وقتی مهم‌ترین رخداد، یعنی تغییر قرن ۱۳۰۰ به ۱۴۰۰ در شرف وقوع بود، و می‌گفتند بهار امسال با خودش تاریخ ۰۰،۰،۰ برای مردم به ارمغان می‌آورد تا مردمی که در قرن۱۳۰۰خیلی آرزوهایشان را از دست داده بودند، از صفر شروع به تلاش کنند و با امید بیشتری به درگاه خدا متوسل شوند. ما چند نفری در محل خدمت بودیم تا حضورمان نویددهنده‌ی بهار آرامش و سلامتی به افرادی باشد…

اینجور شد که باید و شاید، حس و حال آمدن این اتفاق شورانگیز را درک نکردیم … مثل آن موقع که رزمندگان در لحظه‌ی تحویل سال در خط مقدم جبهه بودند تا مردم کشورشان با خیال راحت و در امنیت کامل پای سفره‌های هفت‌سین آمدن بهار را جشن بگیرند.

توی اتاق پذیرش رادیولوژی نشسته بودم. حس عجیبی بود و در همان لحظات افکاری ذهنم را مشغول کرد… لحظه به لحظه به تحویل سال نزدیک می‌شدیم! ما در سنگرهای خود آماده نشسته بودیم! دعا می‌کردیم جان و سلامتی هموطنانمان از گزند دشمنی که یک سال است آرامش را از ما گرفته، در امان باشند! در جنگ هشت ساله و جنگ با تکفیری‌های جلاد شرایط جوری نبود که در آن جلو جلوها که در اصطلاح، به خط مقدم جبهه مشهور است… همه‌ی زنانی که آمادگی جنگیدن با دشمن را داشتند، حضور داشته باشند و رو در رو با دشمن پیدا و ناپیدایی مبارزه کنند که در کسری از ثانیه با صدای سوتی کنار پای یک جوان رشید و رعنا به زمین می‌نشست و قامت سروش را خم می‌کرد و او در دریای خونش غوطه‌ور می‌شد… آنجا زن‌ها نبودند …

گرچه در دوران دفاع مقدس پزشکان و پرستاران زن در بیمارستان‌های صحرایی خدمت می‌کردند. خانم‌های زیادی جانباز و شهید شدند. اما باز هم در خط مقدم، آنجا که برادران رزمنده بودند راهشان نمی‌دادند! اما حالا ما در کنار برادران رزمنده و پیشکسوت حضور داریم… الان و در این جنگ نفس گیر… همه زنان رزمنده، با تخصص‌های متفاوت را هم در این خط مقدم مبارزه راه می‌دهند… ما در حال مبارزه با دشمن امنیت و سلامتی هستیم که کل جهان را مورد تهاجم قرار داده است. و مجبوریم ساعت‌ها لباس خاص رزم به تن داشته باشیم… مثل آنچه که رزمندگان گردان خنثی‌سازی مواد شیمیایی در جنگ هشت ساله به تن می‌کردند …

ما در این پوشش به سختی نفس می‌کشیم. کار کردن با این لباس‌ها دشوار است. اما ما پر از این عشقیم که سلامتی خود را خفه کنیم تا بتوانیم بیشتر در مقابل هجوم ویروس مهلک دوام بیاوریم و کمک کنیم مردم آرام و راحت نفس بکشند. ما هم کنار برادران خود هستیم … همانطور که عده‌ای از مدافعان سلامت مرد شهید شده‌اند … خانم‌ها نیز در همان خط به هنگام انجام وظیفه سختشان شهیده شده‌اند … مثل شهیده پریجان بارسنی از ایذه، فاطمه نجم السادات از اهواز، پروین کیوان از دزفول …

رزمندگی در این خط افتخاری است که نصیب من و همکارانم در بخش رادیولوژی شده … تا رسالت امدادرسانی به مبتلایان را انجام دهیم و پا به میدان شناسایی وجود دشمن بگذاریم…
کار ما مثل کاری ست که رزمندگان گردان تخریب در شناسایی میدان‌های مین انجام می‌دادند … نکته‌ی جالب این است در حالی که در جنگ‌های قبلی دیدن خون، نشان‌دهنده‌ی مجروحیت بود و اعطای مقام شهادت یا جانبازی …اما امروز دشمن سلامت مردم، چنان ماهرانه خود را در خون پنهان می‌کند که تست آنها منفی می‌شود.

