همه کودکان از هر نژاد یا و یا ملیتی ممکن است دچار بیماری اوتیسم شوند اما عواملی خاص که در ادامه گفته می‌شود می‌تواند خطر این بیماری را افزایش دهد این عوامل شامل؛

جنسیت کودک: پسر ها ۴ تا ۵ برابر بیشتر در خطر ابتلا به بیماری اوتیسم هستند.

سابقه فامیلی: در خانواده هایی که یک کودک مبتلا به اوتیسم وجود دارد خطر این که کودکی دیگر با این بیماری داشته باشد بیشتر است، همچنین خیلی غیر معمول نیست که پدر مادر و یا سایر اقوام نزدیکی کودکان مبتلا به اوتیسم در ارتباط با دیگران و غیره مشکلاتی داشته باشند.

سایر اختلالات: کودکانی که بیماری خاصی دارند بیشتر از کودکان سالم در خطر ابتلا به بیماری اوتیسم هستند.

سن والدین: ممکن است بین سن والدین و ابتلای کودک به اوتیسم رابطه وجود داشته باشد. اعتقاد بر این است که فرزندان این والدین بیش از دیگران در خطر ابتلا به این بیماری هستند، با این حال تحقیقات بیشتری در این ارتباط باید انجام شود.

در همین زمینه خانم شریفی مدیر مرکز اتیسم اظهار کرد: بچه های اوتیسم نیاز دارند در مراکز شبانه روزی زیر ۱۴ سال و بالای ۱۴ سال حمایت مالی شوند از طرف ارگانها و بودجه برای این بچه‌ها در نظر گرفته شود.

وی افزود:  که بیشتر مبلغ حمایتی برای این کودکان از طرف خیرین تأمین می‌شود ولی باز نیاز است از ارگانی تامین اعتبار شوند که اگر روزی خیرین نباشند بتوانیم از یکسری از ارگانها کمک دریافت کنیم.

مشکل دیگر، اوتیسم بزرگسالان است که هرچه این بچه ها بزرگ تر می شوند و طیف اوتیسم خفیف دارند یعنی بچه هایی که برای داشتن یک زندگی طبیعی می توانند کار کنند و این بچه ها برای کار کردن مکان خاصی ندارند و پشتیبانی نمی شوند.

مشکل دیگر بچه های اوتیسم خدمات درمانی است که باید به آنها تعلق بگیرد چون درمان کودک اتیسم هزینه های زیادی دارد مثل عکس هایی که باید بگیرند یا دندانپزشکی و غیره که همه اینها باید زیر بیهوشی انجام شود.

متاسفانه در دوران کرونا بچه های اوتیسم از خیلی از درمان ها محدود شدند یکی از آنها این است که آنها باید مرتب گفتار درمانی بازی درمانی، و دیگر درمان ها و خیلی از خانواده ها این کار را به صورت آنلاین انجام دادند و این بچه ها به خاطر عدم توجه و تمرکز از این بابت نمی توانند درست کار بکنند و خانواده هم نمی‌تواند با کودک اوتیسم خود کار کند.

خانواده ها باید در این زمینه خیلی آموزش ببینند که ما متاسفانه در سطح استان و آموزش به خانواده، آگاهی دادن به او را کم داریم، تا خودشان بتوانند در مواقع لزوم مثل دوران کرونا با فرزند خود کار کنند و نگذارند ارتباطشان با فرزندشان قطع شود و نفر سوم به صورت آنلاین که اثربخشی کمی دارد کودکان را آموزش دهد برای مردم و خانواده ها باید آگاهی سازی و فرهنگ‌سازی شود تا همه مردم بدانند کودک اتیسم چه مشکلاتی می‌تواند داشته باشد و در برخورد با آن آگاهی لازم را داشته باشند.

کودک اوتیسم مثلاً اگر در خانواد آموزش ندیده باشد نمی‌تواند بفهمد اگر غذایی را که کودک دوست ندارد در دهانش بگذارد چیزی که ما می بینیم این است که غذا را سریع از دهانش بیرون می‌ریزد ممکن است گریه کند عصبانی شود و کتک بزند و گاهی ممکن است حالت تهوع به او دست دهد، حال اتفاقی که در سیستم عصبی رخ می دهد این است که به علت مشکلاتی که او در یکپارچگی حسی دارد یعنی در بخش یا بخش‌هایی از فرآیند پردازش حسی خللی وجود دارد که وقتی غذا وارد دهان او می شود بافت غذا مزه یا بوی غذا به عنوان یک عامل خارجی و یک ورودی و داده خطرناک شناسایی می‌شود و سیستم عصبی مرکزی دستور دفاعی در مقابل آن صادر می‌کند و رفتارهایی که ما شاهد آن هستیم، اتفاق می افتد. بنابراین لازم است که حتماً به طور مرتب خانواده ها آموزش ببیند و در این زمینه فرهنگ سازی شود و بدانند که با کودک اتیسم چگونه برخورد کنند.