هورنیوز – با اوج گرفتن آلودگی هوا در خوزستان و عبور شدید غلظت گرد و غبار از مرزهای قابل تحمل برای زیست انسان ها و دیگر موجودات، بار دیگر راهکارهای پوسیده و نخ نما در دستور کار مسئولان کشورمان قرار گرفت و مدارس استان تعطیل شدند.

اتفاقی که از فرط تکرار، می‌توان بی اعلان مسئولان نیز فرض را بر اجرایش گذاشت، به شرطی که بدانیم چه حدی از آلودگی برای اتخاذ آن کافی است. موضوعی که ظاهرا مبتنی بر سلیقه پیش می‌رود چراکه می‌بینیم رسیدن غلظت آلاینده ها به ده برابر میزان استاندارد هم ممکن است به اتخاذ این تصمیم منجر نشود!

این را می‌شود از ‌‌‌‌‌‌‌نسخه ای که اخیرا برای خوزستانی ها پیچیده شد نیز ریافت. تعطیلی مدارس و دانشگاه های استان برای امروز، در حالی که گزارش های روز گذشته حکایت از عبور میزان آلودگی از هفده برابر حد مجاز را داشت. میزای از آلودگی که بعید است حتی نصف هم شده باشد اما تکرار تعطیلی را به دنبال نداشت.

یعنی هموطنان خوزستانی مان در حالی از ساعات دیگر می‌بایست زندگی روزمره و عادی خود را از سر بگیرند که هوای دیارشان نه معمولی است و نه با هیچ متر و معیاری عادی به حساب می‌آید. مگر آنکه وجود چند برابری ذرات معلق و گرد و غبار را معمولی بدانیم که در آن صورت تکیه با استانداردهای جهانی در این خصوص و بیان میزان آلودگی هوا بر اساس آن، زیر سوال خواهد رفت!

این در حالی است که به خوبی می‌دانیم تعطیلی مدارس و دانشگاه ها به هیچ عنوان تاثیری در میزان آلودگی هوا ندارد و حتی راهکار موثری برای حفظ جان مردم نیز نیست. تلخ تر آنکه همین نسخه بی اثر را برای امثال کارمندان نیز نمی‌پیچیم و تنها امتیازی که برای فروبرندگان خاک به ریه در نظر می‌گیریم، کاهش ساعت کاری ایشان است.

تصمیمی که البته یادآوری کردیم سلیقه ای گرفته می‌شود و از این رو برای شماری از کارمندان جای شکر دارد چراکه نشان از درک وضعیت آلودگی هوا توسط مسئولان، هرچند درکی سطحی دارد . به قدر ابراز همدردی، می‌توان به آن تکیه کرد. هرچند این شیوه ابراز همدردی دیگر به درد تسلی هیچ دردی نمی‌خورد.

سالیان سال است که اهالی خوزستان و برخی دیگر از استان ها و شهرهای کشورمان با گرد و غبار و آلودگی شدید ناشی از آن کنار آمده اند و تلاش دارند به زیستن در این شرایط خو کنند اما این روحیه هم نمی‌تواند مانع از غیرقابل زیست بودن شرایطی مانند آنچه این روزها خوزستان بدان مبتلاست شد.

وضعیتی دردناک که اگر در هر نقطه ای از جهان رخ می‌داد، مسئولان آن کشور تلاش می‌کردند توجه جهانیان را به آن جلب کرده و تلاش نمایند با همراهی و همیاری ایشان، برای حلش چاره جویی کرده و تاثیرش را در زندگی مردم کاهش دهند اما در کشورمان به هیچ واکنش درخوری منجر نمی‌شود، الا تعطیلی گاه و بی گاه مدارس!

نسخه ای تکراری و ناکارآمد که نه حال این دسته از هموطنانمان را خوب خواهد کرد و نه به درد آینده شان می‌خورد. آن هم در شرایطی که می‌دانیم تنفس چنین هوای آلوده ای به معنای شیوع بیماری های تنفسی در آینده نزدیک و دور در این مناطق خواهد بود و تکیه بر اصل پیشگیری نیز به انجام اقداماتی در این خصوص منجر خواهد شد.

چیزی شبیه توزیع ماسک های ویژه تنفسی، دایر کردن ایستگاه های اکسیژن در معابر شهرها، تجهیز مدارس، ساختمان ادارات دولتی و بانک ها، خودروهای حمل و نقل عمومی به دستگاه های تهویه، دایر کردن مراکز معاینه شهروندان و اقدامات مشابه دیگری که درست است به اندازه یافتن منشا گرد و غبراها و کورکردن آن موثر نخواهند بود اما دست کم آسیب های وارده به مردم را کاهش خواهند داد.

اقداماتی که هرچند تاثیرشان از تعطیل کردن کسب و کار و زندگی در استان های تحت تاثیر گرد و غبار بسیار بیشتر است و هزینه کمتری هم دارند، اما در دستور کار قرار نمی‌گیرند تا ابهامی بزرگ شکل گرفته و برخی از خود بپرسند: آیا مسئولان منتظر بروز سونامی بیماری های تنفسی در غرب، جنوب غربی و جنوب کشورمان هستند تا پس از آن به یاری مردم بشتابند؟ آیا بهتر نیست هزینه های آن روز را امروز صرف اقدامات محافظتی کنیم؟!