هورنیوز – سیل در منطقه خوزستان امر غیرمعمولی نیست. هر جا که رودخانه است، سیل یک واقعیت جاری آن است حتی هر سال یا هر دو سال یک‌بار می‌آید ولی سیل‌های بزرگ طی هر چند سال یا١٠ سال و بیشتر رخ می‌دهند. در ۵۰ سال اخیر سه سیل بزرگ در خوزستان جاری شده است؛ اولی در بهمن ۱۳۴۷ دومی نیز در بهمن و اسفند ۱۳۵۸ و سومی در فروردین ۱۳۹۸. فاصله سومی با دو مورد قبلی خیلی بیشتر بود. علت نیز احداث سدهای گوناگون بر روی رودخانه‌های کارون، دز و کرخه، سیمره و… است به همین علت سیل با فاصله طولانی روی داد ولی به همین میزان شدت آن بیشتر بود که توانست اثرات ذخیره‌ای سدها را خنثی کند. در واقع اگر در گذشته با ۱۰۰ واحد ورودی آب سیل راه می‌افتاد، این‌بار ۲۰۰ واحد آب باید شکل می‌گرفت تا منجر به سیل شود و چون سدها نیز توان ذخیره‌سازی این حجم زیاد را نداشتند، سیل با شدت بیشتری به سوی خوزستان سرازیر شد.

ولی مشکل از اینجا آغاز شد که به دلیل چند دهه آرامش نسبی جریان آب در زیردست سدها و کل رودخانه‌ها دچار تغییرات شد. از یک سو کف رودخانه‌ها بالاتر آمد و ظرفیت آن کمتر شد. احداث برخی از پل‌ها روی رودخانه به نوعی ظرفیت عبور را کم کرد و پل مثل یک سد نصفه و نیمه عمل کرد. تجاوز به حریم رودخانه‌ها خیلی شدید بود و درمجموع سدها از یک سو سیل را به تأخیر انداختند یا حذف کردند ولی شدت آن را بالاتر بردند و از سوی دیگر ظرفیت عبور سیل از رودخانه و سیل‌ها کاهش یافته و همین موارد موجب افزایش خسارت شده است.

خوزستان اکنون در چنین وضعی قرار دارد. خوزستان نه، بلکه ایران در چنین وضعی است و همه باید چون پیکره‌ای واحد در برابر این هجوم سهمگین آب بایستد. ما مثل بدنی هستیم که هرگاه سلول‌های یک عضومان مثل پا یا دست یا گردن مجروح یا مصدوم یا بیمار می‌شوند، همه سلول‌های بدن‌مان در برابر آن واکنش نشان می‌دهند. خوزستان در موقعیت خطیری قرار دارد. برخلاف لرستان که آب و سیل به سرعت تخلیه شد و البته خسارات سنگینی بویژه در پلدختر بر جای گذاشت، در خوزستان این امر اتفاق نمی‌افتد. عبور یا فرورفتن آب طول می‌کشد، ضمن اینکه زمین اشباع شده است و باید آب‌ها از منطقه تخلیه شوند، ولی این اتفاق نیازمند زمان است.

خوزستان یک عضو ایران عزیز است، پس هنگامی که با مشکلی مواجه می‌شود، همه ایران و اعضای این پیکر نیز در برابر این وضع واکنش نشان خواهند داد. این دردی است که به جسم و جان ایران عارض شده است. همه پشت مردم خوزستان هستیم؛ به تعبیر دیگر در برابر درد و رنجی که به خودمان وارد می‌شود، واکنش نشان می‌دهیم. امروز ویدیویی منتشر شد که یک کودک حدودا پنج‌ساله خوزستانی با مشت‌های کوچک خود در حال پر‌کردن کیسه‌ای خاک است. بعید بود زودتر از نیم روز بتواند چنان کیسه‌ای را پر کند. اینجا وظیفه ما است که با تمام توان برای نجات خوزستان به یاری هموطنان‌مان بشتابیم.

عباس عبدی/شهروند