هورخبر –  شاید یکی از مهمترین مشکلات اقتصادهای دولتی عدم تاب آوری در مقابل تحریم است. هرگاه کشورهای بزرگ بخواهند از لحاظ اقتصادی یک کشور را تحریم کند براحتی می تواند اقتصاد دولتی آن کشور را فلج کنند.

اما اگر اقتصاد کشور باز باشد، یعنی سرمایه گذاران شخصی یا شرکتهای بزرگ بویژه خارجی سهم بالایی از آن اقتصاد را در دست داشته باشند ، اجازه اجرای تحریم را نمی دهند و با فشار غیر مستقیم به تحریم کننده سعی در حفظ سود دهی سرمایه گذاری خود می کنند.درباره تحریم کشتیرانی ایران از سوی اروپا(۱) باید گفت این تحریم بمعنای نابودی تمامی صادرات نفتی و غیرنفتی، واردات قانونی تمام اجناس و کالا به کشور و در واقع خداحافظی با تجارت جهانی است.اگر تحریم هواپیمایی(۲) را نیز به این تحریم ها اضافه کنیم باید سرگردان شدن مردم برای سفرهای خارجی و هزینه های غیرقابل باور برای جابجایی خارجی را به این تومار اضافه کرد.

یکی از طرحهایی که شاید اروپا دنبال آن است نفت در برابر غذاست، کاری که با عراق در زمان صدام حسین انجام دادند.

اگر قرار باشد گشایش اقتصادی برای مردم اتفاق نیفتد و گفتمان با خارج برقرار نشود، آنهم به خاطر کارشکنی اروپا بخصوص انگلیس که از دیرباز با ایران و ایرانی سر ناسازگاری داشته است و درد نسل کشی اش در جنگ جهانی هنوز در سینه ایران تازه است، حضور توله سگهایش در ایران هیچ توجیهی ندارد. پس هرچه سریعتر افراد تابعه انگلیسی بابد از کشور اخراج شوند.

صدور قطعنامه ضدایرانی در شورای حکام آژانس در زمانی که ایران در حال تعامل با آمریکا است. کارشکنی انگلیس است برای برهم زدن رابطه ایران با غرب بویژه آمریکا.

به نظرم نویسنده اگر قرار نباشد وضعیت مردم بهتر شود.  با التیماتوم شدید به انگلیس، باید این غده سرطانی که باعث تحریم و تنش بیشتر می شود روابط سیاسی و اقتصادی باید برداشته شود. غیر از این راهی برای دیپلماسی فعال و جلوگیری از باخت ایران وجود ندارد.