دیپلماسی خوراک خبرخوان خوراک اتم

این روزها، ایران و آمریکا با هم مذاکره نمی کنند؛ با سایه های یکدیگر حرف می زنند. سایه هایی که ناشی از بی اعتمادی تاریخی اند. در این وضعیت، شاید آنچه بیشتر از تکنیکهای سیاسی اهمیت دارد، بازسازی فهم انسانی از دیگری است.
در نسیم بهاری رم، در دل سفارت عمان، مذاکرات وارد فازی بحرانی شد. آمریکایی ها با فشار مضاعف خواهان امتیازات بیشتر شدند. فریز کامل برنامه هسته ای، محدودیت های تحقیق و توسعه، و بازگرداندن برخی تحریم ها به عنوان "اهرم نظارت". برای لحظه ای به نظر می رسید که همه چیز فرو خواهد پاشید.
احتمال دستیابی به توافق جامع پایین است. اما امکان رسیدن به چارچوبی برای ادامه ی مذاکره وجود دارد. توافقی محدود، مرحله ای، و قابل راستی آزمایی. شاید مثل همیشه، دیپلماسی در خاورمیانه نه پایان باشد، نه آغاز؛ بلکه فقط مکثی میان بحرانها.
وقتی دور سوم مذاکرات شنبه در عمان آغاز شود، درِ چوبی دیگری بسته خواهد شد. شاید صداها همان صداها باشند و چهره ها همان چهره ها. اما واژگان تغییر کرده اند. و در دنیای دیپلماسی، همین کافیست تا سرنوشت ملت ها دگرگون شود.