علی لاریجانی امروز مجددا به ریاست مجلس شورای اسلامی انتخاب شد.

این خبری است که اکثر رسانه ها آن را منتشر کرده اند و سعی کرده اند از زاویه نگاه خود به آن بپردازند.اما انتخاب مجدد لاریجانی به ریاست مجلس حاوی چه پیامی برای مخالفین لاریجانی و مخالفین دولت است؟

یقینا هرکسی که از معادلات سیاسی فی مابین جریانات اصولگرایی و غیر اصولگرایی آگاه باشد این را می داند که بخشی از جریان اصولگرایی از زمان شروع دولت دهم به شدت مخالف مشی سیاسی لاریجانی بوده و هستند و همواره تلاش کرده اند تا وی را به حاشیه رانده و از قدرت سیاسی وی در مجلس شورای اسلامی بکاهند.این نکته بیش از هر زمان دیگر در ابتدای مجلس نهم خود را نشان داد که بخشی از مجلس به رهبری جبهه پایداری به دنبال ریاست مجدد حداد عادل بر مجلس بودند و بخش دیگر طیف سنتی اصولگرا خواهان ریاست علی لاریجانی بر مجلس شورای اسلامی بودند.

حتی زمزمه هایی در آن زمان شنیده می شد که ریاست جمهور وقت نیز مایل است تا با حداد عادل طرف باشد و نه با علی لاریجانی که اختلاف نظرهای او با بسیاری از اعضای دولت و به خصوص رئیس جمهوری وقت دیگر مشهور شده بود.

اما اوضاع آن طور که بخشی از مجلس و دولت خواهان آن بودند پیش نرفت و مجلس نهم با ریاست لاریجانی بر آن آغاز شد.هم زمان با روی کار آمدن دولت یازدهم و استقبال لاریجانی از انتخاب حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور دوره یازدهم و همراهی لاریجانی با دولت در بسیاری از موارد اختلافات میان رئیس مجلس و بخشی از مجلس بیشتر از هر زمان دیگری جدی شد.این موضوع در رای اعتماد به اعضای کابینه و حمایت های جدی لاریجانی از وزرای دولت یازدهم خود را بروز داد و اگر از سمت مجلس ساز ناکوکی با دولت شنیده می شد ، طیف غالب مجلس و اصولگرایان مشکل را به گردن اعضای جبهه پایداری و حامیان آن می انداختند.

حتی در زمینه انتقاد از سیاست خارجه و موضوع پرونده هسته ای نیز لاریجانی تمام قد از تیم مذاکره کننده حمایت کرد و نشان داد که در حمایت از دولت روحانی بسیار جدی است و بارها و بارها حمایت خود از روند پیش گرفته شده توسط دولت را اعلام کرد برخلاف آنچه که اعضای جبهه پایداری و نزدیکان سیاسی آن در مجلس و خارج از مجلس پیش گرفتند و در هر جا و زمانی که توانستند به صورت علنی شروع به انتقاد از مشی دولت کردند و روشی کاملا متفاوت نسبت به تعامل با دولت دهم را از خود به نمایش گذاشتند.

اما این آن چیزی نبود که به کام مخالفین دولت و مخالفین لاریجانی خوش آمده باشد و شاید به همین دلیل بود که مجددا با نزدیک شدن به موعد انتخابات ریاست مجلس و هیات رئیسه صداهایی شنیده می شد که بخشی از مجلس به دنبال ریاست فرد دیگری به جز لاریجانی بر مجلس نهم می باشند که اما با آشکار شدن نتیجه آرای نمایندگان مجلس برای تعیین ریاست مجلس و اعضای هیات رئیسه باز مخالفین لاریجانی در مجلس ناکام ماندند.

برداشتی که می توان از این انتخاب نمایندگان داشت شاید بیش از هر زمان دیگری نشان از آن دارد که بخش اعظم مجلس همراه با موضع گیری های رئیس آن است و بیشتر از هر زمان دیگری با توجه به جار و جنجالهای اعضای جبهه پایداری و مخالفین دولت و لاریجانی در مجلس،این مخالفین در تنگنا قرار گرفته باشند و این پیام را به جامعه با خود به همراه داشته باشند که مجلس خواهان موضع گیری های معقول و معتدلانه است تا موضع گیری های تند و غیر اصولی و چه کسی است که نداند انتخاب مجدد لاریجانی برای ریاست مجلس شورای اسلامی به کام دولتی ها شیرین است تا هر فرد و گروه دیگری؟

این در حالی است که تنها ۲ سال به پایان عمر مجلس نهم مانده و از ماه ها پیش زمزمه ها درباره ترکیب مجلس دهم آغاز شده است و بسیاری معتقدند ترکیب غالب مجلس آینده تغییرات چشم گیری نسبت به مجلس نهم خواهد داشت و انتخابات امروز هیات رئیسه مجلس شاید نویدی از تغییرات در لابی های سیاسی برای آینده مجلس و گروه های سیاسی درون آن باشد.

باید منتظر ماند و دید مجلس آینده دارای چه ترکیبی خواهد بود و آیا ترکیب معتدل از اصولگرایان و اصلاح طلبان رقم خواهد خورد و یا مجددا مجلس در اختیار مطلق جناح های اصولگرا قرار خواهد گرفت و آیا سران اصولگرا همانند علی لاریجانی در مجلس آینده حضور خواهند داشت یا خیر؟