هورنیوز – در سال های اخیر، تعداد کسانی که در دوره های آموزشی کسب و کار شرکت می کنند، روز به روز در حال افزایش بوده است. کتاب ها و سمینارهای آموزشی با موضوع کسب و کار نیز با استقبال روزافزون مواجه شده اند.

این که فعالان اقتصادی و به ویژه جوانان، برای ورود به عرصه کسب و کار یا گسترش فعالیت های اقتصادی شان، رویکردی علمی را دنبال می کنند و خواهان آموزش در این عرصه هستند، اتفاق مبارکی است که باید به فال نیک گرفته شود.

در این میان اما نکته ای وجود دارد که نباید از آن غافل شد و آن، حضور کمرنگ نظام آموزش عالی در این حوزه است.

واقعیت این است آموزش عالی در ایران، ماشینی بزرگ اما به شدت کند است و به سختی خود را با الزامات روز، هماهنگی می کند. این در حالی است که انتطار می رود، نظام آموزش عالی، فراتر از بروز بودن، پیشرو هم باشد و با رصد تحولات، تشخیص دهد که نیاز آینده کشور چیست؟

جای خالی دانشگاه ها در آموزش

هر چند در سال های اخیر، برخی دانشگاه ها در حوزه آموزش های کسب و کار وارد شده اند ولی این حضور بسیار نازل بوده است به طوری که دانش آموختگانی قابل توجهی که در عرصه عمل نیز نامدار باشند، تحویل جامعه نداده اند، حال آن که در جهان امروز، یکی از شاخص های عملکردی دانشگاه ها این است که هر کدام شان چند فعال موفق، ثروت ساز و کارآفرین تربیت کرده اند.

مثلا در کشور چین، موسسه هورون که کارش رصد فعالیت های اقتصادی ثروت آفرین است، با بررسی عملکرد دانشگاه های این کشور ، همه ساله اعلام می کند که در میان میلیاردهای چینی، چند نفرشان فارغ التحصیل کدام دانشگاه هستند و همین فهرست، به نوعی اعتباردهی به دانشگاه هاست، اما در ایران چنین چیزی اساساً وجود خارجی ندارد.

اگر روزی آماری مستند داشته باشیم از این که دانشگاه های ما ، چند “برند ساز” ، “مدیر بازاریابی در زیرشاخه هایی مانند نورومارکتینگ” ، “کارآفرین” ، “مدیر منابع انسانی” ، “توسعه دهنده کسب و کار” ، “مدیر تبلیغات” و … تربیت کرده و راهی بازار کسب و کار کرده اند و چند درصد از آنها “ارزش آفرین” بوده اند، آن گاه می توانیم به نقش آموزش عالی در توسعه اقتصادی کشور، خوش بین شویم و الا روزمرگی های آموزشی، تنها هزینه بر است و لاغیر