هورنیوز – با شمارش معکوس برای آبگیری سد چمشیر هشدار‌ها درباره تبعات این کار جدی‌تر می‌شود. این سد خاطرات تلخ سد گتوند و تپه‌های نمکی زیر مخزن این سد و افزایش ۲۰ درصدی شوری جلگه خوزستان را در ذهن فعالان محیط‌ زیست زنده کرده‌ است. در عین حال چمشیر با گتوند یک فرق بزرگ دارد؛ علاوه بر لایه‌های عظیم نمکی در عمق کمتر از ۱۰۰ متر زیر مخزن سد چمشیر که آبگیری این سد را به یک فاجعه محیط زیستی تبدیل می‌کند، ۱۱ حلقه چاه نفت هم در زیر مخزن این سد جا خوش کرده‌ است که برای آبگیری سد باید این چاه‌ها برای همیشه کور و خاموش شوند و از تمام هزینه‌ها و ثروتی که این ۱۱ حلقه چاه حاوی طلای سیاه برایمان فراهم می‌کند، چشم بپوشیم.

با تمام این اوصاف وزارت نیرو همچنان مصمم است این پروژه را به ثمر برساند و با آبگیری چمشیر، این سد را افتتاح کند، اما صف مخالفان آبگیری این سد طویل‌تر و استدلال‌هایشان برای مخالفت با آبگیری چمشیر مستندتر و مستدل‌تر است. مجلس، وزارت نفت و سازمان محیط‌ زیست و کارشناسان و دانشگاهیان همه در برابر آبگیری این سد صف‌آرایی کرده‌اند تا جایی که علی سلاجقه، رئیس سازمان حفاظت محیط‌ زیست در سفر خود به کهگیلویه و بویراحمد در جمع خبرنگاران در پاسخ به نگرانی‌ها پیرامون سد چمشیر گفت: «در استان کهگیلویه و بویراحمد حساس‌ترین سازند‌های زمین‌شناسی را به خصوص از جنبه املاح داریم و هیچ‌وقت اجازه نمی‌دهیم که گتوند دیگری تکرار شود.»

همچنین محمد درویش، کارشناس و فعال محیط‌ زیست، اما روایت‌های دقیق‌تری از سد چمشیر و چالش‌های سد گتوند دارد و به نقل از سازمان حفاظت محیط‌ زیست، آبگیری این سد را فاجعه‌ای محیط‌ زیستی می‌داند.

در این رابطه بخوانید: آبگیری سد چم شیر باعث فاجعه در شرق خوزستان می شود

وی در همین خصوص افزود: جلگه خوزستان راهبردی‌ ترین و مهم‌ترین منبع تولید غذا در ایران است و تقریباً یک سوم منبع غذای ایرانیان را جلگه خوزستان تأمین می‌کند، به طور عمده کشت نیشکر، گندم و برنج محصولات استراتژیکی است که در این جلگه کاشته می‌شود. علاوه بر این ما شاهد نابودی بخش قابل‌توجهی از اراضی حاصلخیز اطراف سد گتوند بودیم که این اراضی به عمق چند ده متر برای ساختن یک پتوی رسی دور تشکیلات گچساران در مخزن سد کشیده و باعث شود نمک در مخزن سد حل نشود و این کار در دولت دهم ۸۰۰ میلیارد تومان هزینه برد، اما این پتوی رسی یک هفته هم دوام نیاورد و عملاً آن فاجعه به بار آمد.

درویش ادامه داد: آبگیری سد چشمیر جدای از اینکه چندین برابر سد گتوند شوری آب ارمغان دارد، به دلیل قرار گرفتن ۱۱ چاه نفت در زیر مخزن این سد احتمالاً وضعیت خیلی بدتری را شاهد خواهیم بود. از سوی دیگر خود این چاه‌های نفت برای کشور ثروت می‌آورند. در چنین شرایطی چرا باید این چاه‌ها کور شوند؟ به همین‌خاطر وزارت نفت هم چند میلیارد دلار ادعای خسارت کرده‌ است.

این کنشگر محیط زیست در پایان گفت: قرار است بخش کوچکی از آب این سد برای تأمین آب شرب منطقه دیلم و بوشهر و خوزستان استفاده شود و از سوی دیگر ما در منطقه‌ای از کمبود آب شرب صحبت می‌کنیم که بیشترین تعداد رودخانه‌های آب شیرین کشور را در خود جای داده و ۳۰ درصد کل آب‌های سطحی ایران در این منطقه است. کل نیاز آب شرب مردم خوزستان و بوشهر به ۶۰۰ میلیون متر مکعب در سال نمی‌رسد، در حالی که ما در این منطقه ۱۴ میلیون متر مکعب آب داریم و مشکلی برای تأمین آب شرب منطقه وجود ندارد. مشکل آب در این منطقه به دلیل فروش آب شرب است و با ایجاد کمبود مجازی آب شرب تلاش می‌شود مجوزی برای سد‌سازی بیشتر، پروژه‌های انتقال آب و افزایش دستگاه‌های آب‌شیرین‌کن است.