هرگاه که بخواهیم برای نخستین باردست به کاری بشویم که پیش ازآن،پیرامون آن کنشی هم وزن نداشته ایم،بایسته است که کار راسبک سنگین کنیم.چه چیزهایی رابرای انجام این برنامه نیازداریم،آیانیازهایمان دردسترس است؟
باری،استانی شدن گزینش نمایندگان،هم گرایی رادراستان هابالا می برد،نمایندگان بایدبرای پاسخگوبودن دربرابرگزینش کنندگانشان به خواست های استانی پاسخ دهندوتلاش آنهابایدبرای به برآورده شدن خواست های استانی بینجامد،به یکپارچه کردن سرچشمه های مالی برای نیازهای استانی خواهدانجامید،برای رسیدن به این خواسته هانخبه ترین هابرگزیده خواهندشد.دربرابر،شایدشهرهاوروستاهای دوردست نتوانندبودجه هایی برای برون رفت ازسختی ها بگیرندواین تنش میان استانی رادرشهرهای بزرگ بادیگرجاهاخواهدداشت.برای اینکه به این آسیب هادچارنشویم خوب است به بهترین راه کارنگاهی داشته باشیم:
اگرپایه اندیشه ای برای گزینش ما”کنش های سیاسی برپایه اندیشه”باشد،برگزیدگان مابرای اینکه فرداپاسخی دربرابرماداشته باشند،بایستی جوری کارکنندکه مردم تلاش همه گیرآنهاراببینند،همه استان رابایک چشم ببینند،همه مردم استان را”هم شهری”خودبدانند،بسیارخب،چگونه ممکن است؟اینجاست که “ساخت احزاب”ونیروگرفتن گروه های سیاسی پیش زمینه خواهدبود.آیاگروه های سیاسی مااکنون چه ریختی دارند؟پاسخ به این پرسش،چگونگی و نیازبه استانی شدن گزینش رانشان خواهدداد.
ازنگاه به گروه های سیاسی کنش منداست که هرکسی درگوشه وکناراستان چشم به برنامه هاخواهدداشت،برنامه های گروه هاراه کارهارانشان خواهددادومردم درهرجایی دیگرسختی نخواهندداشت برای گزینش و گزینش های کور به روشنی خواهدگرایید.
دیگرخانواده و قوم وزبان و رنگ ولباس وپول و…فشارزیادی برنگاه مردم نخواهدداشت.