اگر پایان تنش های سنگین سالهای اول انقلاب، ترورها و هشت سال جنگ تحمیلی و آغاز نظم و ثبات حکومتی را سال ۱۳۶۸ در نظر بگیریم و سال آینده یعنی سال ۱۴۰۰ را که پایان دوره ریاست جمهوری آقای روحانی میباشد را مقصد این تحلیل بنگریم متوجه ۴ دوره ریاست جمهوری ۸ ساله کرمان و یزد و سمنان که مجموعا ۵ میلیون نفر جمعیت را که بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵ شامل است میشویم.

۱– مرحوم هاشمی رفسنجانی با شعار سازندگی از خطه کرمان با سابقه همراهی با امام از سال ۱۳۴۲ و تحمل سالها شکنجه و زندان رژیم پهلوی، عضو شورای انقلاب و اولین رئیس مجلس شورای اسلامی و از تئوریسین‌های انقلاب اسلامی خیلی زود وارد عرصه اجرایی کشور بعنوان دومین نفر پر قدرت در جمهوری اسلامی ایران و با شعار سازندگی شد.

۲– آقای خاتمی نیز از همسایگی کرمان یعنی کویر زیبای یزد با آرای بسیار شگفت انگیز در سال ۱۳۷۶ و از کتابخانه ملی و با شعار آزادی های مدنی و توسعه سیاسی این نقش را بعهده گرفتند.

۳– آقای احمدی نژاد خارج از این دایره با شعار عدالت اجتماعی و سازماندهی جامعه روستایی و جنگ فقر و غنا از استان سمنان وارد عرصه قدرت شد.

۴– آقای روحانی هم از همان استان سمنان نیز با شعار اعتدال و توسعه میراث دار ۲۴ سال گذشته کویریان شد و با حاصلی نافرجام شاید بتواند تا ۱۴۰۰ دوام بیاورد !!.

اما سوال بسیار جالبی که میتواند مطرح باشد این است که رمز وجود شخصیت های ملی از سه استان که جمعا ۵ میلیون نفر جمعیت دارد برای ۳۲ سال حاکمیت چیست؟ آیا همه شخصیت های ملی ایران در این سه استان هستند و یا اینکه یک اتفاق تاریخی بوده است؟

اگر شما به آذربایجان ها و همسایگان ترک تبار در حاشیه بخشی از البرز غربی این منطقه با ۱۱ میلیون نفر دقت کنید با شخصیت های ملی فراوانی مواجه میشوید که اگر بالاتر نباشند حداقل همطراز روسای جمهور قبلی میباشند.

استان های ثروتمند جنوبی مثل خوزستان، بوشهر، فارس و بخشی از دامنه های غرب و جنوب زاگرس نیز با ۱۳/۵ میلیون نفر جمعیت دارای شخصیت های ملی، اقتصادی و اسطوره های دفاع مقدسی فراوانی مواجه هستند که روسای جمهور گذشته نیرو های آنان بوده اند.

همچنین چهره هایی ملی، اقتصادی، مدنی و سیاسی از پایتخت کشور با استان های همجوار خود که حدود ۲۰ میلیون نفر جمعیت دارند تا امروز نتوانسته اند بر اریکه قدرت ریاست جمهوری تکیه بزنند.

طبیعتا یک شخصیت ملی و محبوب که از پایه رای منطقه ای، قومی و جمعیتی قویتری برخوردار باشد از شانس تهییج عمومی بالاتری برخوردار است هر چند مردم ایران بیشتر نگاه به وجهه ملی افراد دارند ولی پارامتر احزاب ، جمعیت منطقه ای نیز میتواند بسیار موثر واقع شود.

مجلس شورای اسلامی میتواند با اصلاح قانون انتخابات ریاست جمهوری و دو مرحله ای کردن آن فرصت بیشتری برای شناسایی مردم از کاندیدای خود را فراهم کند به این معنی که در مرحله اول کاندیداهای اختصاصی احزاب، اقوام و نخبگان متخصص در یک دوره چند ماهه فرصت گفتگو با مردم را پیدا کنند و بعد از آن شورای نگهبان وارد بررسی صلاحیت ها شود و از میان کاندیداهای فعال صلاحیت را احراز نماید و قانون فعلی یعنی شروع پروسه انتخابات پنج ماه مانده به پایان دوره ریاست جمهوری بعنوان مرحله دوم شکل بگیرد.

شورای نگهبان هم فرصت زیادی دارد تا سخنان و گفتگوهای کاندیداهای مرحله اول را بررسی و رصد نماید تا تصمیمی در خور بگیرد.

تاکنون و بر اساس نظرات خود اعضای شورای محترم نگهبان تمام تصمیمات آنان در تایید صلاحیت های روسای جمهور برنده ادوار مختلف اشتباه و غلط بوده است !! چرا که دوره های بعد همان روسای جمهور تایید شده شورای نگهبان توسط همین شورای نگهبان رد صلاحیت شده اند.

مجلس یازدهم شورای اسلامی می تواند با تحول خواهی و ارائه طرح اصلاح قانون انتخابات ریاست جمهوری در این خصوص تاریخ ساز شود و نقش بی بدیل مردم در حمایت از نظام اسلامی را ارتقاء دهند.

در این فرآیند اصلاح قانون نیز احزاب، اقوام، استان های کوچک و بزرگ، مرزنشینان و نخبگان نیز می توانند با نقش آفرینی خود از ریزش آرا مردمی جلوگیری نمایند.

انشاءالله
سید احمد نبوی