هورنیوز – مخارج بالای طبابت باعث شده‌ است که به گفته رئیس جامعه پزشکان متخصص، پزشک‌ها به مشاغل دوم و سوم روی آورند. داستان مظلوم‌نمایی و فرافکنی برخی از پزشک‌ها موضوع تازه‌ای نیست. هر از چندگاهی که بحث جلوگیری از فرار مالیاتی پزشکان یا افزایش ظرفیت پزشکی پیگیری می‌شود، این اظهارنظر‌های شاذ هم در رسانه‌ها مطرح می‌شود. خوب است برای رفع اتهام از قاطبه پزشکان خدوم هم که شده، به جای کلی‌گویی‌های مجمل، یک‌ بار فهرستی از پزشکانی که رانندگی، آرایشگری و دلالی دلار می‌کنند، منتشر شود.

ممکن است شما هم گذرتان به دلارفروش‌ها افتاده‌ باشد و با دلال‌هایی که در گوش هر رهگذری زمزمه می‌کنند «دلار دلار» مواجه شده‌باشید، اما بعید می‌دانم این نکته را بدانید که ممکن است برخی از این افراد که شما به خرید یا فروش دلار با قیمت خوب ترغیب می‌کنند، پزشک هستند! گوینده چنین ادعایی دکتر ایرج خسرونیا، رئیس جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران است. البته این یکی از مشاغلی است که به گفته وی برخی شاغلان در آن پزشک هستند.

طبق اظهارات خسرونیا هزینه‌های ۵۰، ۶۰ میلیونی اداره مطب موجب‌شده برخی در کنار طبابت شغل دوم یا سوم هم داشته باشند تا بتوانند هزینه‌های زندگی را تأمین کنند و بسیاری از پزشکان عمومی، داخلی، عفونی و اطفال به طور جدی با مشکلات مالی مواجه شده‌اند و درآمد‌های آن‌ها برای ادامه زندگی کافی نیست.

وی ادامه داد: وضعیت مالی پزشکان به قدری ناگوار است که برخی پزشکان به این نتیجه رسیده‌اند که مطب خود را تعطیل و به جای آن کافی شاپ یا آرایشگاه تأسیس کنند.

خسرونیا در توصیفش از شرایط زندگی بسیار وخیم پزشکان کار را به جایی می‌رساند که می‌گوید: «پزشکانی داریم که مسافرکشی می‌کنند. تعدادی از پزشکان شغل طبابت را رها کرده و به مشاغل دیگر رو آورده‌اند. برخی بساز و بفروش شده‌اند، حتی برخی از آنان به دلار‌فروشی رو آورده‌اند.»

رئیس جامعه پزشکان متخصص داخلی ایران اظهار کرذ: درآمد پزشکان نسبت به کارمندان و کارگران در یک دهه اخیر رشد بسیار کمتری داشته و به همین نسبت علاقه به رشته پزشکی و طبابت در کشور از بین رفته است. طبق اظهارات وی اغلب پزشکان باید با درآمد اندک زندگی و هر سال هم باید مبلغ زیادی را به اداره مالیات و بیمه پرسنل پرداخت کنند.

اظهارات این پزشک متخصص آنچنان رنگ و بوی مظلوم‌نمایی دارد و از واقعیت دور است که بی‌تردید می‌تواند بر لب خواننده این ادعاها، تلخند بنشاند! این در حالی است که آقای دکتر خسرونیا و سایر مسئولان و دست اندر کاران صنف پزشکان در نظام پزشکی باید یک‌بار برای همیشه تکلیف مردم را در برابر پزشکان روشن کنند که آیا یک فرد صرفاً به خاطر پول و درآمد پزشک می‌شود یا رسالت دیگری هم دارد؟ اگر پاسخ به این سؤال به صراحت داشتن درآمد بیشتر است، باید گفت بسیاری از مشاغل دیگر هم هست که می‌توان از آن‌ها درآمد‌های نجومی داشت بی‌آنکه به اندازه شغل طبابت مسئولیت داشت و نیازمند تعهد اخلاقی و کاری باشد. پس اگر کسی شغل طبابت و پزشکی را انتخاب کرد، باید تکلیفش را با خود روشن کند و به واسطه رسالت انسانی و تعهد اخلاقی‌اش پزشک شود. همچنانکه بسیاری از پزشکان در همین شرایط اقتصادی حاضرند با کمترین دستمزد و حتی به صورت رایگان بیماران بی‌بضاعت را درمان کنند و ویزیت مطب‌هایشان از همان نرخ مصوبی که به زعم مدیران سازمان نظام پزشکی این همه ناچیز و چالش‌برانگیز است، هم کمتر است. پزشکانی شریف که حکمت طبابت را به خوبی دریافته‌اند و هدفشان از انتخاب این شغل ادای رسالت انسانی است نه درآمدزایی و تجارت با درد انسان‌ها.

اما سال‌هاست بخش دیگری از پزشکان با فراموش کردن این رسالت به پزشکی و کاستن درد رنج انسان‌های بیمار و رنجور به عنوان یک تجارت نگاه می‌کنند. تسری همین نگاه هم موجب‌شده برخی از پزشکان برای داشتن درآمد بیشتر مهاجرت کنند و شرافت حرفه‌ای و انسانی خود را به پول بفروشند. به گونه‌ای که هر کجای دنیا پول بیشتری به آن‌ها بدهند راهی آنجا می‌شوند، بی‌آنکه فکر کنند از پولی که مردم این کشور در قالب مالیات و سایر درآمد‌های عمومی به دولت می‌دهند برای آن‌ها هزینه شده و درس خوانده و پزشک شده‌اند، پس به همین نسبت به این مردم متعهدند حتی اگر درآمد‌های نجومی نداشته باشند. از سوی دیگر گزارشات رسمی سازمان‌هایی همچون سازمان امور مالیاتی یا سازمان تعزیرات حکومتی از درآمد‌های نجومی بخشی از پزشکان حکایت دارد و افسانه‌سازی درباره فعالیت پزشکان در مشاغلی همچون رانندگی چندان با عقل و منطق سازگار نیست. یا اگر کسی باشد که پزشکی خوانده و حالا مسافرکشی می‌کند، این مسئله به واسطه ناکارآمدی فرد مورد نظر در تخصص کاری خود است، همچنانکه در سایر رشته‌های تحصیلی هم عده‌ای از افراد در شغلی مغایر با تحصیلات خود مشغول به کارند و یکی از دلایل این ماجرا فقدان مهارت آن‌ها در رشته تحصیلی‌شان است.

فعالیت پزشکان در مشاغلی همچون دلار‌فروشی و بساز و بفروشی یا راه‌اندازی کلینیک‌های زیبایی و آرایشگاه هم بیش از آنکه نشانه درآمد ناکافی آنان باشد، از پول دوستی گروهی از این افراد حکایت دارد؛ پزشکانی که حاضرند برای درآمد بیشتر هر کاری بکنند.

خلاصه کلام اینکه تاریخ انقضای این مظلوم‌نمایی‌ها گذشته است، اما باز هم اگر اصرار دارید پزشکانی هستند که از سر استیصال و نداری به مشاغلی همچون مسافرکشی روی آورده‌اند، آن‌ها را به رسانه‌ها معرفی کنید و اجازه دهید این ادعای شما را خبرنگاران از طریق گفتگو با پزشکان مسافرکش راستی‌آزمایی کنند!