یکی از کارگران شرکت گروه ملی صنعتی فولاد ایران،گفت: چرا شرکتی که برای پرداخت حقوق پرسنل خود با مشکلات مالی بسیار زیادی دست و پنجه نرم می کند، حقوقهای بسیار بالایی به مدیران ارشد، میانی و همچنین سرپرستان می دهد؟ چرا وقتی شرکت در شرایط مالی بدی قرار دارد به جای آن که چارت سازمانی را محدود کند تا از فشار مالی کاسته شود شاهد بزرگتر شدن این تقسیمات سازمانی هستیم که جز تحمیل بار اضافی هیچ سود دیگری ندارد؟.

تقدیم منازل سازمانی میلیاردی به مدیران و تخریب منازل سازمانی کارگران

او ادامه داد: چرا باید مدیران شرکت گروه ملی علاوه بر حقوق های میلیونی مزایای دیگری چون اضافه کاری بالا و پاداش های چند برابری نسبت به کارگران دریافت کنند و خانه های سازمانی چند صد میلیونی و میلیاردی (از آپارتمان گرفته تا خانه های ویلایی) به آنها تعلق بگیرد؛ در حالی که در چند سال گذشته شاهد تخریب خانه های سازمانی کارگرانی بوده ایم که از توان مالی اندکی برخوردارند؛ و البته نکته قابل توجه اینجا است که شرکت، هیچ گونه توضیح و پاسخگویی در این خصوص به کارگران نمی دهد.

تبعیض در ارائه خدمات رفاهی به کارگران

این کارگر گروه ملی در ادامه با اشاره به ارائه ضعیف خدمات رفاهی و ورزشی به کارگران، تصریح کرد: پس از روی کار آمدن تیم سرپرستی جدید، پرسنل گروه ملی شاهد این امر هستند که فقط یک عده خاص از این امکانات رفاهی و ورزشی استفاده می‌کنند.

او از وضعیت بسیار بد سرویس های بهداشتی کارگران گلایه کرد و گفت: حتی مایع دستشویی و محصولات بهداشتی برای ما تهیه نکرده اند و ادعا می‌کنند که با کمبود بودجه مواجه هستیم.

سر بی کلاه کارگران!

این کارگر گروه ملی با اشاره به مشکلات بیمه های تکمیلی، عنوان کرد: ماهیانه درصد زیادی از حقوق پرسنل بابت بیمه تکمیلی کاسته می شود ولی هیچ نوع پرداختی از طرف بیمه هایی که در چند سال گذشته طرف قرارداد شرکت بوده‌اند صورت نگرفته و چنین امری موجب بروز مشکلات بسیار زیادی برای پرسنل شده است. همچنین درصد اندکی از بیمارستانها کلینیک های درمانی و داروخانه‌ها با این بیمه ها همکاری می‌کنند که متاسفانه شرکت و بیمه ها همدیگر را متهم به کم‌کاری کرده و این وسط فقط سر پرسنل بیگناه شرکت بی‌کلاه ماند است.

کمبود نیروی تولید و مازاد نیروی اداری

او یکی از مهمترین مشکلات شرکت را کمبود نیروی تولیدی عنوان کرد و گفت: گروه ملی فولاد یک شرکت تولیدی است؛ در گذشته های نه چندان دور که شرکت با تمام توان کار می کرد با کمبود چشمگیر نیروی تولیدی مواجه بودیم حتی اکنون نیز که تنها با ۱۰ درصد ظرفیت خود کار می کند بازهم کمبود نیروی تولیدی محسوس است اما متاسفانه شاهد ترافیک نیرو در بخش اداری شرکت هستیم که بسیاری از آنها به گفته مدیران، مازاد بوده و هیچ توجیح استخدامی ندارند و بار مالی زیادی را به شرکت تحمیل کرده اند.

علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد

ازدیاد نارضایتی و تبعیض های مشهود طبقاتی، سبب ایجاد موج نفرت و خشم در میان کارگران می‌شود. اگر امروز مدیران به فکر راه حل برای برطرف کردن این مشکلات نباشند، فردا روز که فریاد اعتراض ها بلند شد نباید گله مند باشند، مقصر فریاد کارگری که برای احقاق حق خود بلند شده و سختگیرانه مورد بازخواست قرار می‌گیرد، مدیری است که امروز زمزمه های تبعیض و ناعدالتی را نشنیده و چاره اندیشی را به پشت گوش انداخته است.

مریم جم/ایلنا