تقریبا همه می‌دانند که ورزش ایران ‌مشکل بودجه دارد و هم‌اکنون در این بحران مالی، فدراسیون وزنه‌برداری یک هزینه اضافه۳۳۰ میلیونی هم روی دست ورزش ایران گذاشته که البته رئیس دوشغله آن چندان بابت تأمینش نگران نیست و بر این باور است، مردم با کمک‌هایشان هزینه این بی‌‌تدبیری و بی‌کفایتی را پرداخت می‌کنند.

پرونده دوپینگ چهار نوجوان ملی‌پوش وزنه‌برداری ایران با موضع‌گیری حسین رضازاده و افشاگری پدر یکی از چهار ورزشکار دوپینگی، ابعاد تازه‌تری به خود گرفته است؛ ابعاد جدیدی که به روشنی نشان می‌دهد، یکی در این میان به مردم دروغ می‌گوید و برای تبرئه خود دیگران را متهم می‌کند.

به گزارش «تابناک»، پدر مصطفی خلیلی، یکی از چهار وزنه‌بردار دوپینگی که روز گذشته با اسناد و مدارکی در وزارت ورزش حاضر شده بود، به خبرنگاران گفت: «‌روزی که پسر من را از مدرسه انتخاب کردند تا وزنه‌بردار شود، گفتم که نمی‌خواهم او قهرمان شود. فقط می‌خواهم در جامعه امروز، سالم باشد. اگر قهرمانی این است که عنوان پهلوانی روی کسی باشد و دروغ بگوید و هتک حرمت کند، اصلا نمی‌خواهم پسرم قهرمان شود. آنچه مهم است، منش قهرمانی و پهلوانی است که در وزنه‌برداری ندیدم. جامعه ورزش باید کارها را به سمت راستی سوق دهد‌».

بنا بر این گزارش، ماجرا اما به آنجا‌ باز‌می‌گردد که حسین رضازاده، سه روز پیش و پس‌ از چند روز بی‌خبری درباره پرونده دوپینگ وزنه‌برداران نوجوان ایرانی، انگشت اتهام را به سوی مربی مازنی این ورزشکاران در شهرستان نشانه رفته ‌و مدعی شده بود، این مربی از ورزشکاران پول گرفته و برای آن‌ها داروی غیرمجاز تهیه‌ و حتی آن‌ها را تهدید کرده که اگر از این موضوع با مسئولان فدراسیون و حسین توکلی صحبت کنید، از اردو اخراج می‌شوید. رضازاده حتی مدعی شد که چهار ورزشکار دوپینگی این مسأله را طی نامه‌ای اقرار ‌و حتی زیر آن را امضا کردند. به این ترتیب، وقتی همه گناهان این فاجعه مدیریتی وزنه‌برداری به گردن فریدون غزالیان، مربی مازنی این چهار تن افتاد، رضازاده با قاطعیت از محرومیت مادام‌العمر مربیان خاطی سخن گفت.

اما نقیض سخنان رضازاده هنگامی مشخص شد که روز گذشته، پدر مصطفی خلیلی با اسناد و مدارکی‌ در وزارت ورزش حاضر شد و به خبرنگاران گفت: «‌در سایت فدراسیون وزنه‌برداری خواندیم که چهار وزنه‌بردار دوپینگی با حضور در فدراسیون، اعتراف‌نامه‌ای را امضا کرده‌اند که حداقل می‌دانم پسر من این کار را نکرده است. همین طور از یکی دیگر از بچه‌ها هم که پرسیدم، فهمیدم که او هم نرفته است. پس این خبر کذب است و مورد دارد‌».

پدر این ورزشکار اما در خصوص ماجرای دوپینگ نیز نکات جالبی گفت: «‌ زمانی که مأموران نادو به اردو‌ تیم رفته بودند تا تست دوپینگ بگیرند، مربی تیم ملی سه تن از بچه‌ها را که پسر من هم جزوشان بود به اتاقی برده و گفته بود، در را از پشت قفل کنند و بیرون نیایند تا آزمایش ندهند. دو نفر از آن سه، دوپینگشان مثبت درآمد و اگر آن زمان از آن‌ها آزمایش گرفته می‌شد و دوپینگشان درمی‌آمد و امروز دیگر این اتفاق نمی‌افتاد و فدراسیون هم با محرومیت و جریمه روبرو نمی‌شد‌».

سخنان پدر این وزنه‌بردار نوجوان مشخصا انگشت اتهام را به اردو‌ تیم ملی، سرمربی و مسئولان فدراسیون وزنه‌برداری نشانه می‌رود. حالا اینکه از میان حسین رضازاده و خلیلی کدام‌ یک درست می‌گویند، موضوعی است که باید هر چه زودتر مشخص شود، زیرا اگر اشتباه‌ از سوی فدراسیون بوده، باید هرچه زودتر تصمیمی برای مدیریت این فدراسیون گرفته شود. با توجه به تعطیلی اردو‌‌ تیم جوانان و ‌شرکت نکردن این تیم در مسابقات جهانی پیش رو و همین‌ طور تهدیداتی که برای تیم بزرگسالان وجود دارد، آینده روشنی برای وزنه‌برداری ایران به چشم نمی‌آید.

از سوی دیگر، اگر حرف‌های خلیلی اشتباه باشد و مربی‌ها در شهرستان‌ها چنین اشتباهات فاحشی را انجام می‌دهند، فدراسیون باید هرچه زودتر برای ساماندهی این ماجرا تصمیمی بگیرد.

اما نکته عجیب دیگر‌ در این پرونده، به اظهارات روز گذشته حسین رضازاده مربوط است. رئیس فدراسیون وزنه‌‌برداری که در سایه این بی تدبیری فدراسیونش با جریمه ۱۰۰ هزار دلاری مواجه شده و در صورت نپرداختن آن، ممکن است وزنه‌برداری ایران در آستانه المپیک با خطر تعلیق روبه‌رو شود، روز گذشته از تأمین مبلغ جریمه از محل کمک‌های مردمی سخن می‌گوید.

تقریبا همه می‌دانند که ورزش ایران ‌مشکل بودجه دارد و هم‌اکنون در این بحران مالی، فدراسیون وزنه‌برداری یک هزینه اضافه۳۳۰ میلیونی هم روی دست ورزش ایران گذاشته که البته رئیس دوشغله آن چندان بابت تأمینش نگران نیست و بر این باور است، مردم با کمک‌هایشان هزینه این بی‌‌تدبیری و بی‌کفایتی را پرداخت می‌کنند.