باتوجه به اینکه کشور آمریکا قدمتی در حد کمتر از سه قرن دارد و همه مردم آن تقریبا مهاجر هستند و اساس رونق اقتصاد،علم و پیشرفت آن کشور با حضور افرادی از کشورهای متعدد شکل گرفته،مردم آن دارای یک اصالت جغرافیایی خاص نیستند.

به همین جهت اینکه چگونه یک مهاجر برای مهاجرین دیگر تصمیم می گیرد و خود را محق تر از دیگر مهاجران بداند،می تواند در حکومت آینده کشور آمریکا یک چالش محسوب شود.

همواره در کشور آمریکا افراد براساس سرمایه و منافعی که به جامعه (سلامت افراد و میزان تعهد به آن آب و خاک و جغرافیا معیار شایستگی آنان محسوب می شد) می رساندند در جایگاه های قدرت قرار می گرفتند و انتخاب می شدند و در این نوع مشارکت قدرت به رنگ،نژاد،دین و آیین آنان توجه خاصی نمی شد و هیچکدام آنها تاکنون ملاک نبود.

قطعا قانون جدید ترامپ برای تمام ملیت هایی که در ایالات متحده زندگی می کنند،مشکلات و معضلاتی را بوجود می آورد و چالش های امنیتی فراوانی را در آمریکا ایجاد خواهد کرد،همچنین حس اعتماد در تفاهم و یکپارچگی ملی آمریکایی را در ملیت ها بشدت کاهش داده (ایجاد تفکر ویران کننده ایی)و آنان را به سمت یک حس ملیت گرایی و قوم گرایی و نژاد گرایی و دین گرایی نوین براساس منافع متمایز سوق می دهد و این موضوع جرقه ایی در زمینه انقراض حکمرانی و استعمارگری آمریکا بر جهان خواهد شد.

ولی اگر از بُعد دیگر به این قضیه نگاه کنیم،با تصویب این قانون،دیگر آمریکا محل امنی برای کسانی که با غارت ثروت کشورهای جهان سوم و انتقال آن به آمریکا باعث ایجاد رونق آن دیار شده اند،نخواهد بود.

قانونی که رئیس جمهور جدید ایالات متحده آمریکا بدون مطرح کردن در مجلس آن کشور و نظر خواهی از آنان و فقط براساس اختیارات جایگاه ریاست جمهوری ابلاغ نموده،می تواند برای ملت ایران فرصتی قابل قبول باشد و ما اگر واقعا آمریکاستیز باشیم باید از آن استقبال کنیم.

در این قانون که تصمیم بر آن است که مهاجران ایرانی و شش کشور دیگر را از آن کشور اخراج کنند،با توجه به اینکه بخش عمده ایی از افراد مهاجر ایرانی،سرمایه داران،متخصصان و دانشمندان علمی در رده های بالایی هستند و اجرایی شدن این قانون باعث می گردد،آنان از کشور آمریکا اخراج شده و انتقال علم و سرمایه آنها به کشورهای اروپایی و یا ایران در اقتصاد آمریکا تنش بوجود آورد،موجب رونق سرمایه گذاری و بار علمی برای کشورهایی که توان جذب این نخبگان و سرمایه های آنان را داشته باشند می گردد و بازگشت این افراد و سرمایه ها و تخصص آنان به کشور و استفاده درست از آن می تواند یک فرصت باشد و از طرفی این موضوع می تواند برای افرادی که با خلافکاری و دزدی سرمایه های این ملت که بعد از سال ۵۷ تا کنون با غارت و چپاول سرمایه های ایران و انتقال آن به آمریکا و کشورهای اروپایی اقدام نموده اند و آن کشورها را محل امنی برای آینده خود در نظر گرفته اند،خطرناک باشد.

با بررسی این موضوع که کدام قشر از جامعه ما در کشور آمریکا سرمایه گذاری کرده اند و چه کسانی در حال تجارت و سرمایه گذاری و خوش گذرانی هستند و اینکه آحاد جامعه ما از سرقت منابع و ثروت این مردم رنج می برند و این عمل ریاست جمهوری آمریکا به نفع مردم های ستمدیده جهان خواهد بود و باید مردم از این قانون آقای ترامپ استقبال کنند تا افرادی از جهان سوم که با غارت ملت های خود باعث نابودی کشورها می شوند احساس امنیت نکنند.

ولی اگر این سیاست آقای ترامپ بدون برنامه و فکر باشد، بطور قطع شکست خواهد خورد، اما در صورتی که این طرح با برنامه شکل گرفته باشد و هدف از آن سوق دادن بخشی از سرمایه های علمی و پولی غیر قابل نیاز کشور آمریکا و انتقال آنها به دیگر کشورهای اروپایی جهت تقویت این کشورها باشد،می تواند سیاستی منطقی و قابل قبول تصور گردد،زیرا قطعا بخش عمده ایی از سرمایه هایی که متعلق به این مهاجران است با خروج آنان از کشور آمریکا خارج شده و به دیگر کشورهای غربی منتقل خواهد شد که این موضوع در صورت بی نیازی آمریکا،باعث رونق دیگر کشورهای اروپایی خواهد گردید.

نتیجه گیری:
اگر ما واقعا دشمن آمریکا هستیم،پس باید ترامپ را تشویق کنیم تا در کار خود با جدیت بیشتری اصرار ورزد.