مجلس دهم اما داستانی دیگر دارد. نمایندگانی که با لیست امید وارد بهارستان دهم شدند آنقدر پرتعداد بودند که «ما اکثریت هستیم» را از همان ابتدا قاطعانه زمزمه کنند. با تکیه بر همین زمزمه هم بود که بارها و بارها برای اصولگرایان مجلس خط و نشان کشیدند. اما این روزها گویا داستانی دیگر در حال رقم خوردن است. اصولگرایان مدعی هستند که «اکثریت » هستند و مصداق مدعایشان را هم پیروزی در انتخابات هیات رئیسه مجلس و هیات رئیسه فراکسیون ها می دانند. سوی دیگر برخی اصلاح طلبان تغییر نگاه داده اند و می گویند «اکثریت نیستند»

مصطفی کواکبیان نماینده اصلاح طلبی که یک سال پیش از شروع کار مجلس دهم خط و نشان پر رنگی برای اصولگراها کشید و گفته بود:« باید در مجلس یک خانه‌تکانی انجام شود و اصولگرایان بعد از ۱۲ سال مجلس را ترک کنند و جای خود را به اصلاح‌طلبان بدهند. »، این روزها با گفتن این جمله که« اصلاح‌طلبان در مجلس اکثریت نیستند.» ، نشان داد که رسیدن به جایگاه«اکثریت» و ماندن در این جایگاه، برای اصلاح طلبان مجلس آرزوی بزرگی است که دستشان تا به امروز از آن کوتاه مانده است.

در این میان نباید روزهای ابتدایی آغاز به کار مجلس دهم را فراموش کرد، زمانی که ۱۲۱ نماینده با بلیط لیست امید مجوز حضور در مجلس دهم را به دست آوردند. برد لیست امید، موجب شد تا تحلیل ها حکم به پیروزی قاطع اصلاح طلبان در مجلس بدهند، اما چهره های سرد و گرم چشیده اصلاح طلب مانند حسین مرعشی در کنار این خوشبینی، نکته‌ای را گوشزد می‌کردند. مرعشی با تأکید بر اتحاد حامیان دولت و اصلاح طلبان با این نکته تأکید داشت که « ممکن است در کنار اصلاح طلبان و حامیان دولت فراکسیون اکثریت تشکیل شود اما اصلاح‌طلبانی هم هستند که ممکن است عضو فراکسیون نباشند چون به اتحاد پایبند نیستند. »

در واقع هراس از پایبند نبودن تمام نمایندگانی لیست امید، واقعیتی بود که از ابتدا «دلشوره» به جان اصلاح طلبان انداخته بود. واقعیتی که بعد از گذشت دو سال کواکبیان آن را اینگونه تحلیل می‌کند« اصلاح طلبان هنگام انتخابات افتخار می‌کردند که ۱۵۸ لیست امید در سراسر کشور دارند، این کار از اول اشتباه بود و باید می‌گفتیم ما صد نفر هستیم ولی پای منافع خود می‌ایستیم. »

گویی گذر زمان در حال نشان دادن این واقعیت است که اصلاح طلبان قبل از شروع بازی لابی ها در مجلس و تنها روی کاغذ، برنده انتخابات مجلس دهم بودند، اما زمانی که نوبت عرض اندام در معادلات سیاسی دورن مجلس رسیده با جدایی و عهدشکنی یارانشان روبرو  شده و طعم شکست را چشیدند؛ اصلاح طلبان به اشتباه روی برخی دیوارها یادگاری نوشته بودند.

انتخاب رئیس موقت مجلس اولین و مهمترین سنگ محکی بود که نشان داد کدام یک از فراکسیون‌های مجلس دست بالاتر را در معادلات درون پارلمانی دارند. نتیجه انتخاب رئیس  موقت مجلس همچون آب سردی بر سر اصلاح طلبان مجلس فرو ریخت، لاریجانی۱۷۳ رای و عارف۱۰۳ رای.

در واقع نطفه جدایی برخی اعضای لیست، در همان روزهای نخستین مجلس دهم بسته شد. شکست اصلاح طلبان از اصولگراها در انتخابات هیئت رئیسه دائم و روسای کمیسیون ها در سال اول و دوم نیز تکرار شد و حتی با شکل گرفتن فراکسیون مستقلین این واقعیت نمایان شد که مسیر یاران لیست امید بعد از حضور در مجلس از یکدیگر جدا شده است.

شاید به جرات بتوان، رأی آوردن آذری جهرمی و رحمانی فضلی در قامت وزیر کشور و وزیر اطلاعات و رأی نیاوردن بیطرف به عنوان وزیر پیشنهادی نیرو در مجلس دهم را نقطه پایان رویای «در اکثریت بودن» اصلاح طلبان در مجلس دهم دانست.

اصلاح طلبانی که با جدیت سخن از تغییر رحمانی فضلی به میان می آوردند، و رای نیاوردن جهرمی حرف می زدند در برابر لابی گسترده نمایندگان ولایی و مستقل بازی را واگذار کردند و از سوی دیگر در حالی که بسیاری به رای آوری بیطرف به عنوان یک چهره شناخته شده اصلاح طلب امیدوار بودند، تمام تحلیل هایشان بی نتیجه ماند.

در کنار تمام حاشیه‌هایی که بعد از رای آوردن آذری جهرمی و رحمانی فضلی و از دایره خارج شدن بیطرف گریبان فراکسیون امید را گرفت،  سخن بهرام پارسایی، سخنگوی فراکسیون امید قابل توجه است. آنجا که با صراحت گفته بود:«اکثریت مطلق  نیستیم فراکسیون امید اکثریت مطلق مجلس نیست که بتواند تصمیمش را به تنهایی به کرسی بنشاند.»

در واقع شکست های پی در پی اصلاح طلبان مجلس به دلایل مختلفی همچون جدایی مستقل ها، قدرت بالای لابی فراکسیون ولایی و… موجب شده است، تا اصلاح طلبان ساکن مجلس، آهسته آهسته، چند قدم از موضع خود در سال اول به عقب برگشته و با صدای رسا بگویند«ما اکثریت نیستیم.»