علی رغم سپری شدن چهار دوره چهارساله از عمر شورای شهر در اهواز، هنوز شاخص های کامل یک تشکیلات مدنی توانمند را در خود نیافته و حتی بسیاری از منتخبین، جایگاه و وظایف خود در شورا را نمی دانند و اهمیت و کارکرد شورا را متوجه نیستند، به همین دلیل نقش خود را در شورا سطحی می بینند. از این رو شورای شهر را به شورای شهرداری مبدل کرده و به روزمرگی افتاده اند. که به تبع آن مدیریت شهری را بامشکلات عدیده و ناکارآمدی مواجه کرده اند. براین اساس است که شهر اهواز را فاقد چشم انداز می بینیم.

قطعاً نهادهای مدنی زمانی می توانند به کسب شاخص ها و حداکثر توانمندی دست یابند که در سایه هماهنگی و فعالیت کارشناسی از عملکردی شفاف و در معرض نقد و ارزشیابی برخوردار باشند. زیرا در این تعامل دو سویه می توان به اصلاح خود پرداخت و سپس شورا را به عنوان نهاد مدنی جایگاه واقعی بخشید.

لذا منتخبان دوره آتی مردم در شورای شهر باید واقف گردند که در سایه همگرائی، همفکری و استفاده از پتانسیل مردم و کارشناسان امور شهری (جامعه شناسی، اقتصادی، بهداشتی، فرهنگی، مهندسی شهرسازی و…) درجهت تقویت این نهاد و مدیریت شهری بهره گیرند تا خدمات مطلوب و مورد انتظار را ارائه دهند.

اما اگر شورا و مدیریت شهری نتوانند از این امکان استفاده کنند به نهادی بدون محتوا تبدیل می شوند.

آنچه بیش از همه اذهان مردم را به خود معطوف می کند، مشارکت مردم در تصمیم گیری، حل معضلاتی چون ترافیک، محیط زیست شهری، ارتقای فرهنگ شهر نشینی، وجود سیستم حمل و نقل عمومی پیشرفته، ایمنی شهرسازی ، اماکن تفریحی و گردشگروی و … و نهایت خدمت رسانی است، که همه از حقوق اولیه و مسلم شهرنشینی است.

مردم برای دستیابی به اینگونه موارد انتخاب خود را انجام می دهند و توقع دارند منتخبین با تکیه بر آراء آنها و بدور از مسائل سیاسی از حقوقشان دفاع و شهر را سامان ببخشند.