مشکل جدی ساختار حاکم بر صندوق‌ها
هورنیوز – ساختار حاکم بر صندوق‌ها مشکل جدی دارد. در مدیریت صندوق‌ها نه تنها نمایندگان کارگر و کارفرما نقشی ندارند بلکه این صندوق‌ها تبدیل به حیاط خلوت دولت شده‌اند. در شرایطی که دولت نمی‌تواند منافع خود را به خاطر نظارت‌های مستمر دنبال کرده و اهداف خود را به ثمر بنشاند به صورت پنهانی از طریق صندوق‌ها دنبال‌کننده منافع خود است.
امروز صندوق‌های بازنشستگی به عنوان یک معضل بسیار بزرگ برای دولت‌های آتی در ایران به میراث گذاشته شده است. این معضل اگرچه چندان عیان نیست اما بخش قابل توجهی از درآمدهای کشور را می‌بلعد.
اگرچه دولت‌ها بار تعهدات پیاپی و تکالیف متعدد را بر دوش صندوق‌ها گذاشته‌اند اما در آخر خود دولت نیز ناگزیر شده است که هزینه این تکالیف را برعهده بگیرد و سالانه بالغ بر ٣٠ هزار میلیارد تومان از درآمدهای کشور را صرف پرداخت به آنها کند. در شرایطی تکالیف گسترده با بار مالی زیاد برای صندوق‌ها در نظر گرفته شده که هیچ برنامه جبرانی برای صندوق‌ها پیش‌بینی نشده است. از این رو صندوق‌ها روز به روز به مرحله ورشکستگی نزدیک‌تر شده‌اند.
این صندوق باید طوری فعالیت می‌کرد که بدون کمک دولت حقوق، وضعیت درمانی، پرداخت‌های اصلی و انواع فوق‌العاده‌ها را به بازنشستگان که صاحبان اصلی صندوق هستند، پرداخت می‌کرد اما این شرکت‌های مربوط به صندوق‌های بازنشستگی در کشور به حیاط خلوت دولت‌ها تبدیل شدند. براساس آمار گرفته شده در سال ٩۴ مجموع ارزش سرمایه‌گذاری در اختیار صندوق بازنشستگی کشور و کل دارایی آن حدود ٢۵ هزار میلیارد تومان است.
با این مبلغ باید سالانه حدود پنج هزار میلیارد تومان منابع جدید ایجاد می‌شد که متاسفانه تاکنون این امر محقق نشده است. در سال ٩۴ ماهانه یک هزار و ٣٠٠ میلیارد پرداخت‌های تعهدات صندوق بازنشستگی کشور بوده است. با احتساب ١٢ ماه و یک ماه هم پاداش عیدی که می‌شود ١٣ ماه مبلغ ١٧ هزار میلیارد تومان کل منابعی است که صندوق بازنشستگی از محل سرمایه‌گذاری‌اش برای پرداخت حقوق کنار گذاشته که به پنج درصد هم نمی‌رسد که این فاجعه است در اقتصاد کشور. متاسفانه این ضعف مدیریتی در صندوق‌های بازنشستگی در همه دولت‌ها بوده و در حال حاضر به اوج خودش رسیده است. به نظر من قبل از بررسی فیش‌های حقوقی باید وضعیت مدیریتی شرکت‌های صندوق بازنشستگی کشوری بررسی شود که جای تاسف است.
از هلدینگ پتروشیمی تا سایر مجموعه‌های تحت نظر صندوق بازنشستگی کشور به حیاط خلوتی برای مدیران اقتصادی ناکارآمد تبدیل شده است. آقای وزیر رفاه باید این وضعیت اقتصادی کشور را جمع کند و این همه ضعف مدیریتی جای تاسف دارد. در دنیا این صندوق‌ها توسط مالکان خودشان اداره می‌شود و دولت ناظر بر آنهاست. در اینجا برعکس است؛ مالک صندوق، مردم و بازنشسته‌ها هستند ولی مدیریت آن توسط دولت اعمال می‌شود که برای انجامش هم کلی تخلفات مالی است.
تخلفات صندوق‌ها در همه دولت‌ها بوده و هر دولتی که به اتمام کارش می‌رسد گزارش تحقیق و تفحصی که می‌گیرند کلی تخلف گزارش می‌شود و هزینه این تخلفات، ناکارآمدی و عدم اصلاح ساختار مناسب را باید بازنشسته‌ها پرداخت کنند. این‌گونه مدیریت کردن، اقتصاد کشور را به چالش می‌کشد و آن را متضرر می‌کند و رشد اقتصادی کشور را پایین می‌آورد و این یک موضوع ملی است. طرحی در سال گذشته با عنوان طرح اصلاح ساختار نظام مالی ایران نوشته شده است.