل رونق بازار دست فروشی تعدادی از کسبه افرادی را به استخدام خود در آورده اند و اجناس فروشگاه را با پهن نمودن بساط های دست فروشی به مردم عرضه می نمایند زیرا ابراز می دارند که بهتر فروش می رود. بنظر می رسد اگر بفوریت فکری بحال وضعیت اسفناک این خیابان اصلی شهر نشود در آینده باید برای جمع آوری این پدیده نا مطلوب هزینه های سنگینی را پرداخت نمود زیرا اکنون دستفروشی بعنوان یک شغل فراگیر درآمده است و فرهنگ عمومی خود را گسترانیده و جمع آوری آن بسیار سخت خواهد بود زیرا دست فروشان بصورت گروهی محل هایی را در مرکز شهر اجازه و بصورت انبار درآورده اند و این انبارها بصورت اشتراکی و سازماندهی شده مراکز روانه نمودن دست فروشان شده اند و از طرف دیگر هم صبر شهروندان و کسبه در حال سرزیر شدن است.
لذا جهت اصلاح و تلطیف فضا لازم است دستگاههای ذیربط وارد عمل شوند و مانند تمامی شهرهای کشور و حتی تجربیات دیگر شهرهای دنیا بفکر ایجاد بسترهای لازم و جایگزین مانند راه اندازی بازار های محله ای ثابت با طراحی های مناسب یا ایجاد روز بازار های مطلوب و مهندسی شده باشند (البته نه مانند روز بازارهای شب و روز فعلی که هیچ قاعده و قانون و فیزیک مشخصی ندارند و در واقع خود بنوعی دست فروشی لجام گسیخته هستند و فقط تابلویی با عنوان فلان بازارچه در محل نصب شده است) ، روز بازارهای بزرگ در اکثر شهرهای بزرگ دنیا مانند لندن،پاریس،هامبورگ،استانبول و… برپا می باشند اما ضوابط و شرایط و برنامه ریزی های خاص خود را دارند. تعدادی از این روز بازار آنچنان معروف و مقبول می باشندکه معروفیت بین المللی دارند. تنها صرف تشکیل چند جلسه در فرمانداری و استانداری و یا شهرداری کافی نیست زیرا اگر خروجی جلسات درست و مهندسی شده بود الان چنین اوضاع نامطلوبی در مرکز شهر اهواز حکمفرما نبود .