ضرورتی به ارایه آمار و ارقام برای اثبات بحران پارکینگ در اهواز نیست و با نگاهی به خیابانهای مناطق مرکزی شهر این واقعیت اثبات می شود.

در چند سال گذشته بحران پارکینگ از مناطق مرکزی و شمال شهر اهواز گذشت و امروز همه شهر درگیر این معضل بزرگ شده و زندگی را برای مردم سخت کرده است.

ناگفته پیداست که این معضل بخودی خود بوجود نیامد و عوامل متعددی در آن دخیل بوده و هستند، از جمله سیاستهای غلط در حوزه شهر سازی، افزایش بی رویه خودروها، عرض کم خیابانها، عدم سرمایه گذاری در راه اندازی پارکینگهای عمومی و… را می توان نام برد.

بر همین اساس پارکینگ سازی عمومی و طبقاتی باید بعنوان اولویت سیاستگذاران شهری قرار بگیرد که در غیر اینصورت این بحران عرصه را بر زندگی تنگ تر خواهد کرد.
قبل از هر چیز شعار یک پارکینگ برای هر واحد از سوی شهرداری باید تثبیت شود و تحت هیچ عنوان در آن مسامحه نباشد.

قدم مهم دیگر حرکت به سمت راه اندازی پارکینگهای عمومی کوچک و بزرگ توسط شهرداری یا بصورت مشارکتی با بخش خصوصی است.

راه مهم دیگر برای مهار این بحران روی آوردن به سمت پارکینگهای طبقاتی است که شهرداری پایتخت بشدت در حال ترویج آن است، لذا شهرداری اهواز باید در همین راستا حرکت کند.

نکته اساسی در این بین نحوه عملیاتی کردن این طرح است زیرا سرمایه گذاری در این بخش ظاهرا سود آور نیست و در آمد آن با آورده مالی سرمایه گذار همخوانی ندارد که برای رهایی از این وضع باید به سراغ بسته های تشویقی بعنوان راه حل جذب سرمایه گذار رفت.

می توان از طرحهای تشویقی که در تهران در حال اجرا است بعنوان یک الگوی برون رفت از وضعیت موجود در شهر اهواز نیز استفاده کرد.

بعنوان مثال شهرداری تهران در اقدامی نسبتا جدید قصد دارد برای سازنده هایی که پارکینگ اضافی (بیشتر از واحدها) در ساختمان طراحی می کنند، پاداش ریالی در نظر بگیرد و…

همچنین راه اندازی پارکینگهای مکانیزه از جمله راه حل های مختلف آن شهرداری است که جا دارد هر کدام از آنها مورد توجه شورای شهر و شهرداری اهواز قرار بگیرد.

غرض از طرح این بحث تنها گوشزد کردن آن به مسئولان و برنامه ریزان شهر اهواز است تا هر چه زودتر جلوی خفه شدن کامل شهر اهواز گرفته شود.

محمد لفیتی/ کارشناس مهندسی عمران/ کارشناس ارشد حمل و نقل