هورنیوز – تمام هم و غم مجموعه‌های انقلابی در خوزستان تأمین نیاز آبی این استان است. با این‌حال تا زمانی که ریل‌گذاری اشتباه قطاری را از میان یک بیمارستان بزرگ عبور می‌دهد، پرداختن به صدای ناهنجار سوت قطار یا آلودگی دودکش آن و ارائه راهکار‌های کارشناسی برای حفاظت از سلامتی بیماران بستری، آب در هاون کوبیدن است. پرداختن به مقوله ۸۰۰ میلیون متر مکعب آب انتقالی سالیانه به کویر مرکزی ایران آدرس غلط و اشتباهی است. چرا که در خلال این دعوا و مناقشه بر سر این انتقال‌ها، ۳۰ میلیارد متر مکعب آب شیرین از پشت سد‌های استان خوزستان رها شده به خلیج فارس ریخته شد تا توربین‌ها برق تولید کنند.

حال سوال اینجاست که مشکل از کجاست؟ از خوزستانی که سالانه چندین میلیارد متر مکعب آب را برای تولید حدود ۱۰ درصد از برق تولیدی کشور، به خلیج فارس می‌ریزد یا از نحوه مدیریت درون استانی و بالادستی آب در وزارتی که ریل آن در دهه ۴۰ و دوران سرخوشی نفتی شاهنشاهی گذاشته شده است؟

حتما تمام هموطنان بخصوص عزیزان خوزستانی از مدیریت فشل آب و فاضلاب خوزستان و ناتوانی چند دهه‌ای حل مشکلات سیستم‌های آبرسانی شهر و روستایی این استان نیز خبر دارند. اما استانداری، فرمانداری‌ها و بخشداری‌های این استان‌ها که مسئول رسیدگی به این موضوعات طی این دهه‌ها بوده‌اند در کجای مجلس نشسته‌اند؟ البته هر کس دیگری را نیز به عنوان وزیر نیرو را در کرسی راننده لوکوموتیو آن بنشانیم فقط اختیار محدود در سرعت و بوق زدن آن را دارد و مسیر آن را نمی‌تواند عوض کند.

اصل مشکل بحران آب کشور یا همان بحران مدیریت آب ناشی از وزارتی به نام نیرو است که نه پاسخگوی ۸۵ درصد تلفات آب پیش از هرگونه استحصال در کشور ماست و نه با نحوه استفاده آب در پایین دست و مدیریت صحیح و غلط آن کاری دارد. با این‌حال نمی‌توان از ناکارآمدی بازو‌های استانی وزارت نیرو یعنی سازمان‌های آب منطقه‌ای و متولیان زهکشی و فاضلاب ذیل وزارت نیرو در تمام استان‌ها از جمله خوزستان غافل بود.

به طور کلی وزارت نیرو و سازمان‌های ذیل آن، خود را مالک تمام آب در ایران می‌دانند. آن‌ها به‌جای پاسخگویی در قبال هدررفت و عدم شفافیت در تخصیص آب، وظیفه خود را فروش آب و تولید برق کشور می‌داند و هیچگونه مسئولیتی در قبال پاسخگویی برای بحران‌های برق و آب در استان‌هایی از قبیل خوزستان ندارند.

حال باید دید آیا مساله اصلی لوله‌های انتقال آب است یا وزارتخانه‌ای که با انتقال آب و فروش آن، تهدید‌های زیست محیطی در نقاط دیگر را به سخره می‌گیرد. وزارت نیرو به‌جای تخصیص حجمی و شفاف آب به بخش‌های مختلف اقتصاد از جمله کشاورزی، سیاست‌های امنیت غذایی کشور را به طرز مشکوکی مورد هجمه قرار می‌دهد که در آن صلاحیت هیچ اظهار نظری ندارد. اما آیا در دولت جدید این ریل‌گذاری‌ها در مدیریت منابع آبی کشور اصلاح خواهد شد؟