این روزها خوزستان برای خودش در حال رکورد زنی دما است، ان هم نتها در کشور بلکه در جهان، هر روز شاهد رکورد جدیدی از دمای این استان هستیم، سالهاست خوزستان به دلیل اب و هوایی شهره رسانه های جهانی شده، یک روز از شدت ریزگردهایش میگویند و روز دیگر از الوده ترین شهر جهان از لحاظ اب و هوایی معرفی می شود، امروز هم به دلیل افزایش چشم گیر دمایی تیتر جهان شده است، اما چرا!!! در این سی و اندی سال چه بر سر خوزستان امد؟؟؟؟

داستان از ان جا شروع شد که ما افتخار سد سازی را نصیب خودمان کردیم، هر روز کلنگ افتتاحیه یک سد را بروی ابهای جلگه همیشه سبز خوزستان، با افتخار و ریخت و پاشهای کلان میزدیم، ارزیابی ها ی محیط زیستی را کاری سمبلیک و تشریفاتی میدانستیم ما هم که متواضع و اهل تشریفات نبودیم، سد ها را پشت سر هم با سوردهای ملی و اقتدار و افتخار افتتاح میکردیم، کم کم حقابه جلگه خوزستان را محدود و محدود تر کردیم، تالابهایمان را خشک کردیم و به جایش از انها نفت استخراج کردیم و یا پسماندهایمان را در ان دفع کردیم، با افتخار اهنگ انتقال اب، رودخانه کارون را برای نجات استانهای دیگر نواختیم، غافل از اینکه چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است، کارون خودش در حال خشک شدن و نابودی است.

ایا کسی توان این را دارد که جداول حقیقی تغییرات اب و هوایی و تاثیرات اقلیمی قبل از سد سازی ها و بعد از سد سازی ها را در رسانه ها علنی نشان دهد؟ ایا کسی توان ان را دارد که اسناد مخرب سد سازی ها را در استان خوزستان و ایران در رسانه ها علنی نشان دهد؟ اثار مخرب سد سازی و انتقال اب تنها به افزایش دما و ریزگردها ختم نمی شود، فعالیتهای ضد محیط زیستی در این کشور به خصوص در استان خوزستان بی شمار است، شرکتهای نفتی، پتروشیمی، صنایع فولاد کم جنایت در حق محیط زیست این استان نکردند. رها سازی میلیاردها متر مکعب فلرهای نفتی و گازهای همراه با ان، رها سازی مواد الاینده صنایع فولاد در هوای شهر بدون فیلترهای استاندارد، رها سازی فاضلاب های خام کارخانه ها و صنایع و … در رودخانه کارون بدون تصفیه همه و همه خیانت های در قبال این استان است که شهروندان استان باید تاوان ان را بدهند.

هنوز هم با دیدن اثار گرمایش شدید استان و آلودگی هوا ماجرای این فعایتهای ضد محیط زیست به پایان نرسیده است، برنامه توسعه سدها و انتقال آب رودخانه کارون در حال اجراست، صنایع بدون وقفه در حال تولید الودگی هستند، در تمام روز شاهد خود نمایی آتیشهای خوزستانیم که گازهای فلر را در هوا رها میکنند. فاضلاب کارخانه ها بدون تصفیه در آب کارون رها می شوند و ما با یک جمله بودجه ی لازم را نداریم خودمان را زیر بار مسئولیت رها می کنیم. اینجا برای ارزیابی وضعیت بودجه نیازی به اقتصاد دان نیست با یک حساب سر انگشتی یک فرد عام که تخصص اقتصاد هم ندارد میبینم ضرر مالی تعطیلی ادارات به دلیل گرما و عوارض الودگی خیلی خیلی بیشتر از اختصاص بودجه برای کاهش این عوارض است.

استان خوزستان به جرم نفت و آب داشتن در حال نابودی است یک روز به تاراج دشمن خارجی می رود و یک روز در زیر پونز مسئولین و مدیران قرار می گیرد.

امروز تسلط گرما و گرد و غبار و بر آسمان استان خوزستان نفس مردمان را تنگ کرده است. آسیب های اقتصادی – اجتماعی این پدیده ها به کشور کمتر از آسیب اقتصادی- اجتماعی یک جنگ نیست. خوزستان یک قطب اشتغال زایی بزرگ در کشور محسوب می شد و مردم از تمام نقاط جهت کسب و کار و در آمد  از هر تخصص و صنفی به سمت این استان سرازیر می شدند به دلیل بحرانهای اخیر در استان نه تنها  شاهد افت این استان در اشتغالزایی هستیم،  بلکه شاهد افزایش مهاجرت افراد بومی به خارج استان می باشیم. این آسیب ها ناشی از ریزگردها کمتر از آسیب یک جنگ بزرگ در کشور نیست.

نمی دانم چگونه به جشن افتتاح تونل های انتقال آب کارون می رویم با لباس سیاه یا سفید، نمی دانم چگونه با افتخار از توسعه سد سازی هایمان و کلنگ زنی برای سد سازی در رسانه دم میزنیم، نمی دانم چگونه منابع مالی ناشی از نفت و گاز و صنایع را در کشور خرج می کنیم در حالی که بیمارستانهای استان به دلیل انبوه بیماران تنفسی و گرمازده ظرفیتشان پر است. اما میدانم اگر به این روند ادامه به دهیم به جای استان خوزستان در نقشه به زودی شاهد کویری در جنوب غرب ایران خواهیم شد،  کویری که روزی بهشت ایران بوده و قدمگاه رزمندگان و شهدای بسیاری بوده و نمادی از اقتدار و عزت ایران بوده و است.