چندسال پیش در سفر به یکی از شهرستان‌های نزدیک تهران، تقریبا همه مردم درباره تخلف یک دستگاه خاص و همکاری رئیس آن دستگاه با چند اداره دیگر در زمین خواری حرف می زدند. خیلی راحت میشد نارضایتی را در کلام مردم دید و جالب آنکه هیچ کس هم کاری نمی کرد وقتی هم درباره تخلفات مطرح شده در بین مقامات رسمی سخنی در این باره به میان می آمد همه به هم نگاه می کردند و به سه دسته تقسیم می‌شدند.

دسته اول مدافعان مقام متخلف بودند که بعدا مشخص می شد خود این افراد هم دستشان در همان زمین‌ها آلوده است و سهمی گرفته اند.

دسته دوم مخالفانی که جرات سخن گفتن نداشتند و زمزمه‌هایی می کردند و سر تکان می دادند.

دسته سوم هم کسانی بودند که اصلا به این مسایل کاری نداشتند. خر خودشان را می راندند و اگر سهمی می رسید می خوردند و اگر نمی رسید یا مخالفت می کردند یا سکوت.

چند سال بعد که مقام قضایی جدیدی روی کار آمد ناگهان همان مسئول متخلف و همدستانش در یک شب بازداشت شدند و ماجرا از پرده سکوت و زمزمه به رسانه ها کشید. بعضی ها احسنت گفتند و بعضی ها هم باز سکوت کردند.

اما در این میان یکی از اهالی همان شهر به من تلفن زد و گفت: دیدی برادر! آن فرد متخلف هم بازداشت شد.

گفتم: این که خوب است. شما باید خوشحال باشی

گفت: خوب بود اگر همان ۵ سال پیش بازداشت می شد. خوب بود نهاد نظارتی همان وقت او را مجازات می کرد که چندسال اعتماد و سرمایه اجتماعی مردم به پای اشتباه و رانت خواری عده ای نسوزد. آن دستگاه های نظارتی کجا بودند وقتی چندصد هزار نفر در شهر از این زمین خواری بزرگ سخن می گفتند و این متخلفان صاف صاف توی شهر می گشتند و به ریش مردم می خندیدند؟

جرقه ای که این فرد به ذهن من انداخت ناگهان خرمن تحلیل‌هایم را سوزاند و از نو بنا کرد.

او گفت: فقط کسی که ۵ سال تخلف می کند نباید مجازات شود بلکه دستگاه‌های عریض و طویل نظارتی و بازرسی و حفاظتی هم باید مجازات شوند. آنها نمی دانستند این اتفاق در حال رخ دادن است؟ اگر نمی دانستند که باید به علت ضعف و بی تدبیری مجازات شوند و اگر می دانستند و گزارش نکردند باید مجازات شوند اگر هم گزارش کردند و بازهم با متخلف برخورد به موقع نشده است باید مقامات تصمیم گیر پاسخگو باشند.

واقعا حرف درستی است

سوال این است که نقش دستگاه های نظارتی چیست؟

چرا باید بخش هایی از شهر اهواز بعد از این همه سال سیستم فاضلاب نداشته باشند؟ مسئولان قبلی و دستگاه های نظارتی کجا هستند؟ جواب بی تدبیری آنها را چه کسی باید بدهد؟

کسانی که می دانند آلودگی تهران به آن مرز وحشتناک می‌رسد و کاری نکرده اند چرا راحت فرار می کنند؟ آنها چه کاره بوده‌اند؟

مجلسی که می‌دانست مصوبه افزایش پلکانی قیمت بنزین انجام نمی شود چرا جوابگو نیست. چه کسی باید آنها را مجازات کند؟

واقعیت این است که امروز ما بیش از آنکه باید به فکر مجازات متخلفان باشیم باید به فکر پیشگری از تخلف آن هم بوسیله نهادهای نظارتی باشیم.

حراست های ادارات، حفاظت ها و بازرسی ها مسئولند. مدیران قبلی که کم کاری، بی تدبیری و تخلف کرده اند نیز نباید فرار کنند. باید بیایند و پاسخ بدهند.

هر کس مدیر شد باید عواقب آن را برای سالها بپذیرد نه این که با یک استعفا یا جابه جایی از مسئولیت شانه خالی کند.

مسعود بصیری/قدس آنلاین