پایگاه خبری «بوابه الاهرام» مصر با نقل این خبر نوشت:‌ سیف الیزل در خصوص عدم اقدام اسرائیل در امضای معاهده منع گسترش سلاح‌های اتمی و اجازه دادن به بازرسان آژانس انرژی اتمی به ورود به سایت‌های هسته‌ای اسرائیل سوال کرد اما ایهود باراک به آن پاسخی نداد.

با آنکه وجود ده‌ها کلاهک اتمی رژیم صهیونیستی بر کسی پوشیده نیست، اما سران رژیم صهیونیستی با در پیش گرفتن سیاست ابهام اتمی، از اعتراف رسمی به در اختیار داشتن سلاح اتمی همیشه طفره‌ رفته‌اند و اجازه بازرسی تاسیسات اتمی خود را نمی‌دهند.

ایهود باراک پیش از این سخنان، به برنامه هسته‌ای ایران نیز اشاره کرد و با طرح مجدد ادعای «ساخت سلاح اتمی» از جانب ایران، آن را فاجعه دانست و مدعی شد که ایران راه پاکستان و کره شمالی را می‌رود.

باراک در خصوص موضوع توافق گروه‌های فلسطینی فتح و حماس برای تشکیل دولت وحدت ملی، آن را امری غافلگیرکننده دانست و ومدعی شد که حماس به دنبال صلح نیست بلکه با آن مبارزه می‌کند.

اسماعیل هنیه نخست وزیر دولت منتخب حماس چهارشنبه عصر پس از پایان دیدار هیئت‌های حماس و فتح در غزه، پایان اختلافات هفت‌ساله گروه‌های فلسطینی را اعلام کرد و از توافق برای تشکیل دولت وحدت ملی و برگزاری انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی ظرف شش ماه آینده خبر داد.

باراک در ادامه با طرح این ادعا که حماس باید همه توافق‌هایی که با تشکیلات خودگردان شده است، بپذیرد، گفت راهکار دو دولت به نفع همه است بخصوص اینکه برخی اسرائیلی‌ها به آنچه بین حماس و فتح اتفاق افتاد، اعتماد ندارند و معتقدند که فریب است.

باراک با اشاره به مصر نیز، مدعی شد که در صورتی که عبدالفتاح السیسی وزیر دفاع سابق مصر، در انتخابات ریاست جمهوری مصر پیروز شود، حماس از حمایت دولت جدید مصر برخوردار نخواهد شد و منزوی خواهد شد.

وی در عین حال تاکید کرد که کسی توانایی پیش‌بینی اوضاع را ندارد چرا که حسنی مبارک رئیس جمهور اسبق مصر نیز ۵۰۰ هزار نیروی امنیتی به خدمت گرفته بود ولی این نیروها نتوانستند او را از آنچه قرار بود رخ بدهد، با خبر کنند.

در خصوص اوضاع داخلی مصر نیز باراک تاکید کرد که مصر شاهد اختلافات و درگیری‌های میان اخوان المسلمین و ارتش است و در نتیجه چنین اوضاعی نمی‌تواند به آنچه وی آن را صلح نامید، کمک کند.

وزیر جنگ سابق رژیم صهیونیستی در ادامه سیاست ایران‌هراسی افزود که آنچه اکنون در منطقه مهم‌تر است، روند صلح [وسازش] نیست بلکه درگیری شیعه و سنی در منطقه خلیج فارس و نقش ایران در آن است.