هورنیوز – به گفته منابع خبری رسمی، این طرح شامل احداث ۲۸ کیلومتر خط انتقال آب از بستان تا چذابه، احداث دو ایستگاه پمپاژ انتقال آب به ظرفیت های ۱۸۰ و ۲۸۸ مترمکعب در ساعت و احداث ۵۰۰ مترمکعب مخزن ذخیره آب است که مجموعا طی ۵۵ روز اجرایی و وارد فاز بهره‌برداری شد. اعتبار مورد نیاز برای اجرای طرح خط انتقال آب به پایانه مرزی چذابه بیش از ۲۵ میلیارد تومان از محل اعتبارات عمرانی بخش آبرسانی سازمان آب و برق خوزستان تامین شده است.

هر چند این  مقام وزارتی اشاره کرده که طرح آبرسانی پایانه مرزی چذابه به منظور انتقال آب شرب با کیفیت و پایدار به پایانه مرزی فوق، جهت تامین نیاز زوار حسینی در ایام محرم و صفر و رانندگان عبوری در سایر روزهای سال از مرز چذابه به بهره‌برداری رسیده است؛ اما به نظر می رسد اظهارات وزیر نیرو با واقعیت های جاری در منطقه چذابه منطبق نیست .

ارقام پرسش برانگیز

برای ادراک بهتر سرنخ های فساد ادارای، در درجه اول به  تحلیل  خبر مذکور  می پردازیم :  «اهمیت خبری » این رویداد  تحت عنوان “طرح ضربتی انتقال آب برای زوار حسینی” است.

در سخنان وزیر نیرو در روز افتتاح این طرح، برای توجیه این انتقال،  نه به ساکنین منطقه، بلکه به فعالیت اقتصادی تردد روزانه هزار کامیون اشاره شده است؛ یعنی در واقع وزیر نیرو به شکلی بسیار ساده گرایانه مفهوم “منافع ملی” را برای تردد هزار کامیون خرج می کند و به این وسیله بدون اشاره به رقم پروژه، آن را مهم، فوری و در رده اقدامات برای پایدارسازی آب قرار می دهد.

حال اگر بر اساس استانداردهای جهانی میزان متوسط مصرف آب روزانه برای هر فرد را در حدود ۱۵۰ لیتر، یعنی حدود ۱۵ صدم مترمکعب در نظر بگیریم؛ با تحلیل ارقام ارائه شده از سوی وزیر نیرو با داده های جالب توجهی روبرو خواهیم شد.

آقای وزیر گفته اند :《 ۲۸۸ مترمکعب در ساعت در سطح حداکثری و ۱۸۰ مترمکعب در ساعت آب، در سطح حداقلی برای زوار در ایام اربعین و دیگر ترددکنندگان از مرز در طول سال پمپاژ می شود.》

جدا از این که اساس طرح، بر موقتی بودن زمانی و مکانی  یک فعالیت بنا شده، اگر رقم  ۲۸۸ و ۱۸۰ مترمکعب در ساعت را در ۲۴ ساعت شبانه روز ضرب کنیم  به ترتیب رقم های ۶۹۱۲ مترمکعب و ۴۳۲۰ مترمکعب در روز به دست می آید؛ حال اگر این ارقام را بر عدد ۰.۱۵ که همان میزان متوسط استاندارد مصرف جهانی آب در روز است تقسیم کنیم؛ تعداد جمعیتی که از این آب منتفع می شوند به دست خواهد آمد که این رقم برای پمپاژ حداکثری ۲۸۸  مترمکعب، حدود ۴۶ هزار نفر و پمپاژ حداقلی ۱۸۰ مترمکعب آب انتقالی، آب مورد نیاز ۲۸ هزار نفر را تامین خواهد کرد.

به این ترتیب می بینیم فعالیتی که می تواند در چارچوب «ایجاد فرصت اقتصادی برای تجارت آب به شکل بسته بندی » در منطقه  پیگیری شود و گردش پول را در سیستم اقتصادی کشور  در پی داشته باشد و همچنین به شکلی موثر از انتقال ارز از کشور جلوگیری کند، به شکل بسیار پرسش برانگیزی عملیاتی  شده است.

در حاشیه این انتقال چند محور مهم است که به نظر می رسد شفاف نبوده و دارای تناقض های جدی است:

۱- این انتقال در چارچوب تفکر سازه محوری، بیش از زوار حسینی، کارفرمایان زیرساخت سازی و سازه گرایی در انتقال آب را منتفع می کند.

۲- امکان و خطر مطالبه سازی کشور همسایه برای انتقال آب را  فراهم می کند.

۳- ظن استفاده های دیگر  از منابع آبی در شکل دائمی، وجود اهداف دیگری در این امر را افزایش داده و باعث ابهام در عملکرد وزارت نیرو در مبارزه با فساد است.

تناقض های آماری

اگر بخواهیم نگاهی شفاف تر به موضوع داشته باشیم خواهیم دید؛ بر طبق آمار ارائه شده از سوی وزیر نیرو ۱۰۰۰ وسیله نقلیه از مرز چذابه عبور می کند؛ در صورتی که سرنشینان هر خودرو را  ۴ نفر محاسبه کنیم حداکثر ۴ هزار نفر در طول روز از این مرز عبور خواهند کرد که این رقم به هیچ وجه حتی با میزان پمپاژ حداقلی ۱۸۰ متر مکعب آب انتقالی به چذابه که نیاز ۲۸ هزار نفر را تامین می کند همخوانی ندارد.

واضح است مصرف آب توسط افرادی که در مرزها تردد می‌کنند تفاوت آشکاری با مصرف آب مصرفی از سوی خانوارها در مناطق شهری دارد؛ به همین دلیل مقدار آب مصرفی حتی از متوسط ۱۵۰ لیتر در روز هم کمتر است.

حال سوال اینجاست که آب مازاد انتقالی به مرز چذابه در طول سال با چه هدفی برنامه ریزی و داده شده است؟

منبع: اسکان نیوز