به گزارش هورنیوز توسعه بوم گردی در سال های گذشته یکی از مهم‌ترین اولویت‌های گردشگری است؛ این روزها مفهوم گردشگری برای بسیاری از توریست های داخل و خارج کشور تنها بازدید صرف از مجتمع های تجاری، مراکز خرید و اقامت در هتل های چندین ستاره نیست .

این روزها استان خوزستان به دلیل آب و هوای مساعد و بهاری، میراث فرهنگی بسیار و کاروان های راهیان نور میزبان مسافران بسیاری است که از گوشه و کنار کشور به این استان سفر می کنند.

سفرهای میلیونی که خود یک ظرفیت عظیم برای معرفی و شناخت ظرفیت های بومی، زبان، آشنایی با قومیت ها، تاریخ خوزستان و از همه مهم تر اشتغالزایی از این طریق به شمار می رود.

ظرفیت ها و جاذبه های تاریخی، مذهبی، طبیعی، اقوام، آب و هوایی، غذایی و… استان خوزستان به اندازه ای گسترده ومتنوع است که می توان آن را به یک ایران کوچک تشبیه کرد. حال سؤال اساسی آنجاست که آیا مضیف های قوم عرب و یا سیاه چادرهای قوم بختیار قابلیت تبدیل شدن به بومگردهای استان خوزستان را ندارند؟

لباس های رنگارنگ زنان بختیاری، چادرهای سیاه قوم لر، رسم قهوه خوری عرب ها و… همگی از جاذبه هایی است که در صورت پرداخته شدن می تواند باعث جذب بیشتر گردشگر شود.

از سویی دیگر به تعبیر صاحبنظران امروز غذاهای بومی محلی مجدداً اهمیت خود را بازیافته است؛ به ویژه غذاهایی که در روستاها با مواد اولیه ارگانیک و تولیدات خود روستا پخته می‌شود، یکی از  جذابیت‌های قابل‌توجه محسوب شده و علاقه‌مندان بسیاری به دنبال تجربه طعم این نوع از غذاها هستند.

در روستاهای خوزستان غذاهای محلی متعددی پخت می‌شود که تنها با کمی بسیج روستاییان و ساماندهی می‌توان غرفه‌های پخت تدارک دید. در عین حال وجود گونه‌های متعدد گیاهان دارویی در طبیعت استان خود یکی از زمینه‌های جلب نظر گردشگران محسوب می‌شود.

مسیر معرفی غذاهای ارگانیک تنها در فروش پنیر و کره و روغن زرد عشایر محدود مانده است. با این وجود هر چند بخش عمده‌ای از این ظرفیت‌ها در روستاهای خوزستان نهفته است، عملاً سهم درآمدزایی روستاهای هدف گردشگری ناچیز بوده و شاید در برخی روستاهای شناخته شده نیز این درآمدزایی محدود به یک یا چند نفر است.

بطوریکه معرفی طبیعت روستاهای هدف گردشگری جسته‌گریخته بوده و اغلب بدون اشاره به زیرساخت‌های اقامتی انجام می‌شود. بی‌شک گردشگری که به روستایی مراجعه می‌کند علاقه‌مند اقامت است و ضروری است زیرساخت‌های اقامتی و ملزومات تغذیه برای وی تدارک دیده شود و در همین جاست که بار دیگر لزوم توسعه بومگردی بیش از پیش احساس می شود.

از سویی مشاهده شده به دلیل ضعف فرهنگ‌سازی موضوع بوم گردی خود به آسیب کالبد روستاها تبدیل شده و به عنوان مثال موجب آلودگی محیط روستایی، افزایش تولید زباله و صدمه به طبیعت و زیست‌بوم می‌شود.

کارشناسان معتقدند این ظرفیت در بوم گردی روستاها متبلور است. گردشگری که به بهانه آب و هوا به روستای هدف گردشگری سفر می‌کند، می‌تواند با غذاهای محلی، آداب‌ورسوم و تنوع فرهنگی مناطق آشنا شود.

به گزارش هورنیوز تا زمانی که گردشگر روستایی را نمی‌شناسد انتظار سفر و هزینه کردن از وی صحیح نیست و عدم شناخت موجب شده قابلیت‌هایی که در این روستاها موجب شده به عنوان روستای هدف گردشگری ثبت شوند مغفول بماند.

برنامه‌هایی از جمله جشنواره‌ها، نمایشگاه‌ها و بازارهای فصلی که بتواند گوشه‌ای از این فرهنگ را به نمایش بگذارد  به ندرت در روستاها اجرا می‌شود. به تجربه ثابت شده است زمانی که روستایی هدف برگزاری چنین برنامه‌هایی است حداقل نام آن ورد زبان‌ها شده و تجربه سفر به آن افزایش می‌یابد.