هورنیوز – این روزهای تلخ که همنوهان و هموطنان مان دسته دسته راهی بیمارستانها می شوند و بیمارستان های دولتی، ظرفیت شان تکمیل شده، ما با پدیده تلخ دیگری روبروییم و آن بی عاری و بی مسئولیتی است. بیمارستان های خصوصی از پذیرش بیماران کرونایی سر باز می زنند و فریاد رسانه ها و فعالان عرصه بهداشت و درمان تا این لحظه به جایی نرسیده. این درد را باید با که گفت؟

آقای استاندار، آقای ابول نژادیان، آقای ستاد استانی کرونا!

باور کنید بیمارستان های خصوصی و اساسا بخش خصوصی در این کشور خودساخته و خودآئین نیستند. جملگی با رانت های قانونی و فراقانونی ساخته شده اند؛ از تخفیف های مالیاتی و عوارض و بخشودگی کسر پارکینگ و تسهیلات بانکی از جیب مردم و ارزهای ارزان قیمت.

در کشورهایی که می گویند منطق بازار حاکم است هم اینقدر بهداشت و درمان، کالایی نشده است. اینقدر بی در و پیکری بر عرصه بهداشت و درمان حاکم نیست. اینقدر خودسری بخش خصوصی و بی عاری و بی مسئولیتی نهاد دولت حاکم نیست.

در همه جای دنیا، مسئولیت های انسانی و اجتماعی در نقطه ای که جان انسانها در خطر است به میان می آید. مردم، رسانه ها و کادر بهداشت و درمان با چه زبانی از شما بخواهند درهای بیمارستان های خصوصی را به روی مردم باز کنید. مردم را در خیابانها رها نکنید.

آقایان مسئول، مدیران ارشد استان!

دقیقا الان کجایید؟ مسئولیت تان چیست؟ وظیفه شما در راس اداره این استان چیست؟ چه کسی باید فراخوان بدهد بیمارستان های صحرایی را برپا کنند؟ چرا ظرفیت ها و زیرساختهای نظامی را به میدان فرا نمی خوانید؟ آنها که خودشان اعلام آمادگی کرده اند.

ما از شما خواهش می کنیم مردم را به عدد تبدیل نکنید. انسانها، عدد نیستند. هر یک از این انسان هایی که جان می دهند زندگی شان قصه ای دارد. فرزند دارند، مادر و پدر دارند، همسر دارند. هر کدام شان عزیز چندین نفر است. هر کدام شان امید و آرزوها دارند. این بی مبالاتی ها و تنبلی ها را کنار بگذارید. جلسات بی خاصیت را پایان بدهید و به میدان بیایید. مراسمات را کنترل کنید. تعارف و مماشات هم حدی دارد. درهای بیمارستان های خصوصی را به روی مردم باز کنید. شما در برابر تک تک آن انسانها مسئولیت دارید.