اینجاست که دسته‌ای دیگر از رزمندگان متخصص دشمن‌یاب، وارد میدان می‌شوند … اینجاست که ادامه‌دهندگان راه رونتگن (همان که اشعه ایکس را کشف کرد) نوعی سلاح بکار می‌برند که دارای تابش الکترومغناطیسی با انرژی بین ۱۰۰ الکترون ولت تا ۱۰۰ کیلو الکترون ولت است. اشعه را به قفسه‌ی سینه‌ی مجروحین این جنگ می‌تابانند … گاهی هم مجبوریم کالبد آن از نفس افتاده را با روشی به نام سی تی اسکن که بررسی لایه به لایه یا مقطع نگاری کامپیوتری با استفاده از اشعه ایکس است، مورد کاوش قرار دهیم.

در کار ما نه تنها خودمان پروانه‌وار دور بیمار می‌چرخیم، حتی سلاح‌های ما به صورت چرخشی در اطراف بیمار یا خودشان می‌گردند تا بنا بر اصول فیزیک تشعشع باعث تصویربرداری از محل تجمع دشمن در کالبدی شوند که به سوی ما پناه آورده است؛ با نفس‌های به شمارش افتاده و سرفه‌های پی در پی که باعث کبودی رنگ چهره می‌شوند…

ما امیدواریم خدا به دستانمان قدرت دهد تا بتوانیم با دقت کار خود را انجام دهیم و دشمن را آنچنان خوب شناسایی کنیم تا دکترهای متخصص با تجویز دارو به مجروحین که در این جنگ یک ساله به آنها کرونا مثبت می‌گویند، پرتو حیات دوباره ببخشند. گرچه سلاح ما شلیک نامرئی دارد ولی قادر است تصویر مرئی از رنج و زجری که دشمن در نهاد یک مبتلای به کرونا ایجاد می‌کند، به وجود آورد … و این مرحله همان اتفاقی است که رزمندگان در جنگ‌های دیگر می‌گویند نقطه‌ی نهایی را فتح کردیم. چه لحظه‌ی شورآفرینی است وقتی که پرینتر دستگاه ما تصاویری را ثبت می‌کند که لبخند شادی بخش را بر لبی می‌نشاند… زیرا ما نفس پاک آنها را از وجود دشمن نشانشان می‌دهیم.

در کنارم سایر گروه‌های امدادرسان پزشکی ازجمله ازمایشگاه و تزریقات حضور داشتند و دور از جمع خانواده خود مشغول خدمات رسانی‌اند. کرونا، این بیماری منحوس، با کسی شوخی ندارد. به راحتی در فضایی که پروتکل‌های بهداشتی رعایت نمی‌شود، انتشار می‌یابد. اما چه بسیار مبتلایانی که با تلاش رزمندگانی که لباسشان خاکی نیست، بلکه مثل فرشته‌ها سفید بر تن دارند، از خطر مرگ رهایی یافتند. ما تا پایان تعطیلات عید نوروز و تا روز ریشه‌کنی ویروس کشنده‌ی کرونا همچنان در سنگر مبارزه و امدادرسانی به مردم حضور داریم و به این امر افتخار می‌کنیم که ساعت‌های بیشتری مدافع سلامت جان همشهریان خود هستیم.

مفتخریم که در سیره‌ی مبارکه‌ی اسلام حضور حضرت زهرا (س) و حضرت زینب (ع) را به عنوان پرستار نمونه و مراقب سلامت افراد در عرصه‌های رزم و جهاد می‌شناسیم. کلام خود را با ذکر روایتی از رسول اکرم (ص) به پایان می‌برم، که فرموده است: هر کسی که برای رفع نیازهای بیماری صادقانه و با اخلاص تلاش کند، چه آن را برآورده سازد و یا موفق به انجام آن نشود، اجری دارد که همه‌ی گناهانش پاک می‌شود مثل روزی که از مادرش متولد شده است و با حضرت ابراهیم علیه السلام محشور می‌گردد.

ربابه جعفری، پرتوکار رادیولوژی و کارشناس مدیریت بهداشت و پیشگیری از بیماری ها و ارشد مشاوره خانواده