در میان حلقه‌های میانه‌رو، جایی که ظریف محبوب است، سخنان کاتن فقط موجب افزایش جذبه ظریف خواهد شد. اظهارات کاتن تنها موجب قدرتمندتر شدن ظریف خواهد شد، البته اگر تندروها هم همین خط انتقاد را دنبال نکنند.

سناتور تام کاتن (جمهوری خواه از آرکانزاس) یکی از مهمترین مخالفان توافق هسته ای ایران، حملاتی مستقیم علیه شخصیت محمدجواد ظریف، وزیر خارجه ایران که برای شرکت در کنفرانس بازبینی پیمان ان پی تی در نیویورک به سر می برد، انجام داده است. ظریف اعلام کرد که لغو تحریم های صورت گرفته در توافق هسته ای زیرمجموعه یک قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل خواهد بود و تمام کشورها چه سناتور کاتن دوست داشته باشد و چه نداشته باشد، باید از آن تبعیت کنند.
دفتر کاتن با اشاره به سخنان ظریف اعلام کرد که میان ادعاهای دولت اوباما درباره توافق و تفسیر ایران، اختلاف وجود دارد. آن چه که بعد از آن اتفاق افتاد غیرمعمول بود: کاتن در توییترش به شخصیت و گذشته شخصی ظریف حمله کرد و گفت: «هی، جواد ظریف، شنیدم که امروز درباره من صحبت کردی. اگر اینقدر مطمئنی، بیا درباره قانون اساسی ایالات متحده مناظره کنیم. این یک پیشنهاد است: در واشنگتن ملاقات می کنیم. انتخاب زمان با تو، تا درباره سابقه ایران در ظلم، بد عهدی و ترور مناظره کنیم. با این همه، اگر تو این پیشنهاد را نپذیری من درک می کنم. تو در دهه ۲۰ زندگی ات و در جریان جنگ ایران و عراق، در حالی که روستاییان و کودکان به سوی مرگ می رفتند، در ایالات متحده پنهان شدی. پنهان شدن در ایالات متحده در حالی که کشورت برای بقا می جنگید، نشان شجاعت نیست، بلکه نشانه شخصیت ترسویی است که هنوز هم به چشم می خورد.»
این لفاظی شگفت آور به طور کلی دیپلماسی ایران و به طور خاص ظریف را نشانه گرفته است. این اقدام به وضوح حرکتی محاسبه شده بوده است. فقدان سابقه جنگی ظریف در میان رهبران ایران، امری غیرمعمول است و یکی از بزرگترین ضعف های سیاسی وی است. یک دیپلمات غربی به رابین رایت از نیویورکر می گوید: «ظریف با محدودیت های جدی ای روبه رو است. وی برای حکومت خودش بسیار درخشان است. وی به زبان انگلیسی با خارجی ها توافق می کند. در حالی که بسیاری از مسئولین، جوانی شان را در جنگ گذرانده اند، ظریف هیچ وقت به جبهه نرفت. وی در ایالات متحده تحصیل می کرد. بنابراین برخی معتقدند که نمی شود به وی صد درصد اعتماد کرد.»
رایت به این نکته اشاره می کند که ظریف قبل از انقلاب برای تحصیل کشور را ترک کرده بود و در آن زمان با محافل دانشجویی ضد شاه ایران در بسیاری از دانشگاه های آمریکا ارتباط داشت. اما در حالی که بسیاری از دوستانش برای جنگ به وطن بازگشتند، ظریف در آمریکا باقی ماند و به تحصیلش ادامه داد و در نمایندگی ایران در سازمان ملل مشغول به کار بود. ظریف می تواند بگوید که این بهترین خدمت به کشورش بوده است. همان طور که وی به رایت می گوید: «کسی که نماز بخواند و انگلیسی بداند یک امر نادر بود.» نمایندگان ایران انقلابی بیشترین کمکی که می توانستند را انجام می دادند. آنها نمایندگی کشوری را برعهده داشتند که منزوی شده و مورد حمله نظامی قرار گرفته بود و در کنار این وقایع هنر دیپلماسی را یاد می گرفتند.
اما هیچ کدام از این ها نقطه ضعف ظریف را تغییر نداد. خیلی جالب خواهد بود وقتی در روزهای آینده، مطبوعات ایران انتقادات کاتن را پوشش بدهند. این درحالی است که آیت الله علی خامنه ای رهبر معظم ایران بارها و به صراحت حمایت خود را از تیم مذاکره هسته ای اعلام کرده است. سخنان کاتن، کسانی که ظریف را دوست ندارند مورد وسوسه قرار می دهد.
یک وسوسه دیگر هم وجود دارد: جای تعجبی وجود ندارد که سناتور کاتن تبدیل به یک چهره منفور در ایران شده است و در سخنرانی هایش لحنی نامنسجم و توهین آمیز دارد. پخش سخنان کاتن از تلویزیون، وی و آمریکا را بد جلوه خواهد داد و مطمئناً موجب برانگیختن واکنش های ملی گرایانه در بسیاری از ایرانی ها خواهد شد. در میان حلقه های میانه رو، جایی که ظریف محبوب است، سخنان کاتن فقط موجب افزایش جذبه ظریف خواهد شد. اظهارات کاتن تنها موجب قدرتمندتر شدن ظریف خواهد شد، البته اگر تندروها هم همین خط انتقاد را دنبال نکنند.