فرشاد بهمن – سوالی که این روزها همه جا عنوان می شود این است، چرا باتوجه به اینکه کشور ما دارای دومین ذخایر گازی در جهان است اما با افت فشار و قطع گاز در برخی نقاط مواجه ایم؟ در همین زمینه افراد مختلف مسئول نیز اظهارنظرها کرده اند و برخی کارشناسان موارد متفاوت دیگری را عنوان داشته اند، که تا کنون به حل این مشکل کمکی نکرده است!

در سویی دیگر برخی مسئولین با عنوان کردن آمارهای بی اساس و غیر علمی مصرف گاز ایران را با بعضی کشورهای بزرگ و صنعتی هم اندازه می دانند و در رسانه ها از مردم می خواهند بیشتر صرفه جویی کنند که البته هم صرفه جویی کار بسیار ارزشمندی است، هم مسئول مطلع و آگاه.

بطور مثال آورده اند، ایرانی‌ ها به‌ اندازه کشور چین، گاز مصرف می‌کنند این درحالیست که اساس این مقایسه از پایه غلط است زیرا سهم گاز در سبد مصرفی انرژی چین، کمتر از ۹ درصد است. همچنین همین موضوع درباره اروپا نیز صدق می‌کند زیرا سهم گاز در سبد انرژی اروپا طی سال‌های اخیر همواره زیر ۳۰ درصد بوده است(وزارت نفت اعلام کرده حدود ۷۰ درصد از سبد مصرف نهایی انرژی در ایران متعلق به گاز است).

در همین خصوص غلامحسین حسنتاش، کارشناسان ارشد حوزه انرژی چندی پیش در مطلبی نوشت: یکی از مهم‌ترین شاخص‌های امنیت انرژی تنوع در سبد انرژی یک کشور است، وقتی بیش از ۹۸ درصد انرژی کشور به نفت و گاز وابسته است و تنها بیش از ۷۰ درصد انرژی کشور از گاز طبیعی تأمین می‌شود و بیش از ۷۰ درصد از این میزان گاز طبیعی هم تنها از یک میدان گازی تأمین می‌شود، در سویی دیگر وقتی بیش از ۹۰ درصد انرژی کشور از یکی دو استان آن‌هم مرزی تأمین می‌شود چگونه می‌توان از امنیت انرژی صحبت کرد؟

اما با این اوضاع و همه موارد فوق تا کنون مقام مسئولی همچون وزیرنفت و… راهکار مهمی درباره این مهم ارائه نکرده اند و تنها به اینکه برای پیشرفت در حوزه گازی کشور به سرمایه گذار احتیاج داریم و در تحریم هستیم و… بسنده کرده اند!

همچنین سید ابراهیم رئیسی اصلی ترین مسئول پاسخگو نسبت به این مهم و بالاترین مقام اجرایی کشور، صبح امروز دوشنبه ۲۶ دی ماه با حضور در شرکت ملی گاز ایران گفت: موضوع ذخیره‌سازی گاز و نفت از مسائل بسیار مهم به ویژه برای شرایط بحرانی و غیرقابل پیش‌بینی است که متاسفانه در یک مقطعی مورد بی‌توجهی قرار گرفته و شرکت ذخیره‌سازی منحل شده است. وزارت نفت پس از پایان شرایط ویژه فعلی باید حتما این موضوع را مورد توجه جدی قرار دهد.

به اعتقاد نگارنده، می بایست یکبار برای همیشه مدیریتی با علم روز دنیا را جایگزین انتصاب های مصلحتی کنیم تا شرایط تحریم، بحران و.. با استفاده از راه حل های مختلف افق دار بر آنها چیره شود. و باید به این موضوع توجه داشت که تحلیل و بررسی آینده ی مواردی همچون حوزه انرژی مدیران کاربلد و بادانش می خواهد نه مدیران شعاری.