هورنیوز – از ابتدای حیات بشر، نیاز به حمل و نقل و جابجایی مایحتاج زندگی و غیره انسان را بر آن داشت که به احداث راه و جاده هایی جهت تردد خود و حیوانات اهلی بارکش اقدام کند. پس از آن انسان برای جابجایی آسان و سریعتر چرخ را اختراع کرد و با استفاده از چرخ و حیوانات اقدام به حمل و نقل و جابجایی نمود.

قرن ۱۸میلادی را می‌توان نقطه تحول در صنعت حمل و نقل دانست. حدودا در سال ۱۷۵۰ میلادی که انقلاب صنعتی اتفاق افتاد این تحول عظیم تقریباً تمام جوانب زندگی بشر را تحت شعاع قرار داد. کشورهای اروپایی که هدف آنها تولید انبوه و صدور کالا به کل جهان بود اقدام به ایجاد خطوط حمل و نقل و راه و جاده ها نموده و آنها را بر این اراده استوار کرد که این مهم را در سراسر جهان عملی کنند.

همچنین با گذر زمان توسعه و پیشرفت فناوری هایی که یکی پس از دیگری ظهور میکردند باعث پیشرفت روز به روز و تغییر فناوری های مرتبط یا تسهیل کننده صنعت حمل و نقل شد تا آنجا که در قرن ۲۱ میلادی به جهت صرفه جویی در مصرف منابع سوخت فسیلی ضمن هوشمند سازی حمل و نقل، موتور های برقی و بدون سوخت کم کم جایگزین موتورهای دیزلی و بنزینی گشت.

امروزه صنعت حمل و نقل به عنوان یکی از از عوامل موثر در رشد و توسعه اقتصادی کشورها محسوب می شود. اهمیت و آثار اقتصادی حمل و نقل را می توان در رابطه با همه فعالیت ها اقتصادی مانند کشاورزی، صنایع، توریسم و غیره به وضوح مشاهده نمود و بر همین اساس کشورهای پیشرفته و توسعه یافته همزمان با سرمایه گذاری در بخش های مختلف اقتصادی، سعی بر آن دارند تا صنعت حمل و نقل را به جهت نیل به اهداف اقتصادی تقویت نمایند. این امر تا حدی حائز اهمیت است که سازمان ملل متحد به منظور بهبود و توسعه اقتصادی- اجتماعی کشورهای در حال توسعه بر صنایع حمل و نقل و ارتباطات تاکید می نماید.

در دنیای امروزی عموماً حمل و نقل به سه دسته تقسیم می شود :۱) حمل و نقل زمینی ۲) حمل و نقل هوایی ۳) حمل و نقل دریایی.

انتخاب یا استفاده از از هر یک از انواع روش های حمل و نقل بستگی به نیاز و شرایط استفاده کننده از این خدمات دارد. با افزایش سرعت پیشرفت تکنولوژی و ظهور شرکتهای استارتاپ هوشمند صنعت حمل و نقل دچار تحول ژرفی گردید که باعث شد آندسته از فعالین این عرصه که به روش سنتی در بازار کار حضور دارند به جهت عدم سازگاری با تکنولوژی با ضرر مالی یا رکود بازار کار مواجه شده و متاسفانه بعضی از آنها از این چرخه حذف گردند و کشور ایران نیز از این موضوع مستثنی نبوده است.

در این بین رسته های شغلی همانند تاکسی تلفنی، پیک موتوری، حمل کالاهای درون و بیرون شهری و مانند آن که عموما توسط افراد ضعیف و آسیب پذیر اجتماعی اداره می شوند دچار مشکل جدی و رکود شده اند. همچنین به دلایل مذکور ادامه کار این مشاغل هیچ گونه توجیه اقتصادی نداشته و فعالان را در این حوزه با چالش و مشکلات عدیده ای مواجه نموده است.

مضاف بر این در سالهای اخیر هر تصمیم کلانی که در دولت بابت افزایش سوخت و حامل های انرژی اتخاذ می شد، تاثیرات مستقیمی بر فعالیت این کسب و کارها گذارده و از آنجایی که شاغلین در این صنوف که عمده وظایف آنها ارائه خدمات حمل و نقل به شهروندان است، از کمترین خدمات ممکن دولتی مانند بیمه تامین اجتماعی، بیمه مسئولیت و بازنشستگی برخوردار نمی باشند و این موجب تسریع در آسیب رسانی به این مشاغل و افزایش بار بیکاری به این قشر آسیب پذیر در کشور می شود.

لذا انتظار می رود دولت محترم به جهت حمایت از این کسب و کار و کاهش حجم بیکاری و جلوگیری از آسیب بیشتر ضمن حمایتهای لازم از این قشر و تخصیص اعتبارات بیشتر جهت بیمه تامین اجتماعی، بیمه مسئولیت و بازنشستگی و خدمات معیشتی و رفاهی مربوطه، نگاه ویژه ای به این صنوف داشته باشد که بقای این کسب و کارها با گذر از روشهای سنتی به روشهای مدرن تضمین گردد.

عارف بنی طرفی