گم شدن بازی های بومی و محلی در هیاهوی فضای مجازی و سکوت مسئولان
به گزارش هورنیوز استان خوزستان یکی از مهم ترین و با ارزش ترین مناطق ایران بوده و در عین حال دارای غنیترین جاذبههای طبیعی، تاریخی، معماری، اجتماعی و فرهنگی کشورمان میباشد.
با پیشرفت تکنولوژی و به میان آمدن شبکه های مجازی و دیگر آلات دست بشر در جامعه، دیگر نامی از بازی های بومی، محلی و سنتی که چندی پیش در کوچه ها و محله ها توسط جوانان و نوجوانان بساط می شد، برده نمی شود.
بی شک تغییر فرهنگ ها و شاید کم توجهی مسئولین و هیات های ورزشی بومی محلی باعث شده است که این آیین و سنت ها حتی در روستاها هم کم رنگتر جلوه دهد.
ابوامح جیم، ارکُم بَرکُم، استپ،اَلختربازی، الک چوب، بدواشیح، بَردبَرد گرکی، تشتکبازی، تنورتنور، تیرلشبازی، چقّه، چوب توپه، چوب معده، چوب و کلید، حَتَّ حَلُول، خاک ماله، خش بیزار، داژوال، دال پران، دور هرسیه، سَرمامک، سُکسُک، سواره و پیاده، شرده، شنگ، طناببازی، عیسىبازی، ننگبازی، قاوان، قلعه ٔ شاه مال من است، کروچ، کشت مایه، گال، گروکبازی، گلبازی، گولکی، لنگرو، منم منم فرشته، هفت سنگ، هُوشِیه، یزله و … تنها نام بخشی از بازی های این استان است که قطعا اسامی آن نیز حتی به گوش بسیاری نرسیده است.
مدیریت ناکارآمد در حوزه ورزش های بومی محلی و عدم تبیین و ترویج این آیین های سنتی و سالم در بین جوانان امروزی موجب شده است که حتی نامی از این ورزش های دیرین که مشتری خاص خود را داشته و دارد، برده نشود.
از زمانی بازی های بومی و محلی جای خود را به بازی های رایانه ای داده، استرس، اضطراب و افسردگی نیز در میان کودکان و نوجوانان افزایش یافته و هیجانی که در محیط های بازی و در دویدن های بازی های سنتی تخلیه می کردند، پشت سیستم های رایانه ای هیچ گاه تخلیه نشد و برعکس به استرس و اضطراب این نسل افزود.
پرورش ‘گلخانه ای’ واژه ای بود که سال های قبل کارشناسان حوزه تعلیم و تربیت برای سبک پرورش نسل کودک و نوجوان به کار می بردند و اگرچه هشدارهایی در این مورد به مسوولان و والدین می دادند اما توجهی به آن نشد و امروز در سایه این بی توجهی ها، بازی های سنتی به تدریج در حال فراموشی است و نسل جدید آشنایی با این بازی ها ندارند.
بازی های بومی محلی فارغ از وجه ورزشی آن که مانند هر ورزشی مفرح، جذاب و پر از هیجان است، به دلیل اینکه ریشه در فرهنگ و آداب و رسوم خودمان دارد و بخشی از هویت و فرهنگ ما محسوب می شود، می تواند ظرفیتی برای جذب گردشگران خارجی نیز باشد و باید به این بخش مهم بازی های بومی محلی نیز توجه شود.