در وصف مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی خوزستان گفته شده که وی مردی نیک و پاکدست و بزرگوار است. درچهارچوب کارمندان و مردمی که به رجوع می کنند در حد توان کارگشا ومفید است. اما ضعف بزرگ وی، آنچنان که مشهود است منفعل بودن او وعدم فعالیت جدی و پرتلاش در استان استراتژیک خوزستان است.

در اینجا ابتدا اشاره ای به وظایف وزارت متبوعه می نمایم تا بر معیار و میزان قانون به ارزیابی عملکرد این مدیرکل محترم بپردازیم. دربخشی از شرح وظایف وزارت می خوانیم که (برنامه ریزی و نظارت بر اجرای قوانین کار، تعاون و ساختار نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی و سایر قوانین و مقررات ذی ربط، سیاستگذاری و برنامه ریزی به منظور تنظیم روابط کار، بررسی و رفع مسایل و مشکلات جامعه کارگری، تنظیم روابط کارگری و کارفرمایی با بهره گیری از ساز و کارهای سه جانبه گرایی در راستای سیاست حفظ و صیانت از نیروی کار) همچنین در بخشی از شرح وظایف اداره کل های استانی می خوانیم که (رسیدگى به اختلافات و شکایات کارگرى و کارفرمایى از طریق تشکیل مراجع حل اختلاف به منظور حل و فصل اختلافات با توجه به قانون کار و مقررات مربوطه، راهنمایى و ارشاد کارگران و کارفرمایان در مورد چگونگى انعقاد پیمان‌هاى دسته جمعى) اکنون پرسش اساسی اینست که وزارتخانه و اداره کلی که اصلی ترین متولی دفاع از حقوق کارگر است در استان پر حادثه و پرافت و خیز کارگری خوزستان در راستای حل مشکلات این قشر زحمت کش و زخم خورده بخصوص کارگران هفت تپه و فولاد چه کرده است. بیلان کار به ویژه در این دوسال اخیر که مشکلات کارگری به شکل بحرانی زندگی کارگران و امنیت نظام را هدف قرار داده است چیست؟ این خواسته ی همه مردم به ویژه قشر بسیار آسیب پذیر کارگری خوزستان است که مدیر کل این اداره به گونه واضح وذروشن بیان نماید که دراین مدت چه کرده است؟

البته روشن است که در شرایط فعلی وضعیت کارگران فولاد و هفت تپه براثر عوامل و علل زیادی از جمله برنامه خصوصی سازی و خصولتی و اقدامات غیرقانونی و سوء استفاده ها اوضاع بسیار نگران کننده ای ایجاد شده است. اما « مرد آن است که هراسان نشود» اگر کسی مسوولیت حساس دفاع از حقوق کار گران رابه عهده دارد باید به میدان بیاید، باید بداند که این قشر به جز زور بازو و عرق جبین سرمایه ای ندارند. اکثرا هم خانواده و زن و بچه دارند و غیر از قوت لایموت خود عده ای را هم نان می دهند، لذا نمی توان انتظار داشت که صبر کنند تا ببینند کی قرار است به آنها حقوق ودستمزد پرداخت کنند.

مدیرکل کار اگر نتواند فعال باشد و مرتب در رفت و آمد و سازماندهی مناسب و قانونی و موثر از کارگران و برقراری جلسه میان نماینده های کارگران و وزراء و مسوولین مربوطه نباشد تا حقوق آنان استیفا شود علاوه بر نقش داشتن در ستمی که بر کار گران می رود سبب بحران گسترده ای در زمینه امنیت اجتماعی و همچنین امنیت نظام خواهد شد.

کارگران رنجدیده تحت فشار ستم ها فریاد برمی آورند و به علت ناتوانی اداره کار روی به تجمع در برابر فرمانداری ها و استانداری ها می کنند. البته برخی شیطنت می کنند(چه آنها که برخورد جناحی یا قومی دارند وچه کسانی که ضد انقلاب هستند) تا کارگران به گمان اینکه رفتن پیش فرد بالاتر موثرتر است دم فرمانداری ها واستانداری تجمع کنند.

اما واقعیت اینست که وفق قانون این اداره های کار خصوصا مدیرکل کار است که ضمن مذاکره با وزیر کار و طرف های ذیربط و اقدامات و کوشش های لازم می تواند به حل این مشکلات بپردازد. ولی چون این بزرگوار به انجام مسوولیت های خویش نمی پردازد کارگران به هردری می زنند تا حقوق خویش را استیفا کنند و دراین میان قضایا پیچیده شده عده ای از نیروهای کار ابزار ضد انقلاب و دشمنان کشور شده بر شرایط بحرانی ونگران کننده استان می افزایند.

حال از مدیرکل کار خوزستان می پرسم که آیا ماندن در پشت میز ریاست با توجه به خصوصیات و روحیه انزوا و عافیت طلبی آنقدر اهمیت دارد که گریه کودکان این کارگران بینوا و غصه بی پایان دربدری ها و گرسنگی آنها تحمل شود. آیا دراین شرایط کشور که همگان باید برای وحدت و آرامش بکوشند و ما در حالی که می توانیم دراین وادی گام هایی حتی بلند و موثر برداریم اما درخود نمی بینیم و دریغ از گام هایی حتی کوچک، باز سر را زیر برف کرده و اهمیت نداده و بنگریم که چگونه کشور به آتش کشیده می شود.

آیا وقت آن نرسیده که با این همه بهره وری از نظام جمهوری اسلامی و مام میهن به خود آمده و گامی فدا کارانه با کنار کشیدن فضا را برای نیروها ی فعال تر و توانمند تر مهیا سازیم. دریغا که این هرگز سنت ما نبوده و نیست.

جهانگیر محمودی