به گزارش هورنیوز – یکی از اصلی ترین گلایه های جامعه کارگری عدم برقراری تعادل بین هزینه ها و درآمد است و به اصطلاح دخل و خرج زندگی آنها هماهنگ نیست.

بانک مرکزی چندی پیش گزارشی از وضعیت درآمد و مصرف خانوار ایرانی در سال ۹۴ منتشر کرد که حاصل آمارگیری  از هزینه و درآمد خانوارهای شهری در ایران طی سال ۹۴ و با مراجعه به حدود ۱۲ هزار و ۷۰۰ خانوار نمونه بوده است.

بر اساس نتایج این بررسی متوسط هزینه ناخالص سالانه یک خانوار حدود ۳۵۲ میلیون و ۶۵۱ هزار ریال ( ماهانه حدود۲۹میلیون و ۳۸۸ هزارریال) بوده است. هزینه مزبور که شامل ارزش اجاری خانه شخصی نیز می باشد، نسبت به سال ۹۳ معادل ۷٫۳ درصد افزایش داشته است.
براساس گزارش بانک مرکزی، هزینه ماهیانه یک خانوار ۴ نفره شهری در سال ۹۴ ، ۲میلیون و ۹۳۸۸هزار تومان بوده، که این رقم نسبت به سال ۹۳ بیش از ۷درصد افزایش داشته است.

از کل هزینه های ناخالص خانوار به ترتیب ۳۵ درصد به مسکن، آب، برق، گاز و سایر سوخت ها، ۲۳٫۶ درصد به خوراکی ها و آشامیدنی ها، ۱۰٫۲ درصد به حمل و نقل، ۸٫۳ درصد به کالاها و خدمات متفرقه، ۵٫۸ درصد به بهداشت و درمان، ۴٫۵ درصد به پوشاک و کفش، ۴٫۱ درصد به لوازم، اثاث و خدمات مورد استفاده در خانه، ۲٫۱ درصد به هر یک از دو گروه ارتباطات و رستوران و هتل، ۲٫۰ درصد به تفریح و امور فرهنگی، ۱٫۹ درصد به تحصل و ۰٫۳ درصد به دخانیات اختصاص داشته است.

حال با فرض اینکه هزینه مسکن، سوخت و خوراک و پوشاک یک خانواری کارگری که حداقل دریافتی اش به زور به یک میلیون تومان می رسد، از یک میلیون و ۷۰۰ هزار تومان فراتر رفته است، مسئولان پاسخ دهند که کارگران مابقی هزینه های حمل و نقل، بهداشت و درمان، پوشاک، لوازم منزل، تحصیل، تفریح و ده‌ها هزینه دیگر را از کجا تامین کنند؟