از سالیان گذشته انسان در ارتباط مستقیم با محیط زیست بوده است و این ارتباط متقابل سبب ارتباط موثر میان انسان و طبیعت شده است به طوری که حس مهربانی و از خود گذشتگی بیش از اکنون در میان انسان ها که متاثر از طبیعت بوده، وجود داشته است. با رشد و توسعه تکنولوژی، کم کم ارتباط انسان با محیط زیست کاهش یافته و این جدایی میل به خود خواهی و در پی آن میل به تسلط بر محیط زیست هر ساله افزایش می یابد.

کشورهای توسعه یافته و صنعتی در سال های اخیر به اهمیت محیط زیست پی برده اند و تا حدی از مخاطرات زیست محیطی جلوگیری به عمل می آورند این در حالی است که در کشورهای در حال توسعه مانند ایران روزانه آسیب های جبران ناپذیری که ناشی از عدم مدیریت صحیح منابع آبی، خاکی و.. است را بر طبیعت وارد می کنند.

در کشور ما به طور کلی و در استان بحرانی تهران هر روزه میل به حفاظت از محیط زیست افزایش می یابد و افراد خود را دوستدار محیط زیست می نامند اما کمتر شاهد فعالیت اثرگذار هستیم؛ شعار حفاظت از محیط زیست سال هاست که در هر کوی  برزن دیده می شود ولی آیا استقاده لوکس از واژه محیط زیست در میان مردم و مسئولان چه پیامدهایی را به همراه خواهد داشت؟

مردم نیز اگر در زمینه محیط زیست آگاهی بیشتری داشته باشند رویه ای دیگر در پیش خواهند گرفت اما روی سخن با متولیان امر است که خود بر طبل حفاظت از محیط زیست می زنند و هر یک دیگری را متولی تخریب طبیعت می داند.

برخی ارگان های دولتی نیز حتی حرکات نمادین نیز از خود نشان نمی دهند و در بدو ورود به حوزه کاری شاهد هدر رفت آب، آبیاری فضای سبز و چمن در ساعات غیرمتعارف و گرم، مصرف بیش از حد برق و… هستیم. نکته جالب توجه آن است که برخی دیگر از مدیران متولی امر محیط زیست در سطح استان و ملی نیز برای پیشبرد اهداف سازمانی بر حفظ و حراست از محیط زیست تاکید دارند و در رسانه های مختلف انعکاس می دهند گویی لطفی بیش از حد انتظار است که در حق محیط زیست انجام می دهند و رسالت آنان همین بس که اشاره به واژه ای که امروزه نگاهی لوکس به آن می شود رسالت خود را انجام داده اند.در این میان سازمان حفظ محیط زیست نیز که کمترین بودجه بدان اختصاص داده می شود که به دلیل نداشتن بودجه و تداخل با سازمان های مهم تر صنعتی!! جز تذکر به سایر ارگانها و افراد دیگر نمی تواند کاری انجام دهد و اینجاست که می گوییم محیط زیست در پایتخت درمیان عموم مردم و حتی مسئولان کالایی لوکس است که گاهی باید از آن یاد کرد زیرا جذاب است! اما هنوز اهمیت حفظ محیط زیست برای خیلی‌ها مشخص نیست. حتی خیلی‌ها حساسیت به محیط زیست را نوعی لوس بازی از جنس کارهای لوکس‎!‎ می دانند

بر این اساس اگر حفاظت از محیط زیست از کودکی و درون خانواده آموزش داده شود،کمتر شاهد تخریب این سرمایه ارزشمند خواهیم بود. البته اگر پدر و مادر خودشان این مساله را یاد گرفته باشند و برایشان مهم باشد‎.

نریختن زباله یکی از اولین نکاتی است که می‌توانید به بچه‌ها یاد بدهید. اینکه در پارک یا در پیک نیک‌ها کیسه‌ای برای زباله همراه داشته باشید و بعد آن را در سطل زباله بیندازید اولین و اصولی‌ترین کاری است که می‌توانید در زمینه محیط زیست به بچه‌ها یاد بدهید.

شاید بتوان توسعه مدارس محیط زیستی که این روزها با شکست مواجه شده را برای شروع در دستور کار مجدد قرار داد. همانند مدارس طبیعت که دکتر وهاب زاده راه اندازی کرده از دوران کودکی به مسئله نه چندان لوکس محیط زیست پرداخت.