در مقاله ای تحت عنوان، نفت، شهر و شهروند ساز ترین صنعت ایران، در تشریح توسعه همه جانبه ولی ناپایدار در خوزستان پس از کشف نفت، کوشیدم.

 نگارنده به دلیل توجه ی ویژه اش به مسایل ریز و درشت سیاسی، ادا ری و نیز اجتماعی صنعت نفت ، بدلیل این که جزیی از خانواده ی آن  صنعت  است بسیار آگاهی های کافی از امکانات و توانایی های آن وزارتخانه و نیز قدرتمندی وزیر مربوطه اش دارد.

در خبرها داشتیم که با تلاش جناب آقای دکتر غلامرضا شریعتی استاندار خوزستان بالاخره آقای بیژن نامدار زنگنه وزیر نفت کابینه ی دولت تدبیر امید پذیرفته اند که بعنوان وزیر معین استان خوزستان در امر تلاش در تسریع توسعه و شتاب به امر محرومیت زدایی از این خطه ی زرخیز نقش بارزی را ایفاء نماید.

 پس جای دارد ما مردم خوزستان این اقدام مثبت را به فال نیک گرفته و از استاندار شریعتی و جناب زنگنه و همچنین هیات محترم دولت تشکر نماییم و از این بابت خدای منان را شاکر باشیم.

 متاسفانه برخی از منتقدین عزیز خیلی وسواسی و با عینک توهم توطئه با این قضیه برخورد نمودند که جای تعجب دارد زیرا، آنها افراد ارزشی و فرهنگی بودند که تردیدی در نیت صالح شان وجود ندارد و از این بزرگواران این موضعگیری ها خیلی بعید به نظر می رسد ، زیرا ادله های آنها حکم قصاص قبل از جنایت را دارد.

 به هر حال دولت تدبیر و امید همان دولت مورد دلخواه آنهاست و بارها، اعلام وفاداری و حمایت آنها را هم از شخص دکتر روحانی و نیز از دولت او، هم شنیدیم و هم خواندیم بدین جهت، چگونه می شود نسبت به ادامه ی این حرکت به صرف ناراضی بودن از عملکرد و گفتار وزیر نفت، که بی تردید امکان حق به جانب بودن منتقدین عزیز، دور از دسترس هم نباشد وجود دارد ولیکن، نمی شود به صرف این امکان، نفس عمل و ابتکاری بدین مهمی را انکار نمود و بدان بدبین بود.