به گزارش هورنیوز ؛ نام شهر اهواز را امروزه با پل های زیبا و متنوع ساخته شده بر روی رودخانه کارون می شناسند اما این شهر با قدمتی چند هزار ساله دارای آثار تاریخی و باستانی بی شماری است که در پسِ کوچه های شهر مهجور مانده اند.

سرای عجم، معین التجار، خانه ماپار، خان دادرس و … تنها نام تعدادی از آثار تاریخی است که عمدتا متعلق به دوره قاجار و پهلوی هستند که متاسفانه به دلیل بی توجهی های مسئولان به میراث فرهنگی و تاریخی و بهانه ی همیشگی نبود بودجه اغلب این ساختمان ها متروکه شده اند.

باتوجه به مطلوبیت آب و هوای شهر اهواز در نیمه دوم سال، حضور گردشگران سایر استان ها در تعطیلات نوروز و ظرفیت چند هزار نفری کاروان های رایان نور اگر خانه های تاریخی بازسازی و ترمیم شوند بی شک نقش مهمی در جذب گردشگر ایفا خواهند کرد.

اما آنچه درحال حاضر شاهد آن هستیم به ارث رفتن بی مهری مسئولان متولی حفظ معدود آثار تاریخی شهر است. شرایط نامساعد خانه دادرس بیش از هرچیز دیگر گواه این ادعا است. این خانه تاریخی که در بازار عبدالحمید واقع شده روزگاری کاروانسرای شیخ خزعل بوده اما پس از آنکه در سال ۱۳۸۲ به ثبت ملی رسید، بجای نگه داری و ترمیم به شخصی فروخته و تا چندی پیش نیز به عنوان یک انبار مورد استفاده قرار می گرفت!

حدود ۱۱ ماه از انتصاب مدیرکل جدید میراث فرهنگی و گردشگری استان خوزستان می گذرد، آقای نشان در روز معارفه خود از تحقق وعده های بزرگ در زمینه گردشگری سخن گفت و افزود: مدیریت فقط مدیریت امروز نیست بلکه ایجاد فضاهای جدید است که تا بحال به وجود نیامده است. خوزستان استان ذخائر متعدد است، ولی گردشگری حوزه مغفول استان است که اندک نگاهی به این حوزه شده است.

اگرچه این سخنان آقای مدیرکل موجی از شور و خوشحالی را در بین علاقه مندان و صاحبنظران این حوزه ایجاد کرد اما کارشناسان معتقدند با گذشت قریب به یک سال جزء برگزاری جشن های اقوام، جُنگ های شادی و معرفی چند شخصیت معروف به عنوان سفیران میراث فرهنگی استان که مشخص نیست چه مقدار شناخت از ظرفیت های استان دارند، تاکنون شاهد اقدامی که باعث جذب گردشگر، حفظ آثار باستانی و ایجاد اشتغال در این زمینه شود، صورت نگرفته است.

به گزارش هورنیوز ؛ امروز بسیاری از شهروندان اهواز و نسل های جدید حتی از وجود چنین خانه های قدیمی و با ارزشی مطلع نیستند که همین امر نشان از ضعف بسیاری نهادها از جمله میراث فرهنگی و گردشگری دارد.

با نگاهی به سایر کلانشهر ها و نوع اهتمام آنها برای جذب گردشگر، انتظار می رود مسئولان میراث فرهنگی و سایر متولیان امر چاره ای برای حفظ، نگه داری و معرفی این آثار بیندیشند در غیر این صورت در آینده ای نه چندان دور، اثری از آنها باقی نمانده باشد.