هورخبر –  صنعت فولاد به عنوان یکی از ارکان اصلی توسعه‌ی صنعتی و اقتصادی کشورها، نقش حیاتی در پیشرفت و رشد اقتصادی ایفا می کند. با وجود این، صنعت فولاد ایران در سال ۱۴۰۳ با چالش‌های متعددی مواجه است که بر عملکرد و پایداری آن تأثیرات بسیار مهمی می‌گذارد. لذا در ادامه به بررسی این چالش‌ها و تأثیر آن‌ها بر صنعت فولاد کشورمان می پردازیم.

یکی از مهم‌ترین چالش‌های صنعت فولاد، عدم شفافیت و ثبات لازم برای جذب سرمایه‌گذار است. این مسئله به دو عنصر اصلی تغییرات و دخالت‌های دولت(از گذشته تا کنون) مرتبط است که باعث ایجاد نوسان و عدم قطعیت در بازار می‌شود. سرمایه‌گذاران برای تخصیص منابع خود به دنبال ثبات سیاسی و اقتصادی هستند، و این دخالت‌ها مانع از جذب سرمایه‌های لازم برای توسعه و نوآوری در صنعت می‌شود.

در سویی دیگر تغییرات مکرر در مدیریت سازمان‌های کلیدی و شرکت‌های فعال در صنعت فولاد، به ثبات و پیشبرد اهداف بلندمدت نیز آسیب می‌زند(مدیران موثر در صنعت کشور در بخش فولاد شامل مدیران بانک‌های مرکزی، گمرک، وزارت صمت، شرکت‌های بیمه و ایمیدرو هستند که هر یک اثرات قابل توجهی دارند و معمولا دوره تصدی مدیران این حوزه ها بسیار محدود است). این تغییرات مدیریتی، برنامه‌ریزی استراتژیک و توسعه‌ی پایدار را دشوار می‌سازد و منجر به از دست رفتن فرصت‌های رشد و توسعه در این صنعت می‌شود.

اما یکی دیگر از چالش‌های کلیدی، عدم ارتباط گسترده بین‌المللی و نبود تعامل کافی با جامعه‌ی جهانی است. این محدودیت‌ها شامل دسترسی به دانش فنی، مراودات مالی، واردات ماشین‌آلات کلیدی و صادرات محصولات بوده که موجب شدند تا صنعت فولاد ایران نتواند از پیشرفت‌ ها و نوآوری‌های جهانی بهره‌مند شود و در عرصه‌ی رقابتی عقب بماند.

همچنین کمبود زیرساخت‌های حیاتی نظیر جاده‌ها، بنادر بزرگ، و شبکه‌های ریلی مناسب برای حمل و نقل یکی دیگر از چالش‌های اساسی پیش روی صنعت فولاد است. این کمبودها، هزینه‌های تولید و صادرات را افزایش داده و رقابت‌پذیری محصولات ایرانی را کاهش می‌دهد.

چالش مهم دیگر این است که صنعت فولاد میزان قابل توجهی به منابع انرژی برای رقابت در بازارها و… وابستگی دارد. با این حال، محدودیت‌ها و نوسانات در تأمین انرژی، به ویژه گاز طبیعی و برق تولید را با چالش مواجه کرده و هزینه‌های عملیاتی را افزایش می‌دهد.

مهم تر از همه موارد فوق الذکر دخالت‌های دولتی و صدور بخش‌نامه‌های غیرمنتظره، قوانین و مقررات را پیچیده‌تر کرده و برای فعالان این صنعت ایجاد ابهام می نماید. این مهم موانعی برای تصمیم‌گیری‌های کسب‌وکار و برنامه‌ریزی‌های طولانی‌مدت ایجاد کرده است و به ثبات و پیشرفت صنعت آسیب می‌زنند.

در نهایت اینکه صنعت فولاد ایران برای رفع چالش‌های پیش‌رو و بهره‌برداری از فرصت‌های رشد و توسعه نیازمند اتخاذ رویکردهای جدید و اصلاحات اساسی است. بهبود شفافیت سیاسی و اقتصادی، ایجاد زیرساخت‌های مناسب، تقویت ارتباطات بین‌المللی، و تضمین تامین پایدار انرژی موارد مهمی هستند که از این طریق صنعت فولاد می‌تواند پتانسیل خود را به طور کامل شکوفا نموده و نقش مؤثری در اقتصاد ملی ایفا کند.