در رابطه با آخرین وضعیت تالاب شادگان، به تازگی یکی از مقامات محلی سخنانی گفته که شنیدن و بررسی عواقب احتمالی این وضعیت قابل تأمل است.

رحیم مجدمی، رئیس اداره حفاظت محیط زیست شادگان اخیراً با اشاره به نامطلوب بودن وضعیت تالاب بین‌المللی شادگان، از خشک شدن نیمه جنوبی و شمالی این تالاب خبر داد.

رحیم مجدمی در همین رابطه با اشاره به اینکه رودخانه جراحی، یکی از تأمین‌کنندگان آب تالاب شادگان بوده است، به «ایسنا»، گفت: در حال حاضر میزان ورود آب از رودخانه جراحی به تالاب شادگان به صفر رسیده و تقریبا نیمه جنوبی و شمالی این تالاب بین‌المللی خشک شده است.

وی افزود: تنها از قسمت غربی تالاب شادگان مقداری زهاب شرکت کشت و صنعت نیشکر و پساب واحد‌های پرورش ماهی به تالاب وارد می‌شود.

رئیس اداره حفاظت محیط زیست شادگان با اشاره به شوری آب تالاب شادگان تصریح کرد: برخی گیاهان بومی منطقه به دلیل شوری آب شرایط رشد ندارند و با توجه به شوری آب نیزار‌ها در تالاب رشد کرده‌اند.

مجدمی با اشاره به طرح انتقال آب از رودخانه کارون به تالاب شادگان بیان کرد: در حال حاضر برای تأمین حق‌آبه تالاب شادگان از رودخانه کارون ایستگاه پمپاژ آب در حال احداث است و احتمالا این ایستگاه در دهه فجر امسال به بهره‌بردای می‌رسد.

رئیس اداره محیط زیست شادگان هم اکنون در رابطه با وضعیت کنونی تالاب بین المللی شادگان، بر دو حقیقت انکار ناپذیر تأکید کرده است که نباید آن‌ها را از نظر دور داشت؛

نخست اینکه حقابه ورودی رود جراحی به عنوان یکی از رود‌های بزرگ ایران به این تالاب به صفر رسیده است؛ این یعنی در ادامه باید منتظر شرایط نگران کننده‌تر و وحشتناک تری در این تالاب باشیم.

دیگر آنکه زهاب آلوده و صنعتی کارخانه‌های منطقه مثل نیشکر اکنون به آورد آبی تالاب تبدیل شده که نه تنها نمی‌تواند از نظر کمیت جای حقابه‌های اصلی تالاب را بگیرد، بلکه از نظر کیفیت نیز بسیار نامطلوب توصیف می‌شود و شرایط را برای روز و ماه‌های آینده بدتر نیز خواهد کرد.

مروری بر نقشه‌های جغرافیایی و محیط پیرامونی تالاب شادگان به خوبی اثبات می‌کند در اطراف این تالاب و با فواصل کم شهر و روستا‌های فراوانی چون شهر شادگان، خرمشهر، آبادان، بندر ماهشهر و… استقرار دارند که با بد شدن شرایط تالاب قطعاً وضعیت زندگی مردم این مناطق که جمعیتی بالای ۳۰۰ هزار تن را شامل می‌شود، به چالش خواهد کشید.

گرم شدن آب و هوای منطقه و افزایش دما تا مرز‌های غیر قابل تحمل، بروز پدیده گرد و غبار محلی، از بین رفتن مشاغلی چون صیادی، کشاورزی و دامداری، شیوع بیماری‌های انسان و دام به دلیل افزایش آلودگی‌های صنعتی تالاب، کاهش حجم گردشگر در منطقه و افزایش میزان مهاجرت از این مناطق به دیگر شهر و استان‌های کشور، از جمله پیامد‌های نامطلوب و نگران کننده‌ای است که با رویه موجود اجتناب ناپذیر است.

اینکه باید برای تالاب چه کرد و چگونه عملیات احیای آن را به شکل قابل قبول به پیش برد، از حوصله این گزارش خارج است، اما چیزی که اکنون نباید به آن بی توجه بود، این است که پیامد‌های نامطلوب کنونی، خود می‌تواند در آینده بستری برای ناهنجاری‌های فراوان دیگر، چون بیکاری، فساد، فقر و… شود.