فاطمه صفری کارشناس ارشد حقوق؛ اگر بخواهم در وصف ارزش و جایگاه زنان سخن بگویم باید ساعت ها و روزها درباره آن صحبت کرد؛ در حدیثی از رسول گرامی صلی اللَّه علیه و آله و سلم روایت شده است که فرموده اند: «جبرئیل همواره درباره بانوان به من سفارش می کرد تا جایی که گمان می کردم، برای شوهران اُف گفتن به زنان جایز نیست.»

زنان در تاریخ ایران به عنوان یکی از متمدترین اقوام جهان، همواره جایگاهی بلند و مقامی ارجمند داشته است.

در تاریخ و ادبیات کشورمان نیز زنان همواره جایگاه ویژه ای داشته و بر خلاف بسیاری از تمدن ها که در ادبیات شان زنان را مایه شهوات و خواهش های نفسانی خود قرار می دادند، از زنان سرزمین ما در آثار ارزشمند ادبی همچون شاهنامه، بجز خردورزی، نیکی، خیر و برکت یاد نشده است.

بدون اغراق باید گفت که زنان و مادران ما همواره صبورتر از مردان بوده و هر کاری که با همراهی و مشارکت بانوان باشد قطعا نتیجه بهتری در پی خواهد داشت؛ نمونه این موضوع را می توان در ماجرای ویروس کرونا و جانفشانی پرستاران فداکار در جای جای میهن عزیزمان مشاهده کرد. بانوان پرستار در سراسر کشور در کنار مردان برای نجات هموطنان ما از شر این ویروس ازخودگذشتگی کرده اند.

تردیدی نیست که چرخ توسعه بدون حضور بانون به خوبی نمی چرخد و با نگاهی گذرا به افتخاراتی که زنان و دختران برای کشور عزیزمان به دست آورده اند به خوبی می توان به توانمندی های عظیم و استعدادهای ناب آنها پی برد.

باید پذیرفت که در حال حاضر آنچنان که می بایست از ظرفیت و توانمندی های بانوان استفاده نمی شود و کمتر در سطوح مدیریتی حضور یافته اند.

همچنین در زمینه اشتغال نیز وضعیت زنان نسبت به مردان چندان مناسب نیست و آنطور که مرکز آمار ایران اعلام کرده است نرخ بیکاری زنان از ۴‌ درصد در سال ۱۳۷۵ به حدود ۲۰‌ درصد در سال ۱۳۹۵ افزایش یافته است. این وضعیت اشتغال برای بانون بدون تعریف نقش و جایگاه آنها در توسعه کشور محل نقد است و در صورتی که تجربه نشان داده است حضور زنان در عرصه های مختلفی همچون آموزش و سلامت، ارزنده‌ و اثرگذار بوده است.

در حوزه های اقتصادی نیز بانوان ظرفیت بسیاری دارند که باید توانمندی هایشان را تقویت نمود و نقاط عطف آنها به فعلیت رساند چرا که اگر زنان از منظر اقتصادی آسیب پذیر باشند تبعات جدی را در جامعه شاهد خواهیم بود در صورتی که کسب استقلال مالی می تواند به تقویت آنها و در نتیجه بهبود نهاد خانواده کمک نماید.

در مجموع باید گفت کم توجهی به استعداد و توانمندی های زنان در حقیقت نادیده گرفتن نیمی از فرصت های یک جامعه است؛ فرصت هایی که هر کدام به تنهایی می توانند با هدایت و پرورش صحیح گرهی از مشکلات جامعه را باز کند.