چرا وام‌های بانکی روی تولید اثر ندارد؟
هورنیوز – محمدجعفر شهلایی درباره مشکلات صنعت نساجی اظهار داشت:« مشکل ما این است که سرمایه‌گذاران‌مان صنعتی نیستند؛ همه‌اش رابطه‌ای است. برای مثال، یک فرد حاضر است ۲۰۰ میلیارد تومان هزینه کند، اما حاضر نیست ۵۰۰ میلیون تومان برای مشاوره خوب بدهد.»
وی با بیان این‌که مشکل صنعت ساختاری است، افزود:« در شرایط کنونی وقتی بانک‌ها می‌خواهند اقدام به پرداخت تسهیلات کنند، باید وضعیت درخواست‌کننده تسهیلات را بررسی کنند. حالا این فرد درخواست‌کننده تسهیلات ممکن است یک بازاری پولدار باشد. اما سوال این‌جاست که آیا فقط صرف عامل پولدار بودن باعث می‌شود که این فرد، کارخانه را بچرخاند یا تجربه و علم نیز اهمیت دارد. طرح‌های زودبازده نیز دچار چنین شرایطی شد که رقم‌های زیادی حیف و میل شد.»
عضو هیات مدیره انجمن صنایع نساجی ایران با اشاره به پرداخت تسهیلات به صنایع کوچک و متوسط، عنوان کرد:«کارخانه‌ای که ماهانه ۱۰ میلیارد تومان پول نیاز دارد، چطور می‌تواند به دریافت ۲ میلیارد تومان تسهیلات برای کل سال اکتفا کند؟ اگر هم این پول را بگیرند، با آن کاری نمی‌توانند بکنند.»
شهلایی تصریح کرد:«به نظر من باید کار کارشناسی صورت گیرد و متناسب با نیاز واحدهای صنعتی تسهیلات پرداخت شود.»
عضو هیات مدیره انجمن صنایع نساجی با بیان این که مشکل دیگر ما این است که در زمان آقای احمدی‌نژاد، بانک‌ها به سراغ بنگاه‌داری رفتند، اظهار داشت:« من اعتقاد دارم که بانک‌ها به صنعت کمک نمی‌کنند.»
وی متذکر شد:« در این موضوع تردیدی نیست که اگر امروز یک‌سری از واحدهای تولیدی و صنعتی دچار مشکل هستند، به خاطر سیاست‌های غلط دوره ۸ ساله دولت‌های نهم و دهم بوده است. در آن دوره اصلا تولید جایی در اقتصاد کشور نداشت و کانتینر کانتینر کالا از چین می‌آمد؛ آن هم با بدترین کیفیت.»
عضو هیات مدیره انجمن صنایع نساجی ایران ادامه داد:« وقتی ما مهر و تسبیح از چین می‌آوردیم، یعنی با واردات داشتیم تولید کشور را به حاشیه می‌بردیم.»
شهلایی گفت:« من همیشه از خدا خواسته‌ام که آب را به ما بدهد، ولی نفت را از ما بگیرد. تا زمانی که دست یک دولتی جلوی ملت دراز نباشد و امور به بخش خصوصی واگذار نشود، هیچ کشوری پیشرفت نمی‌کند.»
وی با اشاره به مشکل واحدهای تولیدی در پرداخت مالیات، افزود:«در شرایط رکودی نباید مالیات‌های سنگین دریافت شود؛ این در حالی است که در کشوری مثل کره در سال ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ در شرایط رکودی نرخ مالیات‌ها را از ۳۰ درصد به ۱۰ درصد کاهش دادند. از سوی دیگر، مردم این کشور نیز طلاهای خود را در اختیار دولت قرار دادند و در صندوق گذاشتند.»
عضو هیات مدیره انجمن صنایع نساجی ایران تصریح کرد:«در کشور ما کسی پول در بانک نمی‌گذارد که به بخش صنعت و توسعه برود، همه دنبال سودهای بالا هستند.»