نمایندگان مردم در مقابل مشکلات پرسنل شرکت های خصوصی حوزه نفت و حفاری در خواب رفته اند
هورنیوز – نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی در خصوص حل مشکلات پرسنل شاغل در شرکت های خصوصی حوزه نفت و حفاری که به علت عدم پرداخت به موقع مطالبات توسط شرکت های بزرگ و کارفرما های تابع وزارت نفت مجبور به تعدیل نیروها شده اند چه حرکت مثبت و خدا پسندانه ای انجام داده اند؟
در این ارتباط اعضای کمیسیون انرژی مجلس به جز انجام مصاحبه های تبلیغاتی و شعارهای بدون نتیجه چه حرکت موثری در مقابل شرکت های بزرگ کارفرما در دستور کار داشته اند؟
آیا ایشان خبر دارند که تامین اجتماعی هم به علت کثرت تعدیل ها حاضر به پرداخت بیمه بیکاری پرسنل اخراجی نمی شود؟!
براستی نتیجه ملموس از فعالیتهای نمایندگان به اصطلاح مردم تا به حال در این ارتباط از ایشان مشاهده شده است؟
آیا بزرگنمایی و شو دادن این نمایندگان برای مردم حوزه های انتخابیه شان که در لیست تعدیل ها قرار دارند، منجر به تامین نان و آب فرزندانشان می شود؟
جالب است این سئوال مطرح شود، آنهایی که تا دیروز مدعی دفاع از حقوق پرسنل این بودند و رای خوبی هم به همین واسطه اندوخته کرده و بهارستان نشین شدند امروز صدایشان بازهم برای پرسنل شرکت های مذکور شنیده می شود و یااینکه این مردم در اهداف سیاسی شان جایی نداشته و دیگر مورد استفاده ندارند؟!
آیا این نمایندگان، نمایندگان مردم هستند یا حامیان شرکت های بزرگ نفتی و دولتی؟
چرا در شرایطی که شرکت های خصوصی نفتی و حفاری اقدام به تعدیل و کاهش حقوق مزایای پرسنل زحمتکش خویش می کنند و نان این خانوارها بریده می شود حتی بیمه هم در پرداخت حقوق ایشان تعلل می نماید؟ مگر نه اینکه یک بنگاه تجاری باید در ترازنامه سالیانه سود نشان دهد تا بتواند ادامه کار دهد و پاسخ قانع کننده ای به حقوق صاحبین سهام بدهد. پس چرا در مقابل عدم پرداخت مطالبات شرکت های خصوصی حفاری همه سکوت اختیار کرده اند و اسیبش تنها متوجه اخراجی ها شده است.
گناه خانواده های پرسنل بیکار شده ی شرکت های خصوصی نفتی و حفاری چیست که پس از چندین سال تلاش و کوشش باید خداحافظی کرده و حتی تامین اجتماعی هم حاضر به پرداخت حقوق آنها در راستای بیمه بیکاری نباشد و مدافعی هم در این بین از از آنها دفاع نکند.
براستی بهارستان نشین هایی که مردم حوزه انتخابیه شان به علت تعدیل های مذکور نان آور خانواده شان بیکار و بدون درآمد شده است و گرسنه اند، می توانند به راحتی بر سر سفره نشسته اطعام کنند.
کدام مقام مسئول یا نماینده دلسوزی پای شعارهای دوران انتخاباتش محکم ایستاده است و برای احقاق حقوق پرسنل اخراجی در مقابل تامین اجتماعی و اشتغال این عزیزان پا به میدان عمل می گذارد؟
در پایان باید تاکید کرد که پاسخ این موضوع تنها با شعار محقق نمی گردد بلکه مرد عمل و نماینده واقعی می خواهد نه شعار بدون پشتوانه، تا بر همگان ثابت شود نمایندگان واقعی مردم چه کسانی هستند و نمایندگان دولت و کارفرمایان کدام بهارستان نشین ها می باشند.
کیانوش حاجت پور بیرگانی