سالهاست که ورزشی های خوزستان از عدم بکارگیریها در مناصب اجتماعی گله مند و از ناچاری شکایت به محضر پروردگار متعال می برند. ضمن اینکه طی سالها این مطالبه بی پاسخ مانده؛ و به سفره ورزش نیز تعرض شده و روابط ناثواب باعث تصرف کرسی های مدیریتی ورزش در ادارات متمول و بعضاً همین اداره کل ورزش و جوانان بی کس گشته است! مدیریتهایی که اگر با افکار ورزشی اداره می شد شاید امروز زیرساختهای ورزش استان به این شکل فلاکت بار نبوده و به جرات می توان گفت همین مدیریتهای “هول چپانی” باعث ورشکستگی این صنعت پولساز و جسم پرور شده است.

پیشنهاد شورای ورزش استان خوزستان به ابتکار مقتدایی استاندار سابق، بارقه ی امیدی در دل این دردمندان شد و شدت خوشحالی باعث غش و ضعف!

این جامعه باور کرده بود که آن فوتبالیست عصبی کاربلد آبادانی به یاریشان شتافته، ولی افسوس که عمر مدیریتش قد نداد و شورا و پارلمان ورزشی تازه تاسیس بی یار و یاور در دریای بیکران وعده های آنچنانی و وسوسه انگیز سیاسی رها شد و همچنان سر این جامعه بی کلاه ماند و آن قصه شکایت نزد پروردگار همچنان ادامه دارد…

باری، کمر ورزش امروز خوزستان با نامهایی همچون شورا و پارلمان صاف نمی شود، بلکه باریست بردوشش؛ چراکه هرچه اوقات مدیران در جلساتی به نام شورا و پارلمان هدر میرود هزینه ایست بر دیگر ادارت استان و نوشتن به پای ورزش…

از اعضای شورای ورزش سخن به میان آمد. مدیرانی که اکثراً خاک ورزش نخورده و برای اعزام به مسابقات به جیب پدر دردمند و کارگر التماس نکرده اند، چگونه می توانند در جلساتی با نام شورای ورزش استان برای ورزش این دیار یار و یاور باشند. مدیرانی که با شروع جلسه شورای ورزش هرکدام کم سخن ترین، کم چانه ترین، عجله مندترین برای رفتن و کم سواد ترین در این جلسه تخصصی می باشند.

از همه این واقعیت ها که بگذریم باید پرسید این شورا تا به کجا می خواهد اینچنین اداره شود و چه زمانی به قول امروزیها “ریباندی” برای ورزش خواهد داشت؟ تا به کی در همه جلسات تصمیم گیری برای ورزش و توسعه آن از افرادی استفاده می شود که هر کدام در امورات مجموعه تحت امر خود وا مانده و برای یک جامعه فعال، و تازه نفس می خواهند تصمیم گیری کنند؟ راستی هدف از عضو نمودن این افراد در این شورا برای چه بوده؟ آیا اینان برای نشستن و گوش دادن به سخنرانی چندتن از مدیران اداره کل ورزش استان و استاندار و دیگر دوستانشان آمده اند؟ مگر نه اینکه این اعضا می بایست برای سرریز نمودن امکانات و بودجه به سمت ورزش تلاش کنند، پس چرا تا به امروز و حداقل گذشت بیش از دوسال از تاسیس این شورا ورزش بی کس و کارتر شده است؟و…

همه سوالات مطرح شده گوشه ای از انتقادات ورزشی های این استان بوده که انتظار می رود استاندار گرامی با تجدید نظر در اعضای موجود و الزام برای اجرای مصوبات این شورا تلاش نموده و وعده هایی که تا به امروز محقق نشده را جامعه عمل بپوشاند.

لازم به ذکر این موضوع است که روند ورزش خوزستان در مدیریت از حال تا چند دهه آینده اگر با این دست تنگی در کمک به ورزش اداره شود به همین منوال می باشد.

پی نوشت اول: شورایی که مصوباتش الزام برای اجرا ندارد بیشتر به سرگرمی و گزارش کار تشابه دارد.

پی نوشت دوم: ورزشی های خوزستان بایستی در مناصب مدیریتی ورزش استان (ادارت، نهادها و ارگانها) بکارگیری شوند تا به زیرساختهای ورزش بیشتر کمک شود.

پی نوشت سوم: لطفاً مدیران اداره ورزش را پشت دربها نگذارید. آنها برای جذب بودجه و امکانات پشت درب اتاق شما نشسته اند.

 پی نوشت چهارم: درباب ورزش همچنان ادامه دارد…