چندیست در فضای مجازی صحبت از ورود تعدادی از نامزدهای انتخاباتی در این دوره بر سر زبان هاست که با بررسی بعضی از این افراد نکات قابل تاملی به چشم می خورد.

ابتدا بایستی گفت با توجه به اینکه جهت ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری معیارهای چندان سختی پیش بینی نشده و هرکس صرفا با داشتن حداقل مدارک و مستندات می تواند برای ثبت نام به وزارت کشور رفته و بعنوان ناجی این مملکت نام نویسی نماید.(البته مراحل اعلام حضور و شروع تبلیغات غیرعلنی و ثبت نام تا تایید صلاحیت تفاوت می کند و فرصت مناسبی برای مطرح شدن و تبلیغات افراد می باشد)

در مراحل اولیه استقرار نظام جمهوری اسلامی ایران روند انتخاب و ریاست جمهوری با فضای کنونی بسیار متفاوت بود،در آن زمان با توجه به اینکه تعداد محدودی برای این سمت ثبت نام می کردند و کمتر کسی توانایی و رغبت برای تصدی این سمت داشتند، در هر دوره تعداد افراد مشخص شده به اندازه تعداد انگشتان یک دست بود که میل و رغبت نشان داده و نام نویسی می کردند که البته در بین ثبت نام کنندگان و در همان زمان هم نفر برنده نیز مشخص بود،به طوری که معمولا یک نفر محور اصلی و مابقی بعنوان همراهی در دوره انتخابات ثبت نام و مبارزه انتخاباتی خود را شروع و انجام می دادند.

اگر کنکاشی ضمنی از آن دوره داشته باشیم،خواهیم دید که بعضی از این نامزدها وقتی در رسانه ملی ظاهر می شدند، کمتر از خودشان صحبت می کردند و پس از مختصری معرفی برنامه های خود را که بیان می کردند، تلویحا و یا با اشاره مستقیم نام نامزدی که می بایست انتخاب شود را بر زبان آورده و می گفتند درست است من برای این مسئولیت داوطلب شده ام ولی آقای…..از من ارجح تر است و به ایشان رای دهید.

اما این روند طی چند دوره اخیر تغییر کرده و بین نامزدها نفر اصلی و همراه برای اکثریت مردم قابل تمیز نیست و در پایان رای گیری و مشخص شدن نتیجه ها،فردی که کسی تصورش را نمی کند انتخاب می شود(شاید برای بعضی ها غیر منتظره و دور از انتظار به نظر می رسید)البته این شکل انتخاب هم،روند خاص خودش را داشته است.

اما در این دوره شکل دیگری از حضور بعضی افراد احساس می شود،این افراد که به ظاهر آدم های سرشناسی هستند و در بین مردم یک محدوده جغرافیایی خاص(نه در کل کشور)دارای محبوبیت بوده و بعضی از آنها حتی در انتخابات دوره گذشته مجلس شورای اسلامی شرکت نموده و رد صلاحیت شده اند خود را در جامعه هدف برای تبلیغات زودهنگام انتخاباتی بعنوان نامزد ریاست جمهوری معرفی کرده و این موضوع توسط لیدرهای خاص از طریق رسانه های محلی مطرح و گسترش داده می شود تا با جلب مردم بعنوان ماشین جمع کردن و نگه داری آرای کاندیدای خاص عمل کرده و با این ترفند از متفرق شدن(تفرق آرا به سمت نامزدهای دیگر)آرای آن کاندیدا جلوگیری بعمل آید.

در زمان قانونی تبلیغات این نامزدهای اجاره ایی رد صلاحیت شده و یا خود انصراف می دهند(تا با این کار خود در دولت بعدی جایگاهی برای خود مهیا کنند)و بعد به حمایت های مستقیم از نامزد اصلی در مناطق و جغرافیای تعیین شده به تبلیغ مشغول می شوند، بعضی از این افراد آگاهانه و تعمدا خود می دانند رد صلاحیت می شوند(بهترین حالت برای آنان رد صلاحیت شدن است)و باحذف شدن از کورس انتخابات خود را یک آدم مستقل از نظام نشان داده و برای مطرح کردن نامزد اصلی و جلب توجه از نامزد توافق شده اعلام حمایت رسمی کرده و جزیی از ستاد ایشان می گردند و با این ترفند مردمی که به هر دلیل از عملکرد اجرایی آن نامزد خاص ناراضی هستند را در یک هیجان کاذب قرار داده و رای آنها را برای گزینه مدنظر خود صاحب می شوند و تا آحاد جامعه متوجه این سیاست آنان شوند چهار سال دیگر سپری شده است.
۳/ بهمن /۱۳۹۵