در تجربه ی انقلاب اسلامی ایران بارها می دیدیم که فلان مسوول یا بهمان رجال کشوری که سابقه ی مبارزات سیاسی داشته و مدعی مجاهدت و انقلابی گری می شدند و یا بعضا، زجر محرومیت ها را در زمان طاغوت کشیده بودند کارهایی از روی لجاجت و خودکامی انجام رسانده که همراه با ادبیاتی تند، درشت، مشمئزکننده و لحنی عصبی آن اقدامات را قاطع، جدی و مقتدرانه به تصویر می کشاندند.