نتیجه‌گرایی ناشی از فشار و استرس است که از طرف تماشاگران و مدیران بالادستی بر مدیران و مربیان باشگاه وارد می‌شود. در سال‌های اخیر مسابقات لیگ فشرده‌تر شده و این فشردگی باعث شده کیفیت و حجم تمرینات پایین‌تر بیاید، در نتیجه‌ مربی فرصت آموزش و تمرین مناسب را ندارد.

در نظر داشته باشید بازیکنان جوان ابتدا باید صلاحیت خود را در تمرینات نشان دهند تا مربی با اطمینان از آنها استفاده کند. باشگاه‌ها هیچ گونه سرمایه‌گذاری را برای تیم‌های پایه انجام نمی‌دهند و هزینه‌های تیم‌های نوجوانان، جوانان و امیدها را با حداقل بودجه تامین می‌کنند.

اینها عوامل موثری هستند که موجب می‌شود در لیگ بازیکن جوان و با استعداد دیده نشود. البته استفاده از بازیکنان جوان سبک و روش خاصی را می‌طلبد که حقیقتا در تیم‌های لیگ برتری کمتر شاهد آن هستیم. حال که باشگاه‌ها نمی‌توانند جوانگرایی کنند، به نظر من الزام باشگاه‌ها روش مناسبی است.

باید در نظر داشته باشیم که در خیلی جاها این سیاست جواب داده است. حضور دلال‌ها موثر است، اما من فکر می‌کنم چنانچه مدیریت باشگاه‌ها، مدیریت ورزشی و تخصصی شود، نقش دلال‌ها در فوتبال به حداقل می‌رسد.

مدیران غیرورزشی اطلاعات کافی ندارند و تحت تاثیر افراد سودجو و دلال‌ها قرار می‌گیرند. بازیکنان رده‌های سنی مختلف باید عادت کنند، مسابقات بین‌المللی برگزار کنند. این مسابقات به ورزشکار شخصیت ملی می‌دهد و یک پختگی خاص به او می‌دهد. بازیکنی که در حال حاضر در سن ۲۴ سالگی بازی می‌کند و هیچ بازی رسمی و بین‌المللی نکرده است، طبیعتا پختگی لازم را ندارد. در اروپا به بازیکنان در سنین پایین‌تر بازی می‌دهند و در سن ۲۱ و ۲۲ به پختگی کامل می‌رسد.